Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

In 2019 is het tien jaar geleden dat Ramses Shaffy overleed. Als eerbetoon aan de magistrale zanger tourden Jelle Cleymans, Bert Verbeke en Della Bosiers dit jaar door het land met Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. Een kleinkunstprogramma met alleen maar liedjes van grootmeester Shaffy.

Gebrek aan Shaffy gevoel

Cleymans opent het programma met ‘Sammy’. Een meezinger die menig kleinkunstliefhebber kent. Hij vervolgt met ‘Trein naar het Noorden’ en start zo het levensverhaal van Shaffy. Hij haalt Bert Verbeke op het podium en probeert het publiek wat mee te krijgen met een afgesproken grapje hier en daar. Verbeke kon zangtechnisch niet echt overtuigen. Al  kon zijn enthousiasme op de bühne wel bekoren. Hij zong, al dan niet parlando, nummers als ‘Liedje zonder bagage’ en ‘Laat me’.

De verhalen die Bosiers op het publiek losliet, kwamen uit eerste hand, wat het een pak persoonlijker maakte als zij aan een lied begon

Origineel zou Liesbeth List aan het programma meedoen, maar zij trok zich begin dit jaar volledig terug uit de media. In Della Bosiers vonden Cleymans en Verbeke een waardige vervangster. Als vriendin en collega op het toneel, kende Bosiers Shaffy ook meer dan goed.  Ze nam de rol van List over door onder andere de duetten ‘Aan de andere kant van de hemel’ en ‘Pastorale’ te zingen met Jelle Cleymans. De verhalen die Bosiers op het publiek losliet, kwamen wel uit eerste hand, wat het dan weer een pak persoonlijker maakte als zij aan een lied begon.

Als special guest trad Jackobond nog aan in deel twee. Zij bracht een mooie versie van ‘Heb het leven lief’ van Liesbeth List en Zeg me dat het niet zo is. Het viertal sloot de show af met ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’. Als toemaatje zongen ze ‘We zullen doorgaan’ nog als groepsnummer. Wat best jammer was, want zo mistte het nummer de intimiteit die het nodig had om te raken.

Het is mooi dat jonge artiesten als Verbeke en Cleymans de herinnering aan de grootmeester proberen levend te houden

Heel de show mistte wat het ‘Shaffy-gevoel.’ Het is ook zeer moeilijk om de kwaliteit van Shaffy te evenaren en hoewel het viertal hard zijn best deed, waren sommige nummers heel droog in interpretatie en kon het arrangement van pianist Dirk Schreurs niet altijd een meerwaarde aan de nummers brengen. Het is mooi dat jonge artiesten als Verbeke en Cleymans de herinnering aan de grootmeester proberen levend te houden, maar daar slaagden ze helaas niet altijd even goed in.

Gezien op 17 november in CC De Kruisboog in Tienen.

Door Lien Van Doorslaer

Foto’s: Patrick Defort