Wim Van den Driessche (Deel 2)

Wim Van den Driessche heeft reeds vele mooie rollen op zijn palmares staan. Na de gouden musicaljaren bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, was hij stelselmatig op afspraak bij de mooie Stage Entertainment producties in Nederland. Daarna verhuisde hij over België naar de Parijse topproducties. De ideale man om over het musicalgebeuren vroeger, nu en in de toekomst te praten. Musical Vibes had een uitgebreid gesprek met deze talentvolle acteur.

Fantôme moet er gewoon komen

Is er nog hoop voor Le Fantôme de L’Opéra?

Ja, zeer zeker! Het is gewoon een kwestie van tijd. We weten zelf nog niet wanneer, maar dat heeft enkel maar te maken met verzekeringen. Maar het loopt allemaal uiterst correct, wat ook zeer aangenaam is voor ons. Je komt in een zeer vreemde situatie dat er plotseling een technische onmogelijkheid is om verder te gaan. Dan zijn er heel veel dingen die meespelen, zo’n grote productie kunnen ze niet na februari op de markt brengen omdat je dan al te dicht bij de zomer bent om zo’n grote machine op te starten. Dus ik weet niet wanneer, maar het is zeker dat de volgende productie van Stage France in de Mogador, The Phantom zal zijn. Het is geen verdwenen zaak, ze doen er alles aan om hun cast te houden en dat zal ook wel lukken. Dat voel je ook aan het enthousiasme van de groep. Er zal misschien iemand in het begin hier en daar eens een andere afspraak hebben, maar daar zijn mouwen aan te passen. Het zal een soepelheid aan beide kanten vragen maar de productie komt zeker.

Ik vraag me af hoe je dat als producent kan opvangen om je team bij elkaar te houden, want je cast blijft een puzzel die moet kloppen?

Zeker bij Phantom. Daar hebben ze zes maanden aan gecast. Cats was op drie maanden gedaan. De Phantom ploeg is dus zeer, zeer specifiek. Dan gaat het echt over kleine specifieke details. Ze hadden een fantastische cast met mensen van overal ter wereld maar daardoor is iedereen ook wel echt gebeten om voor de eerste keer Phantom in Parijs te brengen. Op 400 meter van de Opéra de Paris, waar het verhaal zich afspeelt. Ik ben zeker dat iedereen er gewoon terug gaat staan. Agenda’s zullen wel aangepast worden. Hoeveel van die grote musicals kan je sowieso in geraken? Niemand gaat zeggen: “Ah, nee, ze hebben mij op Broadway gevraagd voor Les Misérables, dus ik kom even niet”. In het ensemble zitten ook veel klassieke stemmen. In die wereld is het ook veel moeilijker geworden om werk te vinden. Dit zijn dan ook nog lange, grote contracten die aangenaam zijn voor een artiest. Je moet niet na drie voorstellingen weer iets anders zoeken.

The Phantom is en blijft visueel een waanzinnig stuk en in zo’n scène à l’Italienne als le Mogador past het eens zo goed

Dat is in ieder geval goed nieuws, want het beloofde zeer mooi te worden!

Zeer zeker! We zaten juist op het punt dat we de eerste acte met alles erop en eraan, kostuums, pruiken en decor, hadden doorlopen en we gingen net aan de tweede acte beginnen. Het zag er echt waanzinnig uit! Want dat is toch ook The Phantom. Het is en blijft visueel een waanzinnig stuk. In zo’n scène à l’Italienne als le Mogador past het eens zo goed. Je gelooft daar dat de kroonluchter van de zaal is. Ik zag Phantom in Scheveningen en een paar jaar later in Antwerpen en daar zie je dat het decor is. Dat zijn twee moderne theaters en daar is een stijlbreuk. maar in de Mogador gaan mensen die de voorstelling niet kennen, zo’n 90% van de bezoekers, denken dat dat bij het theater hoort. Wat het effect ervan eens zo groot gaat maken.

Heb jij nog een droomrol?

Dat is een moeilijke. Het is fantastisch dat ik nu een van de Phantoms ben. Ik dacht dat ik er een beetje te oud voor was. Dat was al zeker een droomrol. Frolo in De Klokkenluider zou ik ook graag nog zijn. Voor de rest weet ik het niet zo, ik heb al heel veel mogen doen. Het grappige is dat ik er heel veel heb kunnen spelen die nu voorbij zijn voor mijn spelleeftijd. Zeer leuk dat ik die heb mogen doen, maar nu komt er een volgende fase voor mij aan. Had je me ooit verteld dat ik in Cats zou gestaan hebben en daarin zo’n fantastische rol zou gespeeld hebben. Bustopher Jones vond ik wel lollig, maar Gus in combinatie met dat klein stukje operette daarin, dat is zo’n specifieke rol. Dat is echt een van de mooiste rollen die ik ooit heb mogen spelen.

Sir Andrew had vorig jaar een nieuwe aria geschreven voor Cats en wij mochten hem uittesten

Andrew Lloyd Webber is die ook nog persoonlijk met jouw komen neerzetten?

Ja, inderdaad. De oude aria hadden ze eruit gehaald. Dus toen we begonnen te repeteren was er gewoon nog geen aria. Trevor Nunn heeft echter altijd gezegd dat dat personage een stukje voorstelling moet hebben, als oude theaterkat.  Sir Andrew had vorig jaar dan een nieuwe aria geschreven en wij mochten hem uittesten. Maar de deal was dat we hem kregen en Trevor en Andrew vijf dagen later kwamen neerzetten. De scène werd dan voorbereid in grove lijn en Trevor ging het regisseren. De kans was nog altijd groot dat de scène het niet haalde. Ze zijn dus gekomen, we hebben met Trevor de scène gezet, eerst met Andrew Lloyd Webber aan de piano om ze te zingen zoals hij wou dat het klonk. Dan hebben ze met z’n tweeën de repetitie bekeken en naar huis gegaan. Een paar dagen later kregen we te horen dat het er zo in mocht. Ik deed die scène heel graag. Maar ik denk dat het nu weeral veranderd is. Cats is al 32 jaar ondertussen, het is alleen maar mooi dat zo’n show hedendaags kan blijven. Ik vind het wel een hele straffe show. Voor mij is dat het Cirque Du Soleil avant la lettre. Iedere drie minuten zit je in een totaal ander beeld, wat ook het geniale van de partituur is, ieder nummer is een totaal ander genre muziek. De mensen hebben dat niet door, want die komen in een rollercoaster die je tegenwoordig terugvindt bij Le Cirque Du Soleil. Daar ligt ook de kracht van Cats, dat is puur entertainment.

Heb je toekomstige projecten buiten Fantôme?

Fantôme is het grote project hangende. Ik ben net verhuisd dus een kleine pauze komt ook wel goed uit. Sowieso moet ik eerst concrete data weten voor Fantôme voor ik daar rond begin te plannen. Het is ook een mooi voorbeeld van de fragiliteit van ons vak. Het is zo weer weg. Maar het maakt me nog meer bewust van mijn privilege dat ik dat allemaal mag doen. Nu ook, Monsieur Firmin, dat is een rol die ik binnen 10 jaar nog eens kan spelen. Er zijn er maar een of twee die ik nog zou kunnen hernemen, maar dit zou nog wel een tijdje kunnen. Ik geraak gewoon op een leeftijd waarop je voelt dat je blij moet zijn met de mooie rollen die je hebt gehad, want die komen niet meer terug. Je moet op een of andere manier jezelf blijven heruitvinden, want het is helemaal niet vanzelfsprekend om 30 jaar mee te draaien in dit vak. Ik merk nu dat ik er enorm veel aan heb gehad om veel te investeren in klassieke zanglessen. Omdat mijn persoonlijkheid en alles wat ik kan brengen op het toneel, heel hard gediend is met die klank. Als ik dat niet had gedaan, had ik Firmin nooit gekregen, dan was Cats ook niets geworden. Eigenlijk de laatste jaren alle rollen die ik gespeeld heb. Die waren helemaal niet gebaseerd op mijn eigen techniek. Die ik niet had, want ik had nooit gezongen.

Als je uit één vaatje blijft tappen, is dat op een dag op. Want dan komt de volgende generatie

Ik ben daar heel blij om, want ik zie ook veel mensen van mijn generatie die zich niet hebben bijgeschoold. Als je uit één vaatje blijft tappen, is dat op een dag op. Want dan komt de volgende generatie. Ik denk dat als je een lange carrière wil hebben, je je toch moet herbronnen of heroriënteren. Ik heb dat echt vocaal. Als ik me 20 jaar geleden als Regelaar hoor, een rol die je niet klassiek kan benaderen, maar mijn klank is ten opzichte van nu bijna onherkenbaar. Dat vind ik ook goed, want ik ben twintig jaar verder. Je brandt op, denk ik, als je een ding blijft doen. Al heb ik dat nooit bewust gedaan. Ik had er een voorliefde voor. Ik vind dat soort zingen het mooiste. En nu merk ik dat je daar heel goed ouder in kan worden, want wie wilt er nog een lichte popstem van 50? Daar zijn geen rollen voor. Dat is zo mooi aan goede opleidingen, dat je jonge mensen bewust kan maken van de verschillende mogelijkheden van de stem. Want zelfs de sterkste stem slijt.

Lees hier ook het eerste deel van interview.

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort/Wendy de Noier 
Foto Cats: FB CATS – Le Musical