We Liefden nog lang
Liefde… Iedereen kan zich een beeld vormen van de iconische prentjes die ettelijke prentenboeken kunnen vullen met al hetgeen waarvoor dit gevoel symbool staat. Hoe slaag je er echter in om deze groots omvattende emotie in één beknopte voorstelling te steken? De drie spelers wisten het in een slagzin te vatten die de juiste snaar weet te raken: “Liefde is… Met vallen en opstaan, soms ‘koedjie koedjie’, maar ’t prikt recht door uw ziel.”. Deze rode draad vormt een mooie kern van waarheid wanneer ze mijmerend en nostalgisch terugkijken op allerhande gebeurtenissen die ze hebben beleefd.
Imaginaire reis doorheen herinneringen
De vertelsels zorgen ervoor dat je aan de ene kant soms overweldigd wordt door al het moois dat de liefde met zich meedraagt en het gelukzalig gevoel dat ermee in verbinding staat. Het andere moment wil je de acteurs, die de emotie bijna niet meer de baas lijken, vastpakken en knuffelen tot ze weer op hun plooien zijn gekomen. Deze lach en traan vloeien doorheen de voorstelling naadloos in elkaar. Deze afwisseling zorgt ervoor dat menig toeschouwer op zijn of haar manier nostalgisch kan terugblikken op bekende of minder bekende situaties. Wie herinnert zich niet alle gekke dingen die je deed om je eerste lief te overtuigen van je ‘onvoorwaardelijke’ liefde en al hetgeen er daar te pas en te onpas bij kwam kijken?! Dat het echter niet altijd rozengeur en maneschijn is, wordt ook pijnlijk duidelijk wanneer het tot liefdesverdriet leidt. Hiervoor hebben de drie echter een inventieve medley gemaakt, die je helpt je zwaarmoedige gevoelens sneller te verwerken en door de zure appel heen te bijten.
De nummerkeuze is heerlijk afwisselend en zelfs de oudste nummers worden karig vanonder het stof gehaald, opgeblonken en in een nieuw kleedje gestoken
Lotte Stevens, Liesbeth Roose en Samuël Anastasi leveren niet alleen spel, maar voornamelijk ook zangtechnisch een pareltje af. De melodieën zijn harmonieus en zinderen nog lange tijd na bij de toeschouwers. De nummerkeuze is heerlijk afwisselend en zelfs de oudste nummers worden karig vanonder het stof gehaald, opgeblonken en in een nieuw kleedje gestoken. De opwaardering van de songs is met verve aangepakt en zo opnieuw ten tonele gebracht! Twee muzikanten, aangevuld met hier en daar een hoogstaand doch eigenzinnig stukje blokfluit, leiden de drie acteurs in goede banen. Piano en gitaar vullen elkaar heel mooi aan en drukken zo de juiste stempel op de toon die de spelers zelf al weten te zetten.
Lotte Stevens, Liesbeth Roose en Samuël Anastasi leveren niet alleen spel, maar voornamelijk ook zangtechnisch een pareltje af
Qua decor en setting, zou een ring hét symbool van de voorstelling kunnen zijn, al wordt er niet expliciet op gewezen. Een ring symboliseert oneindigheid, een cirkel die geen begin of einde kent opdat liefde zo eeuwig mag blijven voortduren. Men eindigt het stuk dan ook exact op de manier dat men is begonnen: in dezelfde poses, op dezelfde plaatsen in het decor, wat een heel sterk beeld geeft. De cirkel is rond.
Mochten Bart Peeters, Raymond van het Groenewoud en de vele andere grote en kleine namen als toeschouwer hebben gekeken, konden ze gerust en gelukzalig glimlachend achterover leunen en genieten. Deze imaginaire reis doorheen herinneringen, mijmeringen en bedenkingen zal menig toeschouwer op één of meerdere plaatsen gevoelig weten te raken.
We liefden nog lang is een productie van Vzw puur en vzw Illusoir theaterproducties. Voor boekingen en meer informatie kan je terecht op de facebookpagina’s of www.vzwpuur.be.
Door Wesley Van der Veken
Foto’s: Steven Hendrix