Vergeet Mij Niet
Vergeet Mij Niet, een passende titel voor het indrukwekkende theaterstuk dat gaat over een oudere man die met de verschrikkelijke hersenziekte ‘dementie’ te maken krijgt. Een theaterstuk van Manu Jacobs in een regie van Rikkert van Dijck dat niet snel te vergeten is.
Puur en echt
Het verhaal vertelt het leven van Herman vanaf wanneer hij besluit om in zijn kelder te gaan wonen. Het enige gezelschap dat hij krijgt, is dat van zijn kleinzoon Stan en van zijn nieuwe vriendin: dementie. Deze is voortdurend aanwezig en komt meer en meer naar de voorgrond gedurende de tijd vordert. De band die grootvader en kleinkind hebben, wordt meer en meer verstoord door deze ziekte die ook voor meer en meer conflicten zorgt: wat in begin grappige situaties waren door vergeetachtigheid, worden nu een serieus probleem. Dit veroorzaakt een groeiende afstand tussen beiden. Uiteindelijk neemt de dementie de bovenhand en omhelst deze ziekte Herman letterlijk en figuurlijk.
Hoe Carry Goossens Herman neerzet als een man met een goede dosis humor die in het begin de dementie probeert weg te duwen, is imponerend
De personages worden schitterend vertolkt door Carry Goossens die de rol van Herman op zich neemt, Manu Jacobs die naast het schrijven van het verhaal ook nog eens de kleinzoon Stan vertolkt en Ann De Winne die de dementie weer geeft. Carry Goossens zet een enorme prestatie neer. Hoe hij Herman neerzet als een man met een goede dosis humor die in het begin de dementie probeert weg te duwen, maar na een tijd ontdekt dat dit niet langer te ontkennen is, is imponerend. Manu Jacobs als kleinzoon Stan is een personage waar iedereen zich in zou kunnen herkennen mocht hij of zij in deze situatie terechtkomen.
De onzekerheid en angst die er in het begin zijn omdat hij merkt dat het minder gaat met zijn grootvader, de frustratie omdat hij vaak ’s nachts naar de kelder van Herman moet stormen omdat hij in angst belt en dan moet ontdekken dat zijn grootvader hem belde omdat hij niet meer wist wanneer de Russische Revolutie begon en het verdriet op het einde wanneer zijn grootvader hem niet meer herkent, is zeer aangrijpend en enorm goed gespeeld. De dementie die in het begin op de achtergrond blijft en naarmate de voorstelling vordert meer en meer naar voren komt en opdringerig alle aandacht van Herman op eist, zet Ann De Winne prachtig neer. Zeker opmerkelijk is haar fijne stem. Ja, de dementie zingt. Een beklemmend, treurig lied dat telkens terug komt en nooit verdwijnt.
De voorstelling is puur en echt: er zijn geen taboes , alles wordt op een oprechte manier weergegeven
Het lichtplan is mooi uitgewerkt. Door verschillende lichteffecten blijft elke scène nieuw qua zicht hoewel het decor hetzelfde blijft, wat niet stoort. De momenten van humor die er heersen tussen Herman en Stan zorgen ervoor dat het stuk niet te zwaar wordt, een luchtige pauze doorheen de aanval van de dementie. De voorstelling is puur en echt: er zijn geen taboes , alles wordt op een oprechte manier weergegeven. Het beeld dat het meest bij blijft is het eindbeeld: de dementie gaat op de schoot van Herman zitten en omhelst hem. Na ogenblikken legt hij zijn hand om de ziekte heen: hij omhelst haar en geeft hem over. Dit is prachtig geschreven en enorm sterk weergegeven.
Vergeet Mij Niet is een indrukwekkende voorstelling die ingekleurd wordt door puurheid, lichte tinten van komedie, maar vooral ook verdriet en pijn. De drie acteurs zetten hun rol geweldig neer en het verhaal is fantastisch geschreven.
Door Amber Degeest
Foto’s: Patrick Defort