Thrill Me

Vrijdag bracht het nieuwe gezelschap Samaritan Musical Productions hun première van Thrill Me naar Bilzen. Deze eenakter van Stephen Dolginoff vertelt het verhaal van Richard Loeb en Nathan Leopold, die de weinig aantrekkelijke bijnaam ‘Thrill Killers’ kregen. In 1924 waren beide jongmannen student rechten aan de universiteit, maar door hun zeer hoog IQ, verveelden ze zich voornamelijk en gingen op zoek naar andere kicks. Dit mondde uit in een vreselijke moord, waarvoor ze uiteindelijk tegen de lamp liepen.

Gedurfde eerste show

Bij binnenkomst vallen twee zaken op de scène meteen op: de piano, sfeervol verlicht met een oud tafellampje en een grote trap. Achteraan hangt een groot projectiescherm dat de titel van de musical aankondigt. Tijdens de intro, komen beide acteurs op en maken een soort verkenningsronde om elkaar. Dan spoelt het verhaal 34 jaar door en staat Nathan (Soren Jermei) zijn verhaal te doen voor de parole board. Hij neemt de zaal terug mee naar wat er toen gebeurde met Richard (Serge Dessers).

Dit stuk is fantastisch geschreven, maar je staat als acteur en als muzikant de hele duur als het ware naakt op scène

Om een musical als Thrill Me te brengen als liefhebber, moet je veel lef hebben. Dit stuk is fantastisch geschreven, maar je staat als acteur en als muzikant als het ware de hele duur naakt op scène. Alle nuances moet jij brengen, er is geen ensemble of grote showelementen om te helpen. Serge en Soren verdienen alleen al hiervoor een compliment, zeer gedurfd. Voor een eerste productie komt Samaritan al een heel eind in kwaliteit. Muzikaal vrij stevig, met hier en daar een net te hoge noot en een verdwenen tweestemmigheid, blijft het een goed te beluisteren geheel. Ze zetten hun personages consequent neer, maar nog iets meer diepgang kan het stuk een extra dimensie geven. Wat er zeer mooi uitkomt, is de onvoorwaardelijke liefde van Nathan voor Richard. Dramaturgisch mankeert er een zekere flow. Het gaat er soms te fotografisch aan toe en te weinig om de emotie. Wat uitmondt in twee vreselijke momenten die de sfeer van het stuk compleet breken. Deze musical is geschreven voor twee acteurs en een piano, de emotie die er wordt overgebracht tijdens de twee toegevoegde popsongs, moet echt wel in de scènes ervoor en erna gestoken worden.

Het decor is zeer leuk uitgewerkt, met één draai van de trap zitten we in het huis van Richard. Het lichtplan werkt en is zeer knap bij enkele scènes, met als machtig moment de schaduw van Bobby Franks die mee komt spelen. Bij sommige scènes mag het nog iets specifiekere klemtonen leggen. Het geluid is goed op enkele technische foutjes na en Filip Blokken begeleidt prima op de piano.

Samaritan is duidelijk van plan om niet de gemakkelijkste weg te volgen

Een ongelooflijk gedurfde gok van het gezelschap om als eerste musical deze Thrill Me brengen. En ondanks de werkpunten, mag het resultaat gezien worden. Samaritan is duidelijk van plan om niet de gemakkelijkste weg te volgen en met ze wat nu al tonen, hoeft dat ook niet. Met deze eerste show als beginpunt en de passie die er leeft, is er nog veel marge voor een mooie vooruitgang. Wij kijken zeker uit naar de volgende productie.

Thrill Me is nog te zien in Bree op 23 en 24 september. Meer info & tickets vind je op www.samaritanmp.com.

Door Partrick Defort

Foto’s: Patrick Defort