The Woman in White
Het Charing Cross Theater brengt al enkele jaren pareltjes naar hun kleine (maar functionele) theater. Dit jaar viel de keuze op The Woman in White, een meesterwerk van Andrew Lloyd Webber. Deze musical kende enkele jaren geleden een kortdurende run op West End (1,5 jaar) en drie maanden op Broadway. Geen groot succes dus. Met heel wat reserves gingen we deze show bekijken en hieronder beschrijven we graag onze mening.
Mysterieuze spanning
Het verhaal start bij Walter Hartight, een schilder, die een mysterieuze dame – in het wit – ziet. Zij wil hem een geheim vertellen, maar wat dat geheim inhoudt komt hij uiteraard (nog) niet te weten. Walter leert Marian en Laura kennen en al snel ontstaat er een driehoeksrelatie tussen beiden. Echter, de gevoelens voor Marian blijven onbeantwoord. Walter krijgt op een avond, van de dame in het wit, te horen dat hij moet opletten voor Sir Parcival Glyde, de toekomstige man van Laura. Walter probeert de situatie helder te krijgen, maar Glyde weet natuurlijk hoe hij de situatie moet manipuleren. Uiteindelijk worden Glyde en Laura man en vrouw en alles wordt duidelijk: het enige wat Sir Glyde wil, is haar geld. Uiteindelijk komt het tot een ontmoeting tussen Anne en Laura, die zich met elkaar verboden voelen. Sir Glyde wil zowel Anne als Laura uit de weg ruimen en dat lijkt hem ook te lukken. Een mooi en spannend theaterverhaal dat de toeschouwer met ingehouden adem doet kijken naar wat op het podium gebeurd.
Je bent verplicht om aandachtig te luisteren, gezien vele dissonante klanken, wat de muziek enorm boeiend maakt
Muzikaal is deze show een huzarenstukje, we horen veel verwijzingen naar The Phantom of the Opera en je bent verplicht om aandachtig te luisteren, gezien vele dissonante klanken, wat de muziek enorm boeiend maakt. Echter begrijpelijk dat heel wat mensen geen fan zijn van deze muziek. Het concept en de regie is om duimen en vingers af te likken. Er is geen enkel moment saai te noemen en ondanks het statische verhaal zien we veel dynamiek bij decorwissels. Thom Southerland, de huisregisseur overtreft zichzelf weer. Hij plaatst steeds een passende regie op het gespeelde stuk, zo moet het.
De cast bestaat uit o.a. Ashley Stillburn, eerder te zien in Phantom of the Opera en heel graag vernoemen we hem als eerste. Hij heeft een engelenstem en zijn acteerprestatie is ongekend. Hij is vaak te zien in de show, al betrapten wij ons erop dat we hem begonnen te missen op het moment dat hij niet op het podium stond. Deze man mag wat ons betreft nog heel wat musicalrollen op West End scoren. Carolyn Maitland die eerder in Miss Saigon speelde, vertolkt nu de rol van zus. Ze is een perfecte tandem met Anna O’Byrne, ook een grote musicalnaam. De slechterik van dienst is Chris Peluso, die heel sterk acteert, met naast hem Greg Castiglioni, een fantastische zanger, zo heeft hij meerdere keren de mogelijkheid zijn vocale talenten te etaleren. Speciale vermelding voor Sophie Reeves die een prachtige ‘Anne’ neerzet en die zich gerust naast de grote sterren op West End kan plaatsen.
Opnieuw is het team van Charing Cross erin geslaagd om een grote musical op het kleine podium te toveren
Opnieuw is het team erin geslaagd om een grote musical op het kleine podium te toveren. Aan zang, spel en decor wordt er helemaal niet ingeboet. Meer nog, de beleving van het verhaal wordt des te groter. Het is een aanrader voor elke musicalfan die grootse sterren wil zien zingen, een fantastisch verhaal wil beleven, een gepassioneerde regie wil zien en vooral: wil meeleven met de acteurs.
The Woman in White is nog te boeken tot en met 10 februari 2018. Het is aan te raden om premium seats te boeken, dan krijg je tevens een programmaboekje en een drankje. Voor de echte musicalfans is er ook een poster te koop. Tickets & info via charingcrosstheatre.co.uk.
Door Jonas Jacques
Foto’s: Darren Bell