The Phantom of the Opera
The Phantom of the Opera is here, inside your mind. Of toch al in de stadsschouwburg van Antwerpen, waar een internationale tourversie voor een maand de Phantom laat spoken. Voor de liefhebbers de omleiding waard.
Wishing you were somewhere here again
Het verhaal van de vreemde relatie tussen een operazangeresje, een weggelopen circus-freak en een heer van adel, is u wellicht reeds bekend. Voor wie geen operaspoken kent, een kleine samenvatting: de Opéra de Paris wordt verkocht. De huidige directeur leidt zijn twee opvolgers rond, te midden van de repetities van het nieuwe stuk. Wanneer er weeral vreemde zaken gebeuren, trapt de leading lady het af en neemt Christine Daaé, een van de danseresjes, de rol over. Ze blijkt goed geschoold als sopraan en geniet de steun van die vreemde stem die door het gebouw spookt. Wanneer ze verliefd wordt op Raoul, een edelman, ontsteekt de Phantom in een grote woede…
Het tourorkest, om en bij de vijftien muzikanten, klinkt goed en vol
Wie tourversie zegt, houdt meestal zijn hart al vast voor de beperkte decors. Wees alvast gerust, deze tour weet de hele backstage van de Stadsschouwburg te vullen en de aanwezige decors mogen best gezien worden. Het zijn de afwezige zaken die gemist worden, niet in het minste een kerkhof en een kerker. De wel aanwezige stukken worden ook niet altijd heel duidelijk gebruikt. Zo gaat dezelfde trap, zonder enig onderscheid in belichting of met een klein rekwisietje, nu eens naar de riolen, dan weer naar het dak. Deze inconsistentie gebeurt ook in andere dramaturgische elementen, waar de Phantom nu bijvoorbeeld ineens mensen vermoordt met een zwaard…
Gelukkig is het niet al inconsistentie. Het tourorkest, om en bij de vijftien muzikanten, klinkt goed en vol. Ze begeleiden de cast voortreffelijk. De cast is verrassend groot voor een tourversie en zet een mooi plaatje neer. De acteerprestaties zijn echter te routineus en niet alle personages weten je mee te slepen in hun verhaal. Ze worden niet echt geholpen door een oubollige regie die op geen moment een vernieuwing of verfrissing meebrengt. Er zijn weliswaar enkele goed herwerkte scènes, maar bij elke scènewissel het gordijn sluiten, getuigt van weinig inventiviteit. De boventiteling is in hetzelfde bedje ziek, het Nederlandse script van 1993 is geen vertaling van wat er gezegd wordt.
Een uitgelezen kans om deze musical in eigen land te zien
Qua zang valt er weinig op aan te merken, iedereen op de scène kan feilloos zingen. Spijtig genoeg zijn de solisten niet goed hoorbaar. Het hele geluidsplan is stil, ook het orkest mag maar enkele keren echt uitpakken. Gelukkig zijn de groepsnummers wel duidelijk verstaanbaar. Het lichtplan werkt prima, de luster doet zijn ding, kortom, veel Phantom elementen zijn alomtegenwoordig. Je blijft echter wensen dat het plaatje vollediger zou kloppen.
Ondanks de tekortkomingen, blijft deze Phantom een uitgelezen kans om deze musical in eigen land te zien. De look en feel van de musical zijn aanwezig en veel van de missende elementen zal de Phantom-leek niet dadelijk opvallen. De zang is mooi, het visuele aspect is prima, een goede basis om van een musical te genieten!
The Phantom Of The Opera speelt nog tot en met 2 maart in Stadsschouwburg Antwerpen. Meer informatie & tickets vind je op www.phantomoftheopera.be
Door Patrick Defort
Foto’s: Wendy de Noier