The Hello Girls
Met The Hello Girls brengt Koté Koer een onbekende musical naar Vlaanderen. Het verhaal vertelt de onderbelichte geschiedenis van de Amerikaanse telefonistes die de telefooncentrales voor het leger kwamen bemannen op het einde van de eerste wereldoorlog. Een verhaal van een strijd, een strijd om de plaats van vrouwen in de maatschappij, een strijd om erkenning voor hun werk. Een strijd, die vast en zeker voelbaar is wanneer je naar dit verhaal gaat kijken.
Veelbelovende première
In april 1917 besluiten de Verenigde Staten van Amerika om zich ook in de oorlog te werpen. Ze komen de Britten, Fransen en Belgen helpen tegen de Duitsers. Om een vlotte communicatie te verzorgen, brengen ze een heel transmissiecorps mee. Dat loopt echter al snel tegen verschillende problemen aan. Slechte en beschadigde infrastructuur, moeilijk communicatie met de Franse telefonisten en de trage bedieners van de eigen schakelborden. Er wordt besloten om vrouwen in te schakelen, vermits zij de schakelborden in het thuisland bedienen. De selecties zijn zeer strikt en dan nog worden ze amper als volwaardige leden van het leger aanzien. Deze strijd om erkenning barst los terwijl de oorlog woedt en ze zich onmisbaar maken.
De tienkoppige cast neemt je moeiteloos mee in het verhaal
Deze The Hello Girls vertelt een weinig bekend verhaal op een heel integere manier. De muziek is geen evidentie om te spelen en te zingen, met verschillende meerstemmige harmonieën. Het is echter een klein juweeltje, waar je heel voorzichtig mee moet omgaan om het te laten schitteren. Gelukkig is het in de handen van Koté-Koer en weet deze vereniging wel hoe om te gaan met zulke musical. Het resultaat mag er wezen, al lijken de zenuwen tijdens de première toch wat mee te spelen.
De regie, in handen van Matthijs Vandekinderen, is strak en mooi uitgevoerd. In een immens decor van een archiefruimte, worden er kleinere locaties gecreëerd. Dat decor lijkt monumentaal, maar heeft toch enkele verrassingen in petto, net om extra locaties te kunnen suggereren. De belichting helpt mooi mee. De kostuums zijn stemmig en werken goed, van de lange kleden tot de uniformen. Er is gekozen om nog extra informatie te geven via projecties, maar die komen spijtig genoeg niet echt tot hun recht. De achtergrond is te donker en bevat te veel zwarte vormen om voldoende contrast te geven wanneer er iets anders van belichting aanwezig is. Prima idee wel.
De choreo’s zijn knap, vervelen niet en dragen toe tot de juiste sfeer van het moment. De acteerprestaties gaan van goed tot geweldig. De zenuwen zijn grotendeels in het vocale gedeelte te horen. De zanglijnen geven ook heel weinig ruimte voor het minste foutje, maar vermits het bij verschillende mensen soms even misloopt om daarna weer perfect snor te zitten, is er geen kwaliteitsprobleem. Het stoort ook geenszins het overbrengen en de geloofwaardigheid van verhaal en emotie, hier staan vijf vechtende telefonistes en een heel deel militairen op het podium! Het geluid is niet slecht, maar moet beter. De verstaanbaarheid is dikwijls ondermaats en kan eenvoudig verholpen worden door de stemmen net iets meer door te laten klinken. Het orkest hoor je wel prima en dat is wederom een meerwaarde met een negenkoppige liveband.
Een intrigerende musical, met een verhaal waar je van opkijkt en prachtige muziek
The Hello Girls is een intrigerende musical, met een verhaal waar je van opkijkt en prachtige muziek. De tienkoppige cast neemt je moeiteloos mee in het verhaal en je supportert heel snel voor de telefonistes. Een harmonische blast from the past die meer dan de moeite is om te gaan bekijken, de kleine problemen van deze première zullen zeker en vast al opgelost zijn.
The Hello Girls speelt nog tot en met 15 september in Zaal De Dijk te Brugge. Meer informatie & tickets vind je op www.kote-koer.be
Door Patrick Defort
Foto’s: Lauranne Cleenwerck