Stuk Ongeluk

De komedie The play that goes wrong is al jaren een succes in Londen en is nu geland op Antwerpse bodem met een Vlaamse topcast die belooft dat we ons een breuk zullen lachen. Een belofte die ze nakwamen en hoe.

Nog straffer en nog onnozeler

In Stuk Ongeluk zijn we te gast op de première van ‘Moord op Haversham Manor’. Een stuk gebracht door de amateurskring ‘Willen is Kunnen’. Helaas loopt dat stuk niet zoals het moet; vliegende pillen, flauwvallende actrices en een gastoptreden van Willy Sommers. Alles wat kan misgaan, gaat mis, maar was dat niet net de bedoeling?

Wat we zien is een voorstelling waarbij alles om timing draait en die timing zit perfect

Nog voor we het theater binnenlopen wordt al duidelijk dat dit stuk zich niet enkel op de planken afspeelt, toneelmeester Annie (Britt Van Der Borght) en licht- en klankman Bjorn (Sébastien De Smet) vragen of we geen hondje hebben gezien? Helaas niet, net zomin we een cd van Willy Sommers onder onze stoel vinden. Wat we wel zien is een voorstelling waarbij alles om timing draait en die timing zit perfect. Er wordt vlot gespeeld waardoor de zaal het hele stuk door geboeid blijft. De acteurs moeten veel ondergaan op scene, dat ze dit telkens weer met volle overtuiging doen maakt deze voorstelling zo sterk.

Diezelfde acteurs geven dan ook het beste van zichzelf en laten niets merken van de grote techniciteit die het stuk vergt. Koen Van Impe pakt als Christof Claus/inspecteur Carter de zaal in. Hij weet op zeer vurige wijze zijn personage als duivel-doet-al regisseur te laten evolueren van enthousiaste, kersverse voorzitter van het gezelschap naar een gedesillusioneerd man die probeert te redden wat er te redden valt. We zijn ook onder de indruk van de evolutie die Annie Vaes doormaakt. Britt Van Der Borght slaagt erin de nerveuze toneelmeester te laten ontwikkelen tot een onstuimige actrice die vecht voor haar aandeel in het stuk.

De acteurs geven dan ook het beste van zichzelf en laten niets merken van de grote techniciteit die het stuk vergt

Dirk Van Vooren krijgt dan weer alle lachers op de hand als Kevin Hartmans; een amateur die Cecil Haversham en Arthur de tuinman speelt, maar daarbij vooral zorgt dat het publiek hem gezien heeft. Een rol die hij met zoveel overacting brengt dat het publiek soms dubbel klapt van het lachen. Sven De Ridder (Thomas Colleymore) bewijst dan weer dat hij, zelfs aan het decor bungelend, de zaal in een deuk kan laten liggen. Voor iemand wiens personage aan het begin van de voorstelling sterft, is Kobe Van Herwegen behoorlijk aanwezig op de scene. Hij kan vooral met goed getimede bewegingen het publiek bekoren als Charles Haversham.

Jan Van Dyke doet zijn inbreng als Perkins, de butler gespeeld door een acteur met een lichte vorm van Alzheimer waardoor dit tot soms tot hilarische versprekingen en nogal herhalende scenes leidt. Als pedante ster van het gezelschap geeft Tania Kloek het beste van zichzelf als Florence Colleymore, ze beheerst de kunst van het overdrijven als geen ander en zet deze rol op een heerlijk krachtige manier neer. De kleinste rol is weggelegd voor Sébastien De Smet. Als technicus Bjorn die vanop zijn stelling de voorstelling in goede banen wil leiden, maar tegen wil en dank op de planken eindigt heeft hij niet het grootste aandeel in het stuk, maar hij slaagt er op meesterlijke wijze in om zijn steentje bij te dragen. Door onder andere verkeerdelijk ingestelde intercoms en zijn inval als Florence Colleymore gaat hij niet onopgemerkt voorbij.

Stuk Ongeluk is een aanrader voor wie niet bang is van rondvliegende decorstukken, goed getimede grappen en hectisch rondrennende acteurs

Stany Crets weet een voorstelling te maken die, telkens als je denkt dat je het strafste gehad hebt, nog straffer en nog onnozeler wordt. Je zou denken dat de grappen na een tijdje gaan wennen, maar het blijft een dynamische voorstelling met weinig tot geen dode momenten. Het ingenieuze decor staat op punt en verbaast vriend en vijand. Een puntje van kritiek kan zijn dat er nogal veel gebeurt op scene waardoor het soms moeilijker is om te volgen, de cast speelt aan een snel tempo waardoor de verstaanbaarheid hier en daar iets minder wordt. Desondanks getuigt deze voorstelling van een sterk staaltje technisch vernuft die u niet wilt missen. Stuk Ongeluk is een aanrader voor wie niet bang is van rondvliegende decorstukken, goed getimede grappen en hectisch rondrennende acteurs.

Als u zich aan deze voorstelling wil wagen bent u welkom in Theater Elckerlyc en kijk onderweg eens uit naar een bruin hondje, amateurgezelschap ‘Willen is Kunnen’ zal u dankbaar zijn. Meer informatie & tickets vind je op www.dekomediecompagnie.be

Door Vere Verheecke

Foto’s: Steven Hendrix