Steven Colombeen

Musicalliefhebbers worden de komende maanden getrakteerd op twee verschillende versies van Evita. In september komt de versie van Music Hall, maar vanaf 11 juli brengt Festival Bruxellons! de Franstalige wereldpremière van dit Andrew Lloyd Webber meesterstuk. Verscheidene voorstellingen krijgen een Nederlandstalige ondertiteling en met Deborah De Ridder en Steven Colombeen zijn twee van de hoofdrolspelers ook Vlamingen. Een reden te meer om te gaan kijken. Musical Vibes sprak met Steven over zijn rol als Che.

Een waanzinnige uitdaging

Steven, wat betekent Evita voor jou?

Om te beginnen is het een waanzinnig mooie kans om zo’n grote rol te mogen spelen. Ik heb al veel mooie bijrollen mogen spelen, maar het is nu echt de eerste keer dat ik een hoofdrol speel. Ik vind het een ook prachtige productie. Het is een grote uitdaging, niet alleen omdat het een grote rol is, maar ook omdat alles in het Frans te doen is. Dus het is op alle vlakken heel veel stress geweest, nog altijd eigenlijk, want de première moet nog komen. Het is fantastisch en zeer eng tegelijk.

De extra uitdagingen en moeilijkheden maken het eens zo mooi wanneer alles samenkomt

Dat Frans, voegt dat een extra moeilijkheid toe, of is het uiteindelijk maar een extra leerstap voor je aan zang en acteerwerk begint?

Eigenlijk de twee. Het is om te beginnen je moedertaal niet, dus het studeert veel langzamer in. Het blijft ook wanneer je speelt niet je moedertaal. Nu begin ik soms ook wel te denken in het Frans terwijl ik aan het spelen ben. Dus we geraken nog ergens al het blijft toch wel een extra barrière. Het is een prachtige taal om in te spelen, maar een moeilijke om in te zingen. Er zijn heel veel gesloten klanken waardoor de hoogte veel moeilijker is om te pakken dan in het Nederlands of Engels.

De locatie is fantastisch, hoe voelt het om op zo’n mooie plaats te staan?

Openlucht heeft toch altijd iets extra, vind ik. Het lijkt avontuurlijker. Ook omdat het ontzettend veel geregend heeft en we al enkele weken hier buiten repeteren, is dat altijd een risicofactor. Ook als we gaan spelen weten we nooit zeker of het zal doorgaan of niet. Zeker met dat veranderlijke weer heb je geen zicht op wat gaat komen. Dat is al een extra factor. De extra dimensie in openlucht is ook mooi. Dat maakt het technisch gezien wel moeilijker. We spelen allemaal met in-ears omdat het qua geluid anders heel moeilijk is om alles samen te krijgen. Ook het orkest zit in een apart lokaal dus we vormen geen fysiek geheel. Ten tweede is die constante afwisseling van koud en warm ook gevaarlijk voor je stem. Extra uitdagingen en moeilijkheden die het eens zo mooi maken wanneer alles samenkomt.

Je werkt met mensen die niet gestudeerd hebben voor alléén maar musical, zij hebben een volkomen andere achtergrond en benaderen de show heel anders

Wat is voor jou het moeilijkste aspect in je rol van Che?

Het is een rol met heel veel kanten. De meeste mensen denken dat Che gebaseerd is op Che Guevara. Maar de rol is nooit met hem in het achterhoofd geschreven. Che is gewoon een bijnaam voor Argentijnse mannen. Ik vond dat wel een interessante uitgangspositie. Heel vaak wordt er in de klassieke producties net wel voor een Che Guevara gekozen omdat de eerste regisseur daar ook voor gekozen heeft. Maar sinds de film is dat eigenlijk veranderd, daar was hij het ook niet. Ik vind dat interessanter want Che Guevara is een gekende figuur met een bepaalde kleur. Iedereen heeft daar verwachtingen van. Met een willekeurige Argentijnse Che kan je doen wat je wil. Dat vind ik dan fijn, want ik kan echt alle kanten uit. Nu probeer ik hem dus zoveel mogelijk lagen en kleur te geven zodat hij niet alleen maar een briesend mannetje is dat overal commentaar op geeft. Zo krijg je volgens mij meer kansen om de mensen te overtuigen dat wat Evita allemaal deed niet alleen maar goed was. Ze heeft ook zaken verstopt en voor zichzelf gedaan. Als ze geld op ging halen, verdween er ook een deel in haar eigen zak, daar zijn bewijzen van. Niet alles was voor het volk.

Hoe is het werken met de cast?

Het is helemaal anders dan in Vlaanderen. Ten eerste omdat er in Wallonië en Frankrijk, waar de meeste mensen vandaan komen, niet echt een musicalschool is. Dat bestaat daar gewoon niet. Nu gaat Fabrice Pillet, onze vocal coach hier, een Franstalige privé musicalschool oprichten. Dat is de eerste die echt musical doet. In Parijs heb je wel een school die alle kanten belicht, acteren, dans en zang, maar zij zijn niet specifiek op musical gericht. Dat merk je hier soms wel, maar dat is ook net tof. We hebben hier mensen die meer uit de dansscholen komen, er zijn er die puur drama hebben gedaan, maar die daarnaast nog interesse hebben voor zang en dans. We hebben ook drie klassieke zangeressen. Bij Cabaret was dat ook al, je krijgt daardoor een hele andere insteek. Je werkt met mensen die niet gestudeerd hebben voor alléén maar musical. Zij hebben een volkomen andere achtergrond en benaderen de show heel anders. Dat maakt het speciaal om allemaal samen vanuit een verschillende opleiding dat avontuur dat Evita heet aan te gaan.

Misschien kan ik het een klassieke Evita met een eigen twist noemen

Wat voor een Evita gaan we zien?

Moeilijke vraag.. We hebben zoveel mogelijk geprobeerd er ons eigen ding van te maken. Wat niet wil zeggen dat hij vernieuwd is, maar we hebben van de regisseurs heel veel vrijheid gekregen. Misschien kan ik het een klassieke Evita met een eigen twist noemen. Ik vind het heel moeilijk om onze versie te catalogeren als klassiek of vernieuwend. Ik denk dat dat aan het publiek zal zijn om uit te maken. We hebben veel zelf mogen invullen binnen het beeld dat het productieteam had waar ze naartoe wilden gaan.

Evita speelt van 11 juli tot en met 27 augustus in het kasteel Karreveld in Sint-Jans-Molenbeek. Zes van de voorstellingen worden ondertiteld in het Nederlands (op 28 en 29 juli en op 21 (avond), 22, 25 en 26 augustus). Meer info & tickets op www.bruxellons.be.

Door Patrick Defort

Foto: Wendy de Noier
Scènefoto’s: Gregory Navarra