Songs for the Fallen

Wanneer je Songs for the Fallen intypt op google, zie je meteen: ‘Brave meisjes maken geen geschiedenis’ verschijnen. Vanuit deze zin kan je op een korte, maar krachtige manier, deze show recenseren. Deze vertoning is niet zoals de meeste andere shows, kleurt niet binnen de lijntjes, er is geen alledaags decor, geen cliché muziek (maar ook geen oorwormen) en geen klassieke opzet. Het is dan ook moeilijk een mening te formuleren die past voor ieder die naar deze voorstelling komt kijken.

Een positieve, niet alledaagse beleving

Het wordt stillaan een traditie: élk seizoen brengt ProMITHEus een alternatieve, onbekende, kleinschalige musicalproductie naar Vlaanderen. De kwaliteit die ze als vereniging brengen is steeds hoog, dat bewezen ze met Thrill Me en Murder Ballad. Wat Songs for the Fallen betreft, zien we opnieuw kwaliteit ten tonele verschijnen. Echter, de ene toeschouwer zal de hoge kwaliteit al meer smaken dan de ander. Dit komt door de show zelf, de muziek en het concept dat ze brengen.

Eerst en vooral is er de ijzersterke cast die het publiek vanaf minuut één meeneemt in hun ‘bijzondere’ vertoning

Eerst en vooral is er de ijzersterke cast die het publiek vanaf minuut één meeneemt in hun ‘bijzondere’ vertoning. Mira Delbaen brengt een geschift(e) (en) sterke Marie Duplessis (of hoe heet ze in het begin van de voorstelling ook alweer?). Haar zang is ook van hoog niveau, maar lijkt niet steeds te matchen met het genre muziek. Mira wordt geflankeerd door twee bekende gezichten van ProMITHEus: Dieter Verhaegen en Rudi Giron. Dieter speelt de rol van verteller en Marie’s grote liefde. Rudi vertolkt haar verschillende minnaars, alsook haar dienstmeid. Alle karakters komen goed tot uiting door het sterke spel. Beide heren moeten inspelen op enkele onverwachte gebeurtenissen en doen dat – geweldig – zonder enig nadenken. Zo neemt Dieter het onstabiele krijtbord moeiteloos mee in zijn spel. De verstaanbaarheid van sommige typetjes is soms wat minder, doordat men de stem moet vervormen, waardoor er soms een belangrijk verhaalaspect verdwijnt. De zang van de mannen is van een hoog niveau, al is het vooral Dieter Verhaegen die opvalt met zijn (veel te korte) bloedmooie solo.

Het concept wordt al snel duidelijk; het publiek wordt vaak betrokken. Opnieuw is dit een keuze die voor de ene toeschouwer werkt, voor de andere niet. Het is echter op een heel herkenbare manier geregisseerd, waardoor het wel leuk is als men betrokken wordt bij het spel. Het script, oorspronkelijk geschreven door Sheridan Harbridge, werd eigenhandig vertaald (Kristel Lamerichs en Pieter-Jan Martens) en dit is heel solide. Er zijn ook wat Vlaamse aanvullingen die inspelen op huidige gebeurtenissen in ons (musical-)landschap. Zo maken ze meerdere malen de referentie naar de subsidiestop. Eenmaal is het grappig, de tweede maal is het ook nog leuk. De keren daarna valt de reactie van het publiek echter stil. De manier waarop Piëtro Raman in het stuk wordt geïntroduceerd is geestig, maar vooral een leuke vondst om de muzikale leiding op die manier in de bloemetjes te zetten (want dat wordt vaak vergeten, niet?). Nog leuker wordt het als hij participeert in het stuk. De interactie tussen hem en Rudi Giron is ook amusant om te zien.

Na de voorstelling is het vooral een raden: “Wat kregen we precies voorgeschoteld?”

De muziek, gecomponeerd door Sheridan Harbridge (liedjesteksten: Basil Hogios) is niet erg prominent aanwezig in deze voorstelling, daarom omschrijft de men het vooral als muziektheater, wat klopt. Het ondersteunt vooral het chaotische karakter dat Marie D. was. Het is vaak zoeken naar een samenhang, soms zijn er mooie stukken, soms zijn er doorspoelstukken. Na de voorstelling is het vooral een raden: “Wat kregen we precies voorgeschoteld?”, “Waarom hebben ze dit gedaan?” Een vermakelijke, aangename beleving is het wel. Mensen die graag napraten over een theaterstuk, hebben een leuke avond voor de boeg!

Songs for the Fallen’ is nog te zien in Leuven (Wagehuys) op 30 en 31 maart 2017. Op 22 april is de show te zien in Gent, Theater Tinnepot. Meer info & tickets via www.promitheus.be.  

Door Jonas en Dries Jacques

Foto’s: Klaas Vanderperren