Skylight

Aaron Wade en Nick Delafontaine willen met hun nieuwe gezelschap, Mémoire Perdue, theater brengen dat bruggen slaat. Bruggen tussen verleden en heden, urgent en actueel, spannend en uitdagend. Ze willen confrontatie en loutering, reflectie en beleving terug een plaats geven op en naast het podium. Met Skylight brengen ze die ideeën in uitvoering op een hoog niveau!

Twinkelingen in de ogen

Skylight is het verhaal van een spaak gelopen relatie. Julie verliet Tom drie jaar geleden toen zijn vrouw Alice weet kreeg van hun relatie. Ze liet een enorme leegte achter, niet alleen bij Tom, ook bij zijn zoon Pieter. Tegenwoordig werkt ze in een getto-school en woont ze in een studio zonder enig comfort. Wanneer ze op een en dezelfde dag zowel Pieter als Tom op bezoek krijgt, komen alle herinneringen en gevoelens onverbiddelijk terug. Kunnen Tom en Julie de draad terug oppikken, nu Alice al meer dan een jaar gestorven is?

In-menselijk drama bestaande uit misconcepties, verkeerd aangepakte dromen en harde beslissingen

Skylight is een meer dan een voltreffer. Een prachtig stuk over menselijke relaties en persoonlijk falen. De knappe vertaling van Hans Ligtvoet is van een even hoog niveau als de dialogen en helpt enorm om de spanning van begin tot einde op niveau te houden. Natalie Wijnants en Hans zijn zeer sterk als de oude geliefden Julie en Tom. Natalie speelt heel ingetogen en beheerst, Hans leidt je met behulp van (onder meer) zijn toonvariaties doorheen de zielenroerselen van Tom. Hoe ontspannen en intiem hun nieuwe ontmoeting in de eerste akte ook is, zo snedig werpen ze de onderlinge verwijten naar elkaar tijdens het tweede deel. Snedig maar waardig te allen tijde! In-menselijk drama bestaande uit misconcepties, verkeerd aangepakte dromen en harde beslissingen. Nick Delafontaine heeft als Pieter de juiste energie en onzekerheid van een tiener gevonden. Hij zorgt ook voor het ontwapenende einde met twinkelingen in zijn ogen. Een twinkeling die de hele voorstelling aanwezig is bij alle acteurs.

Het decor is zeer eenvoudig gehouden. Met wat houten platen wordt een eenheid in het meubilair van Julie geschapen en een zeer eenvoudig deurgat, een trapgat en de belichting zorgen dat je verbeelding de indeling van de studio klaar en duidelijk aanvult. Ook de gebruikte muziek van Brian Clifton is zeer stemming makend en perfect pakkend.

Dit is theater op zijn best. Confrontatie, reflectie, loutering én beleving zijn hier ten volle aanwezig

De gesprekken aan de bar tijdens de pauze en na de voorstelling tonen dat Aaron en Nick slagen in hun opdracht: confrontatie, reflectie, loutering én beleving zijn hier ten volle aanwezig! Dit is theater op zijn best en legt de lat heel hoog voor het volgende stuk van dit nieuwe gezelschap: Duivelsengel.

De voorstellingen van Skylight zijn jammer genoeg afgelopen maar vanaf 2 maart komt Mémoire Perdue terug met Duivelsengel. Meer info & tickets vind je op www.memoireperdue.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Goele Bormans