Shrek
Shrek is ongetwijfeld één van de meest fantastische familiemusicals ooit gemaakt. Was hij “iets” gemakkelijker om te brengen, dan liet geen enkel gezelschap, professioneel of liefhebber, de kans liggen om dat ook te doen. Een tijdloos verhaal waar je altijd mee scoort bij jong en oud, een onderliggende boodschap die brandend actueel is, vol humor en kleurrijke figuren, dans en schitterende muziek. Maar wie zich er aan waagt moet zich ervan bewust zijn dat het een dure productie is, waarvoor je een ongewoon fantastisch grime- en kostuumteam in huis moet hebben. Om nog niet te spreken over decor en rekwisieten. SHREK brengen zoals het hoort is een dans op een slappe koord. De grens tussen succes en afgaan-als-een-gieter is flinterdun. Musicalcompagnie Mithe in Leuven waagt zich aan deze productie ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan. Met éénentwintig producties, met een meer dan behoorlijk kwaliteitslabel, op de teller misschien wel een gezelschap die dit tot een goed einde brengt. Musical Vibes mocht erbij zijn.
Feest om naar te kijken
Shrek is een jonge Oger die, zoals de Ogertraditie het wilt, het ouderlijk huis moet verlaten om zijn eigen leven op te bouwen. Jaren later in het moeras waar hij het “rijk” voor zich alleen heeft, ongestoord boerend en scheten latend, wordt hij alsnog overrompeld door een horde sprookjesfiguren. Dat is niet naar de zin van Shrek, maar terugkeren is voor de sprookjesfiguren geen optie. Heer Farquaad van het nabijgelegen stadje Duloc heeft hen verbannen. Shrek is vastbesloten met die Farquaad eens een hartig woordje te gaan praten, en komt op zijn tocht naar Duloc een ezel tegen. Ze worden gaandeweg vrienden en komen na een flinke wandeling aan in het feestende Duloc. Farquaad, tot op heden maar een Lord, wil kost wat kost koning worden, maar moet daarvoor trouwen. Iemand wijst hem erop dat er een bloedmooie prinses gevangen zit in een toren die bewaakt wordt door een draak van niet te negeren omvang. Farquaad sluit een deal met Shrek. Als Shrek de prinses naar Farquaad brengt, krijgt hij zijn moeras terug voor hem alleen. Wat niemand weet is dat prinses Fiona een geheim met zich meedraagt die het plan en het verhaal behoorlijk in de war zal sturen.
Van zodra de eerste personages op het toneel verschijnen is het overtuigend dat het grime- en kostuumteam van een hoog niveau zijn
We zijn in ieder geval in een theater die een feesteditie waardig is. De Stadsschouwburg van Leuven is niet heel groot, maar heeft de charme en de klasse van een typisch West-End theater in Londen. Het zicht in dergelijke theaters is niet altijd ideaal, vooral van op de plaatsen op de zijvleugels. Daar hoefde destijds geen rekening mee gehouden te worden omdat de klassieke stukken zich vooral centraal op scène afspeelden. Voor deze voorstelling zullen er ongetwijfeld mensen zijn die hier en daar een interessant stukje moeten missen. Zoals de zang-battle tussen Fiona en het vogeltje. En dat ze iets missen staat buiten kijf. Mithe brengt een voorstelling met zalig mooie projecties, waardoor ze een grote hindernis, het bouwen van een gigantisch decor, weten te omzeilen. Maar niettemin prachtige scènebeelden weten te creëren door een combinatie van deze projecties en aanvullende kleinere decorstukken. Het op- en afrijden van die decorstukken mag echter discreter, want al is de crew volledig zwart gekleed, hun aanwezigheid verstoort soms de chemie van de personages op scène. Gelukkig gebeuren deze wissels niet zo vaak.
Van zodra de eerste personages op het toneel verschijnen is het overtuigend dat het grime- en kostuumteam van een hoog niveau zijn. Shrek ziet er geweldig uit en met de sprookjesfiguren zetten ze de puntjes op de i. Bij de openingsscène is het scènebeeld nog wat naakt en valt de vraag wat het op decorniveau zal worden. Maar wat erop volgt is, de hele voorstelling lang, een feest om naar te kijken.
Waarbij in de meeste Shrek-producties de tanden op stuk gebeten wordt, hebben ze hier een geweldig stuk musical neergezet
Shrek zelf heeft zangtechnisch ongetwijfeld meer in zijn mars dan hij hier laat horen, maar doorstaat heel goed de test van de kritische luisteraar. Zijn houding mag iets lomper zijn, want Shrek heeft nu niet echt een vrouwelijk kantje. Gelukkig komt er geen “oeps” na elk scheetje, maar verder meer dan goed gespeeld. Het “gebrul” van Shrek is niet echt wat het moet zijn, maar dat komt eerder van de geluidstechnische kant. De ezel speelt hier ( ter info) voor het eerst een rol in een musical. En wat voor een prestatie!! Beweeglijk, grappig, goed zingend, geweldig spel. Waar was je al die tijd? Fiona, zowel als kleine meid of als tiener heel leuk gebracht. De volwassen Fiona heeft zowat alles in huis die nodig is om het personage te doen schitteren. Stijl, grappig, goed dansend en een mooie stem die ze weet te gebruiken. Farquaad mag een iets meer verwaande houding hebben, maar zet alles bijeen een geweldige prestatie neer. Zowel qua zang als spel. Ook hier schitterend kostuumwerk.
Een pluim voor het ensemble, met een extra opsteker voor het dansteam. De éne choreografie is al meer geslaagd dan de andere, maar het tapdansen van de ratjes met Fiona is één van de danshoogtepunten van de show, zoals het hoort te zijn. Op kostuumniveau mocht het voor de ratjes dan iets meer zijn. De meest indrukwekkende scène is die bij de draak. Waarbij in de meeste Shrek-producties de tanden op stuk gebeten wordt, hebben ze hier een geweldig stuk musical neergezet. Tot slot, Mithe heeft een topproductie gemaakt en wie het kon zien kan dat alleen maar beamen. Alle voorstellingen waren dan ook volledig uitverkocht. Terecht!
Door Jean Paul De Corte
Foto’s: Patrick Defort