Scrooge de Musical
Met Scrooge wil Music Hall niet zozeer een opvolger voor Mozart op de scène brengen, maar een gevoelsmatige opvolger voor Oliver! Dit succes speelde acht jaar geleden de pannen van het dak in de Antwerpse Stadsschouwburg onder de vlag van Musical van Vlaanderen. Of Scrooge dezelfde weg uitgaat, valt nog af te wachten.
Zeer sterke cast
Charles Dickens schreef A Christmas Carol in 1843 en op 19 december zal het exact 175 jaar geleden zijn dat de eerste exemplaren in de winkel lagen. Het verhaal blijft echter verbazingwekkend actueel met een egoïstische Scrooge die zijn lesje leert. Zijn net gestorven vennoot Marley komt rondspoken en kondigt drie andere geesten aan, die van het verleden, de toekomst en het heden. Waar die bij Dickens geen personages uit Scrooge’s kennissenkring zijn, worden deze rollen hier ingevuld door Emily, zijn gestorven geliefde, door Fezziwig, zijn mentor – en man die enorm van Kerstmis hield – en door kleine Tim, het zieke zoontje van zijn bediende Bob. Scrooge komt hierdoor tot inzicht en verandert zijn houding drastisch.
Het verhaal is goed omgevormd tot een hedendaagse musical
Deze Scrooge heeft alvast heel veel sterke punten. Om te beginnen is er een mooi live orkest in de bak aanwezig! Het verhaal is goed omgevormd tot een hedendaagse musical door Frank Van Laecke en Allard Blom, al zijn er hier en daar langdradige scènes en overbodige zanglijnen. Cast en ensemble zijn geweldig met aan het hoofd Warre Borgmans, waarmee Music Hall echt wel een risico genomen heeft. Maar Warre zet Scrooge op een zéér sterke manier neer. Vocaal kan je nu en dan horen dat de man geen groot zangverleden heeft, maar hij trekt meer dan z’n streng en maakt elke oneffenheid ruimschoots goed met een perfecte timing. Ook het kinderkoor is zeer leuk om te zien.
Het decor probeert vernieuwend te zijn met half doorschijnende gazen muren achteraan en een openklapbare kubus met dezelfde soort muren in het midden vooraan op een draaischijf. Op de gazen constructie wordt er gewerkt met projecties wat een zeer grote soepelheid creëert om verscheidene locaties weer te geven. Daar wordt dan ook goed gebruik van gemaakt. Het nadeel is echter dat door de zeer ver naar voren komende zijmuren van de kubus, het lichtplan ingrijpend beperkt is. Het is zeer donker en sommige lichtstanden lijken niet af te zijn. Als er dan enkel met witte contouren als projectie wordt gewerkt, zie je zeer goed wat er achter de muren gebeurt. Regelmatig ogen de projecties ook instabiel. Soms werkt dit decor, veelal helemaal niet.
Cast en ensemble zijn geweldig met aan het hoofd een zéér sterke Warre Borgmans
Geluidstechnisch zit alles snor. Heel af en toe is de verstaanbaarheid niet helemaal aanwezig, maar dat zijn zeldzame momenten. Het spel en de zang van deze cast is zeer sterk te noemen, de mensen op het podium zijn zeker en vast een grote meerwaarde voor deze voorstelling. Daar knelt het schoentje echter ook. Je ziet ze te weinig. Niet alleen door de belichting, maar er zijn verschillende scènes die heel kaal opgezet zijn. Dat wordt snel saai, ook al wordt er dan door de lucht gevlogen. De Kerstsfeer is ook geen constante in het verhaal, want die wordt te veel door de Scrooge scènes weggedrukt. Het is niet omdat je opent en eindigt op een kerstmarkt, dat je het sfeertje over kan brengen.
Meer Kerst, meer ensemble en kinderkoor – al is het op de achtergrond – en dan graag in meer licht, zodat de prachtige kostuums beter te zien zijn, zou van deze Scrooge een knaller maken. Nu blijft het een degelijke show, zonder meer. Scrooge speelt nog tot en met 6 januari te Antwerpen en Gent. Meer informatie & tickets vind je op www.musichall.be.
Door Patrick Defort
Foto’s: Wendy de Noier