RENT

Nadat Rent vorig jaar werd gemonteerd en er enkele previews werden gespeeld, is deze Deep Bridge versie in première gegaan. In een atypische omgeving en met een atypisch BV-loze cast, toont het productiehuis hoe je ook een musical kan maken. Zonder verlies in kwaliteit, integendeel! Hier staat een sterk gemaakte musical met niets dan hoogtepunten!

Deze Rent staat als een huis

Rent neemt je mee naar het New York van de jaren ’90. We kijken mee door de camera van Mark Cohen, een jonge documentairemaker terwijl hij het reilen en zeilen van zijn vriendengroep filmt. Roger is net weer bij Mark in de loft komen wonen, na een tripje in de ontwenningskliniek. Hij is muzikant en wil een grote hit maken. Hij ontmoet Mimi, de bovenbuurvrouw, die om vuur komt vragen en met wie er vonken overspringen. Tom, professor in de filosofie komt langs, maar wordt op straat in elkaar geslagen. Angel, muzikant, levensgenieter en travestiet, vindt en verzorgt Tom. Ondertussen is Benny komen opdagen, vriend maar vooral eigenaar van het pand dat ze bewonen. Hij wil, tegen eerdere beloftes in, huur krijgen. Maureen, de ex van Mark, plant ’s avonds een protestoptreden te doen tegen Benny’s plannen met de braakliggende grond naast de loft waar nu een tentenkamp van daklozen staat. Joanne, nieuwe partner van Maureen, belt Mark voor hulp met de opstelling voor het optreden… Al hun levens kruisen elkaar, met drugs, AIDS, conflicten, liefde en verlies als ingrediënten. Komt deze vriendengroep ongeschonden uit het leven?

Het resultaat ziet er dan misschien niet afgelikt uit, maar versterkt des te meer het rockgehalte dat bij Rent hoort

Plaats van deze musical: de Blikfabriek, een oud industrieel pand. Hier heeft de productie alles moeten voorzien, van de kleinste stekker, tot de bruggen voor licht en geluid. Het resultaat ziet er dan misschien niet afgelikt uit, maar versterkt des te meer het rockgehalte dat bij Rent hoort. Het indrukwekkend ruime decor is opgebouwd uit stellingen en maakt handig gebruik van het gebouw zelf. Opmerkelijk is dat ieder personage zijn ‘thuis’ constant zichtbaar is, zelfs voor het ensemble is er plaats wanneer het zinnig is, bijvoorbeeld als daklozen in dekens gewikkeld. Dit draagt allemaal bij tot de kracht van deze versie.

Ook de band heeft een prominente plek gekregen. Akoestisch is het misschien niet de beste keuze, maar er is wel hard aan gewerkt om de problemen te minimaliseren. Enkel het slagwerk kan je soms horen galmen. Het geluid is bijgevolg verbazingwekkend goed voor deze ruimte. Enkel spijtig dat de stemmen soms overstemd worden door de band. Ze mogen zelf zeker ook net iets meer doorklinken. Bij de intieme nummers is dit probleem veel minder.

Een shoutout naar heel deze hoofdcast, met een extraatje voor PJ en Lien

Die stemmen, die wil je echt wel goed horen, want ze zijn meer dan de moeite waard. Stijn Proesmans (Mark) heeft weinig moeite met de vette kluif die deze rol is. De leuke enscenering om met echte camera’s te werken, geeft hem extra werk en dynamiek, iets wat hem duidelijk wel bevalt. Ruben Van Keer is als Roger volledig geloofwaardig. Absolute top in de intieme nummers, de rocksongs mogen net iets rauwer. Kenny Verelst is immer glad als Benny. Hij weet de juiste schakeringen te leggen. Saïn Vantomme is als Joanne het minst bohémien van de bende. Ze weet met een natuurlijke flair die afstand te behouden terwijl ze toch heel close met Maureen is. Samen met Charlotte Campion (Maureen) doen ze het meest aparte koppeltje mooi werken. Charlotte smijt zich 100% in deze aparte rol en bewijst alweer dat ze even goed een koe als een diva kan spelen. Bart Aerts knalt als Angel, is even meelevend als extravert wanneer nodig.

Pieter Jan De Paepe voegt als Tom Collins nog net ietsje meer rockgehalte toe aan de show. Het is duidelijk dat dit zijn achtertuin is zonder dat hij verzwakt bij de intiemere scènes, integendeel zelfs. De revelatie van Rent is Lien Van den Bossche. Ze zet een pure Mimi Marquez neer, met al haar complicaties en geheimpjes en dit ogenschijnlijk zonder complexen. Een shoutout naar heel deze hoofdcast, met een extraatje voor PJ en Lien!

De staging is met veel aandacht gedaan voor de specifieke opstelling zodat je als publiek overal meer dan genoeg te zien krijgt

Hierbij mogen we natuurlijk het ensemble niet vergeten. Alle kleine rolletjes, de grotere scènes, ze doen het allemaal en zorgen ervoor dat de hoofdcast in een zetel kan spelen. Dat brengt ons bij de regie, staging en choreografie. Naast de juiste casting, is ook de hele decoropstelling de basis voor het krachtige gevoel dat deze Rent meebrengt. De staging is met veel aandacht gedaan voor de specifieke opstelling zodat je als publiek overal meer dan genoeg te zien krijgt. Het werken met de camera’s is geen evident idee, maar is heel sterk uitgewerkt en vormt een meerwaarde. Ook de manier waarop er met het decor inventief is omgegaan geeft keer op keer een extra kruiding bij deze Rent, sterk werk van Stany Crets en Oonagh Jacobs!

Minpuntjes? Beperkte locatie-gerelateerde moeilijkheden. Zoals reeds gezegd, de stemmen worden regelmatig overstemd door de band. Ook de belichting is niet altijd adequaat. Heel stemmig en sfeerversterkend, maar heel regelmatig staan er mensen in het donker te spelen of te zingen.

Hier staat een sterk gemaakte musical met niets dan hoogtepunten

Rent is een ware rock musical, maar heeft een lange opbouw. Er moeten dan ook acht personages gekaderd worden, daar kan je niet onder uit. Maar het leuke aan deze Deep Bridge versie is: sit back & relax. Geniet van elke scène, het zijn nagenoeg telkens weer pareltjes die ook op zich staan als een huis.

Rent speelt nog tot en met 16 oktober in De Blikfabriek te Hoboken. Meer informatie & tickets vind je op www.deepbridge.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Wendy de Noier