René van Kooten

René van Kooten speelde reeds eerder in verschillende stukken van Sondheim. Recent nog Sweeney Todd in het Zonnehuis, maar ook in de M-Lab versie van Into the Woods. Nu vertolkt hij Rapunzels prins en hoofdmaarschalk in een volledig nieuwe versie van PIT Producties. Wij hadden een kort gesprek met hem. 

Sondheim: intelligent, maar ook grappig

Wat maakt Sondheim zo aantrekkelijk nu ook opnieuw je tanden zet in een stuk met muziek van Sondheim?

Ja, Sweeney Todd (vorige Sondheim stuk waar René de hoofdrol in speelde) liep als een trein. Om in te studeren is het best wel pittig, maar om gewoon te gaan zitten – en als het goed uitgevoerd wordt – valt het wel mee. Sondheim is gewoon goed; intelligent, maar ook grappig geschreven allemaal. De film van Into the Woods is twee jaar geleden natuurlijk uitgebracht, dat zorgt ook voor meer bekendheid. Sweeney is trouwens ook een film. Het kan dus wel. En er liggen nog heel veel mooie symfonieën van Sondheim te wachten en ik ben dus blij dat het gebeurd.

En hoe is, of wordt jouw rol in deze versie van Into The Woods?

Ik vind het te gek dat ze voor de kostuums denken aan bijvoorbeeld Chris Martin van Coldplay, die best een prinsenjasje aan heeft. Zangers zijn toch een beetje de prins op het witte paard van nu. De idolen. En daar zoeken ze het een beetje in. Roodkapje is toch ook wel een beetje een rebels pubermeisje.

Als je je precies houdt aan hoe Sondheim het heeft geschreven, zit je al op 80% van je rol

Hoe bereid jij jouw rol voor? Hoe groeit het karakter naar je toe?

Nou, je denkt daar thuis eens over na. Dan ga je voor het eerst met Paul (Groot) het nummer ‘Pijn’ of ‘Agony’ repeteren. Vervolgens komt de regisseur met suggesties en ga je verder denken over de rol:“Ja, die kant kan ik inderdaad ook op gaan”. Dan ga je zoeken en proberen en hoop je elkaar te vinden. We hebben het wel heel leuk samen moet ik zeggen. En Sondheim is ook zo goed geschreven, dat als je je precies houdt aan hoe hij het heeft geschreven, je al op 80% van je rol zit. Je hoeft echt niet veel toe te voegen. Dat doe je al snel té veel.

Door de crisis gaan er veel deuren dicht, maar ook open

Dat deze producties weer een kans krijgen, heeft dat ook een verband met het feit dat het M-lab moest sluiten? (waar de vorige productie van Into The Woods werd uitgevoerd), denk je?

Nou, ik denk wel dat… Voor de crisis had je hele grote producties en die stonden dan ook heel lang in het theater. Er was heel weinig ruimte over voor schouwburgen om bijvoorbeeld met kleinere producties te komen. Door de crisis zijn er heel veel gaten gevallen, ook in de theaters. Het is niet fijn. “Elk nadeel heb zijn voordeel” zou een overleden verlosser zeggen, daardoor is er wel ruimte ontstaan voor andere initiatieven. Initiatieven die tien jaar geleden misschien geen kans hadden gekregen. Omdat dat ondergesneeuwd werd door de grote producties die bijvoorbeeld Joop (van den Ende) had lopen. Nu is dat allemaal veel minder, dus er is veel meer ruimte voor kleinere producties. En het ten ondergaan van het M-lab is een groot verlies, maar je ziet bijvoorbeeld het Zonnehuis daar op inspringen. Zij hebben ook een plek gecreëerd waar mensen de kans krijgen om stukken te maken. Door de crisis gaan er veel deuren dicht, maar ook open.

Into the Woods is vanaf 10 februari te zien in verschillende Nederlandse theaters. Meer informatie & tickets vind je op intothewoods.nu.

Door Dianne Roskam

Foto’s: Annemarijn Clement