Priscilla Queen of the Desert
InTeam heeft zich als kleinere producent de laatste jaren zeer positief op de markt gezet, met musicals als Rent, Blood Brothers en Kiss Of The Spiderwoman. Stuk voor stuk sterke producties die vele jong-professionals een vitrine hebben gegeven om hun kwaliteiten als musicalacteurs tentoon te spreiden. Met succes, want verschillende van deze sterren schitteren ondertussen in “grote” huizen. Een neus voor talent hebben ze bij InTeam! Met Priscilla, Queen Of The Desert breit het productiehuis verder aan deze traditie, maar de vitrine is deze keer gefocust op zang en dans.
Een muzikaal feestje
Priscilla, Queen of the Desert is een musical uit 2006, gebaseerd op de film The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert uit 1994. Het plot volgt twee drag queens, Mitzi en Felicia en een transgender vrouw, Bernadette, die samen met een oude bus, door Felicia “Priscilla” gedoopt, van Sydney naar Alice Springs rijden. Mitzi heeft in Alice Springs een echtgenote en zoon wonen en kan daar gaan optreden en zo zijn zoon terug zien. Hij overtuigt Felicia en Bernadette om mee te gaan optreden. De reis met de gammele Priscilla leidt hen door de Australische outback waar ze naast mechanische problemen, voornamelijk veel haat tegenkomen. De musical is een jukebox musical, dat vertelt al dat er geen diepgaande verhaallijnen moeten verwacht worden.
InTeam zet met deze Priscilla, Queen of the Desert een visueel en muzikaal feestje neer
De drie hoofdpersonages vormen met hun bus de rode draad in deze show. Jeroen Logghe, Brecht Callewaert en Baptiste Vuylsteke hebben de loodzware opdracht om de emotie tot bij het publiek te krijgen. Veel materie krijgen ze echter niet uit het, slecht ouder geworden, script. Ze brengen elk apart een consequente interpretatie van hun personage, met Brecht die de show steelt als Bernadette en alle komische input geeft, Baptiste die een vreselijk irritante, over de top doordrammende Felicia neerzet en Jeroen, die als Mitzi als enige enkele momenten van emotie weet over te brengen, voornamelijk dankzij de intiemere nummers die hij mooi brengt. Wat er grotendeels mankeert, is een nauwere wisselwerking tussen de drie personages. Dat blijft allemaal te oppervlakkig. Het is ook spijtig dat een deel van de dialogen verloren gaat in de muziek.
De vertaling van Brecht is dan wel eigentijds en gevleugeld, de nog steeds zeer belangrijke, thema’s van verdraagzaamheid, vriendschap en liefde, worden aangesneden en gekaderd in de sfeer van de jaren ’90. In de laatste dertig jaar is er gelukkig genoeg al heel veel veranderd, zeker in onze contreien. Het script kan dan snel verleiden tot een expliciete oppervlakkigheid, daar waar alle personages toch wel meer lagen kunnen aanbrengen. Hopelijk evolueert dit nog wat.
Vergaap je hier ook gerust aan het visuele geweld van de vele kostuums
De grootste sterren van de show, zijn de drie Diva’s die vocaal de hele jukebox runnen. Zij zorgen, samen met het ensemble, voor de het vocale en visuele geweld dat je telkens weer omverblaast. Daar draait deze musical uiteindelijk om: een muzikaal feestje bouwen waar het publiek niet kan blijven stilzitten. Het dak moet er af en dat gebeurt ook! Joke Van Robbroeck, Saïn Vantomme en Inge Teeuwen dwarrelen als het ware doorheen de show en zijn “The Ladies of the Jukebox”. Zij brengen muzikaal alles aan en dragen elk ambiancenummer met verve.
Het ensemble kwijt zich vlekkeloos van zijn vele taken, zang, dans , kleine rolletjes, al lijken de stoere outback bewoners eerder weggelopen uit een Las Vegas-show dan uit een bikerscafé. Het orkest, dat overigens voortreffelijk klinkt, heeft geen cadeau gekregen met de lage orkestbak, waardoor ze, zeker wanneer ze meegaan op de golf van enthousiasme die doorheen de zaal waait, alles akoestisch overstemmen, zeker de koperblazers. Het lichtplan is prima en doet wat het moet doen, de sfeer versterken wanneer het kan en intiemer maken wanneer nodig. Het decor is relatief eenvoudig, maar toch een pluim voor de leuke bus! Zeker wanneer hij in de lengte zichtbaar wordt, krijg je het gevoel van een road trip. Last but not least: de film verdiende een Oscar voor de kostuums, vergaap je hier ook gerust aan het visuele geweld van de vele kostuums! Veel, mooi & prachtig, een Oscar waardig!
De grootste sterren van de show zijn de drie Diva’s die vocaal de hele jukebox runnen
InTeam zet met deze Priscilla, Queen of the Desert een visueel en muzikaal feestje neer. Zoals in vele jukebox voorstellingen, moet je niet te veel verhaal zoeken en niet op veel emotie wachten. Zet je rustig neer, verstand op nul en gaan met die banaan. Een feestje is het gegarandeerd!
Priscilla, Queen of the Desert speelt nog tot en met 5 februari in de Arenberg te Antwerpen. Meer informatie & tickets vind je op www.inteam-producties.be.
Door Patrick Defort
Foto’s: Wendy de Noier