Piek van der Kaaden

28 november 201821 januari 2019 admin1909 #ghosthamburg, #piekvanderkaaden

Op zaterdag 24 november 2018 speelde de Nederlandse Piek van der Kaaden haar première als ‘Molly’, de hoofdrol in de Duitse versie van de musical Ghost in Hamburg. Wij spraken met deze talentvolle jongedame.

Mijn horizon is verbreed

Heb je zelf de musical weleens gezien?

Toen mijn contract begon heb ik een show-watch gehad in Berlijn. Maar daarvoor nog niet in levende lijve, helaas! De musical stond natuurlijk op West End en op Broadway. Ik heb de opname van Broadway mogen zien. Die versie is wel heel anders dan onze. Een ander decor en de taal scheelt natuurlijk ook. Maar ik vind het gewoon zo’n enorm toffe show!

Ben je opgelucht dat je eindelijk je première hebt mogen spelen?

Ja! Ik heb er echt enorm lang naartoe gewerkt. Vooral de Duitse taal was een ‘dingetje’. Ik heb op mijn opleiding in Tilburg wel Duitse musicals behandeld maar om nu een volledige show te spelen en zoveel te spreken en te zingen was echt even next level. Zodra ik het script kreeg in juli dit jaar ben ik begonnen. Het is nu november en de aanloop naar deze dag is heel lang geweest. Dus ik ben enorm blij dat het nu klaar is en heb zin in alle voorstellingen die ik nog mag spelen.

Ik heb mezelf drie weken lang opgesloten in mijn huis en alleen maar Duits zitten oefenen

Hoe heb je de Duitse taal zo mooi weten te leren? Heb je bijles gehad?

Ja zeker! Ik heb les gehad van een zogenoemde ‘phonetic trainer’. Kort gezegd is dat gewoon Duitse uitspraak les. Dan ga je samen door het script heen. Je begint met de techniek en de taal echt overdreven uitspreken. Daarna ga je meer richting hoe het normaal hoort te klinken. Ik heb hiervoor Mozart de Musical gedaan en daarvan waren de repetities in Wenen. Daar zat ik met mijn Nederlandse collega Ana Milva Gomes, die meer in Duitsland speelde, te praten en zij motiveerde me om eens naar Duitsland uit te wijken. Ik zei dat ik helemaal niet goed Duits kon en ze zei: “Dat maakt niet uit, dat leer je wel!”. Eigenlijk heeft zij mij zo gemotiveerd om gewoon auditie te gaan doen.

Ik dacht daar wel altijd bij: als ik naar Duitsland ga, moet het wel voor iets zijn waarvan ik denk: “Yes, dat wil ik echt heel graag doen”. Want er zijn zoveel voorstellingen, en je verlaat toch je eigen huis en haard ervoor. Toen kwam de musical Ghost en ik wilde heel graag Molly spelen. Dus ik heb mezelf drie weken lang opgesloten in mijn huis en alleen maar Duits zitten oefenen. Ik moest al heel veel leren voor de auditie. Maar door wat ik in Wenen zag dacht ik, het is toch zo gaaf om ook in het buitenland te spelen. Ons landje is gewoon zo klein. Dus zou het zo jammer zijn als je dit soort kansen niet pakt. Zoals deze ongelooflijke rol.

Heb je nog andere landen op je wensenlijstje staan?

Ik had het net over Wenen in Oostenrijk. Daar heb je prachtige theaters en gebeurt er heel veel. Daarnaast houd ik natuurlijk gewoon van ons Amsterdam en wil ik ook in ons eigen landje blijven spelen. Maar mijn horizon is gewoon verbreed. Ik laat het open waar ik straks ben. Ik vlieg wel heen en weer voor audities in Nederland en houd alles in de gaten. Ik selecteer nu op de voorstellingen niet zozeer op het land.

Ons landje is gewoon zo klein. Dus zou het zo jammer zijn als je dit soort kansen niet pakt. Zoals deze ongelooflijke rol

Hoe bevalt het werken met je collega’s?

Ze zijn geweldig. Het is een enorm internationale cast. We zijn turbo-ingewerkt en de voorstelling stond al heel snel als een huis. Daar ben ik heel blij mee.

Wat zijn verschillen in werkwijze tussen Nederland en Duitsland, die je hebt opgemerkt?

Het grappigste is dat het hier in Duitsland zo enorm goed georganiseerd is. Heel strak. Daar staan Duitsers ook wel bekend om natuurlijk. Ze hebben alles goed op orde en onder controle. Zelfs hier sta ik er nog van te kijken. Zo repeteerden we in een enorm groot gebouw en in Nederland zou ik al een paar keer verdwaald zijn, met alle gevolgen van dien (lacht). Maar hier staat er altijd iemand speciaal voor je klaar die je meteen vertelt dat je nu phonetic training hebt of loop maar even met mij mee naar de kleedkamer of dat je kleding moet passen. Alles wordt gewoon voor je gedaan en gezorgd. Er is altijd iemand. Je voelt je niet ‘lost’ in een nieuw land waarvan je de taal niet spreekt.

De begeleiding van een internationale cast is hier ook fijn. Ik heb qua taal vanaf het begin gezegd dat iedereen met mij gewoon Duits moet praten in de hoop dat ik het dan sneller oppik. En natuurlijk switch je ook weleens naar het Engels, als het bijvoorbeeld te snel gaat. Ik begrijp eigenlijk alles wel wat men tegen mij zegt, maar ik kan niet altijd abrupt in het Duits reageren. Dus dan gebruik je handen en voeten of het Engels.

En hoe is het met je tegenspeler? De chemie tussen jullie is geweldig.

Mijn tegenspeler Riccardo Greco heeft meerdere nationaliteiten, maar hij is wel helemaal Duits, ook met de taal. Hij helpt me goed en we hoeven maar af en toe te switchen naar het Engels. Hij is geweldig. Ik heb een keer een doorloop met hem gedaan, maar daarvoor repeteerde ik vaak tijdens de voorstelling met een andere tegenspeler of de alternate. Bij die eerste doorloop samen bleek al gauw dat er een klik was en dat er weinig nodig was om de match te hebben. Daar moet je ook maar net geluk mee hebben.

We zijn turbo-ingewerkt en de voorstelling stond al heel snel als een huis. Daar ben ik heel blij mee

Er zitten zoveel Nederlanders in deze cast. Doen jullie ook weleens iets samen?

Ja, echt 6 Nederlanders zitten in deze cast. We gaan weleens iets doen, maar niet alleen met alle Nederlanders hoor. Voor de Duitse taal is het natuurlijk helemaal niet goed om met zoveel Nederlanders te zitten (lacht). Voor je het weet zit je tijdens het eten lekker in het Nederlands te kletsen! Het schept natuurlijk wel een beetje een band. Dat je soms toch nog even in je eigen taal iets kunt bespreken of in eigen woorden kunt uitleggen. Dat is wel fijn.