Oonagh Jacobs, Joke Van Robbroeck en Jeroen Logghe

In A Chorus Line strijden zeventien dansers en danseressen voor de schaarse plaatsjes die de regisseur open heeft. Wat kan er meer bekend zijn voor een musicalacteur dan dit? Tijdens dat gevecht verschillende maanden geleden, sprongen er drie Vlaamse talenten in het oog van de producenten. Oonagh Jacobs, Joke Van Robbroeck en Jeroen Logghe staan deze dagen te schitteren in de lijn. Musical Vibes vroeg hen na de première naar dit fantastisch avontuur.

Voor de reactie van het publiek

Hoe zijn jullie bij deze ultieme auditie terechtgekomen?

Jeroen: Dat ging heel snel eigenlijk. Binnen een week wist je al of je erbij was of niet.

Joke: Vooral de stagiaire auditie was heel snel, niet?

Oonagh: Maar ook de andere audities hoor, alles was echt gedaan in een week tijd.

Jeroen: We hadden maar twee of drie rondes en voor een musical is dat best wel weinig. Alles volgde dan ook kort op elkaar, we moesten heel veel auditiemateriaal op korte tijd instuderen. Ik moest voor vier rollen studeren.

Oonagh: Ja? Ik niet, ik was van het begin Maggie.

Joke: Ik voor twee, voor Judy en voor Val.

Oonagh: Ik heb had die week van de audities mijn schouder uit de kom. De finals ben ik dan komen meedoen met een brace voor mijn schouder. De dansrondes kon ik dus niet meedoen. Ik heb echt geluk gehad dat ik tijdens de eerste auditie al had kunnen tonen dat ik kan dansen. Anders zat ik hier waarschijnlijk niet. Ik had het nooit verwacht dat het nog zou lukken.

Als er een ander groepje bezig is kijk je constant wat ze doen en heb je altijd bedenkingen bij je eigen prestatie

Hoe verloopt zo’n auditie? Lijkt het op een chorus line?

Oonagh: De dans is toch wel een beetje zo, ja.

Joke: Ja, dat is echt zoals je in A Chorus Line op het podium kan zien. Iedereen moet een eigen plaatsje zoeken.

Jeroen: Veel personen in een kleine ruimte, vechten voor je plaats, niet gemakkelijk.

Hoe intimiderend is dat dan, want je staat daar dan niet tussen arme stumpers?

Joke:  Nee, dat zeker niet. Het is echt zware concurrentie. Ik stond tussen allemaal meisjes van dezelfde lengte, allemaal ook blond. Dan realiseer je dat er maar eentje de rol zal krijgen. Dat is toch wel confronterend.

Jeroen: Als er een ander groepje bezig is kijk je constant wat ze doen en heb je altijd bedenkingen bij je eigen prestatie. Ze doen altijd iets beter of iets anders dan jij en waar kijkt de regisseur dan juist naar?

Joke: Bij het zingen konden we vrij goed meeluisteren, want er zat maar een gewoon raam tussen. Dan hoor je zaken die jij niet gedaan hebt en ben je constant aan het vergelijken, zeer stressy situaties.

Oonagh: Dat kan ik me heel goed herinneren. Op de finals was ik nog met een ander meisje over. Zij was echt enorm goed. Ik stond daar dan met een arm die het maar half deed. Ik was er van overtuigd dat ik het niet zou hebben. Want met die ramen kon je alles supergoed horen en ze zong echt goed.

Joke: Tijdens een auditie ben ik normaal gezien altijd heel goed op mezelf gefocust en houd ik me niet met de anderen bezig. Maar nu werden we dus enkele keren effectief in een lijn gezet. Dan zie je echt dat ze aan het vergelijken zijn wie er het beste zou passen.

Jeroen: Dan zijn ze het plaatje van de lijn al aan het maken.

Oonagh: Ik was daar precies niet bij dan. Dat was met het dansen, toen kon ik dus niet met mijn schouder.

Het is echt dé combinatie van de drie disciplines; zang, acteren en dansen

Dan kan je er aan beginnen en kom je in een verhaal met heel veel herkenbare situaties.

Jeroen: Helemaal! Weet je, het nummer dat we moesten zingen op de auditie ‘Ik moet en zal die baan’, dat beleef je gewoon echt op dat moment.

Joke: Bij elke auditie wil je de job echt wel. Zelfs als je er op voorhand niet zo van overtuigd was. Dat is een soort van drive waar je inkomt en dan ga je er gewoon voor.

Jeroen: Dit is voor mij en ik denk voor jullie ook wel, een musical die al jaren op mijn verlanglijstje staat. Het is echt dé combinatie van de drie disciplines; zang, acteren en dansen. Daar wil je als musicalperformer gewoon eens in gestaan hebben.

Oonagh: Ja, dit is echt een musical die ik ooit wou spelen.

Het is inderdaad geen gemakkelijk stuk, niet alleen qua dans, niet qua zang, maar evenmin voor acteren. Je staat constant op het podium.

Oonagh: Ja, je hebt niet veel pauzes. Heel de tijd in de lijn zelf staan is ook zwaar. Het is vreselijk irritant dat je niet gemakkelijk ziet wat er gebeurt. Ik sta op het einde van de lijn aan de rechterkant. Dus ik moet constant mijn nek naar links draaien om iets te zien.

Joke: Ja, dat is waar. Ik heb dat ook altijd naar rechts.

Oonagh: Soms heb ik echt pijn aan mijn nekspieren daarvan (lacht). Maar het is echt een boeiende musical om te spelen. Het is een hele fijne ervaring.

Joke: Ik vind ook wel dat net omdat we constant op het podium staan, het heel snel vooruitgaat. Het is echt in no time dat we aan de pauze zijn en nog sneller bij ‘One’ (het finalenummer).

Jeroen: Het is ook een musical met een enorme drive. Het gaat gewoon razendsnel door.

Er zaten heel veel mensen van het vak in de zaal en die begrijpen dat allemaal maar al te goed. Het waren voor hen ook allemaal heel herkenbare situaties

Hoe was de première voor jullie?

Oonagh: Ik had wel stress. Niet overdag zoals Joke (lacht).

Joke: Amai, zwijg al maar. Twee dagen op voorhand al!

Oonagh: Ik had dat dus niet tot net voor mijn nummer ‘At the Ballet’. Dan voelde ik de stress in mijn stem. Ik was even bang dat het niet goed ging komen, maar het is gelukt.

Jeroen: Vijf minuten voor het doek naar boven ging, vroeg ik me toch af “Waarom doe ik dit toch?!”.

Joke: Ja! Waarom doen we dit toch?!

Jeroen: Ik heb dat iedere keer weer, maar na de voorstelling weet je het weer. Voor het gevoel dat we nu hebben, voor het applaus na de voorstelling.

Joke: Ja, voor het gevoel dat je van het publiek krijgt. Hoe ze in hun stoel gedrukt kunnen worden door wat wij doen. Er zijn ook bijna geen applausmomenten voorzien, dus ik vind dat dan zo knap als die drang er is om dat toch te doen.

Jeroen: Het was ook een heel warme zaal. Er hing veel liefde in de lucht, geen kritische atmosfeer.

Oonagh: Ik denk dat het ook net is omdat het een musical is over auditie doen. Er zaten heel veel mensen van het vak in de zaal en die begrijpen dat allemaal maar al te goed. Het waren voor hen ook allemaal heel herkenbare situaties. Dat merkte je wel aan hun reacties.

Het is ook gewoon veel dansmateriaal, punt

Wat is jullie favoriete moment in de show?

Joke: Voor mij is het de montage, maar dan het laatste deel. ‘Hier met de bal’.

Oonagh: Ja natuurlijk, dat is gewoon kicken!

Joke: dat is ook gewoon lekker een feestje bouwen.

Oonagh: ja, dat komt net voor de eerste acte gedaan is, ik vind dat ook wel een gaaf stuk.

Joke: Dat is ook gewoon omdat we dat met heel de groep doen en dan in aparte groepjes zinnetjes maken. Een beetje vreemd om te zien misschien maar geweldig om te doen.

Oonagh: Ik vind de opening ook wel heel leuk. Dat is ook wel zo’n kickmoment.

Jeroen: Ja! De eerste dansroutine, als hij zegt: “Allemaal van de spiegel af, 5, 6, 7,” en dan ontploft het. ‘One’ is ook wel top, gewoon omdat het zo enorm Broadway is. Vol glitter en glamour, het is gewoon kicken om daar te staan.

Oonagh: Maar het blijft natuurlijk een stressding.

Joke: Ja, dat vind ik ook. Maar wij hebben natuurlijk de snelste kledijwissel dan. Bijna niet te doen.

Oonagh: En dan moet je nog heel die routine doen! Je bent al kapot voor je eraan kan beginnen.

Joke: We hebben ook allebei kort haar en daar moet dan een knot op gestoken worden.

Oonagh: Zwijg stil. Dat lukt soms gewoon niet. En dan moet je opgaan zonder dat die er is. Maar dat mag eigenlijk niet!

Joke: Ik heb ook al een paar keer voorgehad dat mijn knot loskwam bij het dansen. Dan ligt dat daar op de grond.

Oonagh: Precies een cavia! (lacht.)

Jeroen: De eerste keer dat die snelverkleding werd gerepeteerd is ook memorabel. Iedereen kwam daar toen halfnaakt op scène.

Joke: Die herinner ik me goed genoeg. Martin was toen heel hard tegen me uitgevlogen.

Oonagh: Joke was toen echt schattig (lacht).

Joke: Schattig voelde ik me nu niet bepaald. Er ging toen zoveel fout en hij was zo boos op mij!

Oonagh: Ja, maar de eerste keer stond je gewoon niet op hé.

Joke: Dat is waar. Ik was nog niet klaar, dus ik dacht een goed moment te zoeken om in te voegen. Ik stond er niet tussen, maar ik had al helemaal een plannetje in mijn hoofd om in te voegen. Ik zou naar de andere kant lopen en daar kon ik dan makkelijk invoegen.

Oonagh: En toen werd de muziek dus gestopt door Martin. Hij had het door. En toen kwam Joke op (lacht). Maar dat hoort er allemaal bij, zo gaat het in elke voorstelling wel eens. Daaruit leer je ook heel veel.

Hoe waanzinnig waren de repetities voor de choreo’s? Ze zien er allemaal wel heel strak uit.

Oonagh: We hebben ook wel heel veel ‘gecleaned’.

Jeroen: Ja, dat moet ook. Het gaat ten slotte over dé Chorus Line. Mensen die op Broadway dansen. Dat moet dan gewoon heel goed zitten.

Joke: Je krijgt tijdens die repetities zoveel materiaal op je afgevuurd. Bij mij moet al dat materiaal wat bezinken. Ik heb gewoon een beetje meer tijd nodig dan sommige anderen. Maar na de repetities heb ik dan ook nog veel gewerkt met de dance captains en gevraagd wat ik niet goed deed en hoe ik het beter kon doen. Ik voelde gewoon aan mezelf dat ik een beetje achter liep, maar uiteindelijk geraak ik er wel altijd tegen wanneer het er moet zijn. Het gaat gewoon wat langzamer

Oonagh: Het is ook gewoon veel dansmateriaal, punt.

Jeroen: Toen we bij de repetitie ‘One’ aan het zetten waren, had ik echt hoofdpijn en dan hadden we nog twee uur te gaan. Dan zeiden ze dat er nog een stukje bij kwam. Pijnlijk moment was dat (lacht).

Oonagh: Wat ook bijvoorbeeld heel gedetailleerd is, is de manier waarop we onze hoed moeten vasthouden. Daar heb ik dan vooral mee gesukkeld. Ik ben dan misschien een goeie danseres, maar met die hoed heb ik echt zitten knoeien. Want dan moet hij recht, dan moet hij scheef.

Jeroen: Of met twee vingers, of met drie vingers boven en een vinger onder. Je kan ook niet altijd zien hoe je de hoed vast hebt. Dan moet je het gewoon voelen en een beetje op hoop leven.

Oonagh: Ik heb dan nog een super slappe hoed. Soms moeten we hem dan recht houden en bij mij valt die dan altijd naar beneden na enkele seconden. Dan doe ik daar keihard mijn best voor, hij wil gewoon niet zo goed mee (lacht).

Als ik niet meer zou kunnen dansen, zou ik iets heel anders zou gaan doen, want ik denk dat een backstage job enorm zou knagen

Wat als je morgen niet meer kon dansen?

Oonagh: Die vraag heb ik daarnet ook al gehad. Ik wil daar eigenlijk niet aan denken.

Jeroen: Niet meer op het podium kunnen staan, dat is echt een hel.

Joke: Daar ben ik het volledig mee eens. Ik zou echt heel depressief worden.

Oonagh: Ja, ik zou ook wel heel erg twijfelen dan. Want kan ik sowieso nog iets anders? Ik kan misschien in een koffiebar gaan werken, maar ik denk niet dat ik dat tot mijn 80ste zou willen doen.

Jeroen: Ik denk dat ik iets heel anders zou gaan doen, want ik denk dat een backstage job enorm zou knagen. Om mensen daar te zien dansen en spelen en ik zou het niet meer kunnen.

Oonagh: Dat weet ik dus niet.

Joke: Ik wel. Ik zou het ook niet kunnen. Wel nog les geven of zo. Maar dan wel nog in combinatie met zelf nog op het podium te kunnen staan.

Oonagh: Zolang ik het kan en ik werk blijf vinden, wil ik daar gewoon niet over nadenken en zie ik later wel. Maar stel dat ik dan echt moet antwoorden, dan zou ik misschien iets in de mode zoeken. Dat vind ik wel fijn oom daar mee bezig te zijn. Ik doorblader graag modebladen. Maar dat is niet wat ik wil doen. Ik wil doen wat ik nu doe. Ik heb ook geen idee wat ik daarin zou kunnen doen, want ik ken daar niets van, maar dat zou een optie B kunnen zijn.

Joke: Ik heb dat ook hoor. Ik heb er heel lang over nagedacht om een cursus schoonheidsspecialiste te volgen.

Oonagh: Oh ja, dat ook. Dat mag dan mijn optie C zijn! Dat is ook nog wel iets leuk om te doen om geld te verdienen. Maar dat is niet mijn droom.

Joke: Helemaal akkoord.

Je bent nog maar net begonnen aan een show en je moet al uitkijken naar een volgende job

Jullie leven je droom?

Joke: Ja!

Oonagh: Momenteel zeker en vast. Maar we moeten we werk blijven vinden natuurlijk.

Joke: Elke keer afwachten hoe het gaat.

Oonagh: Dat is echt hatelijk aan deze job. Dat is het niet leuke deel eraan, maar dat kunnen we niet veranderen.

Joke: Je bent nog maar net begonnen aan een show en je moet al uitkijken naar een volgende job.

Jeroen: Maar op zich wordt je afgewezen worden door A Chorus Line wel een beetje gewoon. Frank, mijn personage, zit er nooit bij en de manier waarop is toch maar smerig (lacht). Grapje hoor, zo afgewezen worden zou nooit wennen!

A Chorus Line speelt nog tot en met 9 april 2017 doorheen heel Nederland. Meer informatie en tickets vind je op www.achorusline.nl.

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort/Stephan Markus