Maike Boerdam en Lucas Van den Eynde

Judas Theaterproducties staat bekend om zijn nieuwe musicals. Zo brengen ze komend theaterseizoen De Rozenoorlog. Het verhaal van een koppel dat gaat scheiden. Koppel van dienst wordt Maike Boerdam en Lucas Van den Eynde. Musical Vibes sprak met hen over deze nieuwste Judas-musical.

Tot op het bot

Waar gaat De Rozenoorlog over?

Lucas: Het gaat over een koppel dat zich op een heel romantische manier weet te vinden. Namelijk op een veiling. Alle twee zijn ze gek van hebbedingen. Er ontspint zich een relatie op een hele mooie, romantische manier. Ze krijgen kinderen en  alles gaat goed. Hij heeft een vrij goede post, het is een soort Wall-Street-achtige figuur. Zij wil ook terug gaan werken, zodat ze er niet enkel is om voor de kinderen te zorgen en het huis proper te houden. Er komt wat sleet op de relatie, dat gaat van kwaad naar erger, en dat ontspint zich in een vechtscheiding. Zo eentje tot op het bot, echt op leven en dood. Dat is in notendop het verhaal. Ik speel de man en Maike speelt de vrouw.

Het is oorspronkelijk een boek . Het is een heel mooi verhaal dat bij de mensen waarschijnlijk het best gekend is door de film uit de jaren ’80 met Michael Douglas en Kathleen Turner. Frank Van Laecke en Allard Blom hebben het bewerkt en Sam Verhoeven maakt de muziek. We hebben het script onlangs gelezen en het is heel fijn om daar als acteur of actrice mee aan de slag te gaan.

Maike: Ik had het niet beter kunnen vertellen (lacht).

Lucas, met Albert 1 speel je nu terug twee musicals op een seizoen, is dit toeval?

Lucas: Ik ben freelance acteur en De Rozenoorlog ligt nu al ongeveer anderhalf jaar vast. Het gebeurt dat er dingen samenkomen als je je zo lang op voorhand moet engageren. Ik probeer bij het aannemen van opdrachten voornamelijk op mijn gevoel af te gaan. Maar je moet de luxe al hebben dat de keuze tussen opdrachten zich aanbiedt. Je probeert je seizoen voornamelijk vol te maken, want wij worden per opdracht betaald. Maar als je dan min of meer in een luxepositie zit dat je kan en mag kiezen, dan maakt het voor mij niet uit welk genre ik speel. Ik laat voor een deel mijn intuïtie zijn gang gaan en vooral het verhaal en de omstandigheden waarin je kan werken zijn voor mij heel belangrijk. In dit geval ben ik enorm blij met heel de ploeg. Ik kende Maike eigenlijk niet, maar ik had ze wel al meermaals zien spelen. Ook door wat ik van andere collega’s over haar had gehoord, was ik heel blij dat we een match België – Holland kunnen spelen. Hoe meer we elkaar nu zien, hoe meer ik denk dat we ons wel gaan kunnen botvieren in het gegeven.

Er zullen door het verhaal, de dialogen en de muziek echte mensen naar voren komen

Maike, kende jij al veel van Lucas?

Maike: Ja, maar we hadden nog nooit samengewerkt. Toen Sam me opbelde met de vraag of ik naast Lucas Van den Eynde wou spelen in een musicalversie van The War of The Roses  dacht ik meteen: “Wauw, waar en wanneer moet ik auditie doen?”. Dat moest echter niet, dat vond ik al te gek. En samenwerken met Frank Van Laecke als regisseur, dat moet gewoon fantastisch worden. We kennen elkaar dan misschien nog niet goed, maar mijn gevoel zei van in het begin dat dit niet stuk zou kunnen.

Lucas: ’t Is ook net boeiend als je elkaar niet kent. Dan kun je onderzoeken tot waar je kan gaan of niet, hoe de andere het juist ziet. Plus Maike komt ook uit een totaal andere hoek dan ik en dat maakt het heel interessant en uitdagend.

Muziek en theater is een heel goed huwelijk, als vooral het verhaal en de muziek mekaar een meerwaarde geven

Is het een pluspunt als je een musical kan brengen waar er een bekende filmversie van bestaat?

Lucas: Dat is een tweesnijdend zwaard. Je kan een film niet met een toneelstuk vergelijken natuurlijk. Maar het feit dat de mensen het verhaal kennen vind ik op zich niet erg. Het is misschien net boeiend om het zo te doen. Dat hebben we met Daens ook gedaan. Eerst de film, waardoor de mensen zich toch een bepaalde perceptie op het gegeven vormen en dan worden ze heel nieuwsgierig hoe er een musical van gemaakt kan worden. In ons geval, zullen er door het verhaal, de dialogen en de muziek echte mensen naar voren komen.

Maike: Ja, inderdaad.

Lucas: Dat is onze opdracht natuurlijk ook. We hebben alvast veel materiaal om daarmee aan de slag te gaan. We hebben een heel goed verhaal en een hele toffe cast. Omdat we in die vechtscheiding zitten hebben we natuurlijk twee advocaten onder de arm genomen, zijnde Marc Lauwrys en Myriam Bronzwaar.

Maike: In de film is dat alleen Danny De Vito

Lucas: Ze hebben toch ook al ettelijke watertjes doorzwommen. Dus ik kan me alleen maar inbeelden dat we heel goed, puur en diep gaan kunnen experimenteren en zien welke kant dat het zal uitgaan.

Maike, nog eens terug in België?

Maike: Ja, heerlijk! En dan met dit stuk. Ik ben het zeker met Lucas eens als hij zegt dat het mooi is om je jaar te vullen, want dat is tegenwoordig helemaal niet meer zo evident. En dan ten tweede dat kunnen doen met zaken die je goed vindt en boeiend zijn. En waar ik van kan leren en groeien als mens en als acteur. Dan is het alleen maar fijn als dat dan is met mensen waarmee je het prettig samenwerken vindt. Myriam Bronzwaar is al zeker zo iemand en met Frank wilde ik ook al heel lang terug samenwerken, dat was wederzijds ook. Ik wou al heel lang graag eens iets doen met Judas, want ze maken nog echt nieuwe producties. Maar het zijn ook gewaagde stukken en dat vind ik wel gaaf. Het is fantastisch hoe ze telkens weer hun nek uitsteken. En dan Lucas en Mark leren kennen is de kers op de taart. Beter gezegd op de huwelijkstaart (lacht).

Lucas: Dat vind ik zo geweldig aan musical, muziek en theater is een heel goed huwelijk. Mits een goed verhaal en mits je de nuances goed legt en de balans maakt. Daarom doe ik eigenlijk echt graag musical, als vooral het verhaal en de muziek mekaar een meerwaarde geven. Hier gaat dat zeker ook gebeuren, want de emotie die in die twee mensen leeft gaat heel goed vertaalbaar zijn door de muziek. Je krijgt bijna een karakterbeschrijving of een gemoedstemming door de muziek die bij een bepaalde scène te horen is. Dat is heel mooi, daar kan je mensen nog meer mee beroeren of laten lachen in een verhaal.

We gaan elkaar twee dagen de huid volschelden van ’s morgens tot ’s avonds

Maike: We hebben al een paar dingen mogen horen. Er zijn momenten dat die muziek een bepaald gevoel geeft en je als acteur daar helemaal tegen in gaat met wat je zegt. Het is fantastisch om dat zo spelen met die muziek daaronder. Dat is gedurfd, zalig gewoon.

Lucas: Je kan dat tragikomisch noemen ook. Het is een hele dunne lijn. Mensen die ruzie maken, dat kan soms zo gênant worden dat je als toeschouwer bijna je lach moet onderdrukken. Maar ik denk echt dat we moeten vertrekken om het zo serieus mogelijk te spelen en dan zal het al dan niet komische aspect zichzelf wel ontwikkelen. Maar dat moeten we allemaal nog uitproberen. We gaan al beginnen met sessies schelden. We gaan elkaar twee dagen de huid volschelden van ’s morgens tot ’s avonds.

Maike: In het Hollands en in het Vlaams!

Lucas: Ook al! (lacht) Dan gaan we al zien waar we daarmee geraken. Dan is het stuk misschien al voor de helft af, dat weet ik nog niet.

Maike: Het is wel goed om dat in onze talen te doen. Mijn ex-man is Duits en het is helemaal wat anders om ruzie te maken in een andere taal. Op een bepaalde moment zijn we overeengekomen om in het Engels ruzie te maken. Want het is echt moeilijk anders.

Lucas: Ja, dat is een hele andere manier van spreken. Maar het gaat natuurlijk niet alleen over het schelden. Ook hoe alles gebeurt en hoe die mensen omgaan met hun probleem.

Is het niet ontzettend moeilijk om elkaar de huid vol te schelden op het podium als je helemaal geen ruzie hebt?

Lucas: Alles voor de kunst hé. Dat zal wel allemaal goed komen (lacht).

De Rozenoorlog speelt vanaf 16 november in de Rode Zaal van het Fakkeltheater te Antwerpen. Meer info en tickets op www.judastheaterproducties.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort / Wendy de Noier / Judas Theater