Legally Blonde
Het is niet iedereen gegeven; een verhaal doordrenkt van karakterontwikkelingen en clichématige grappen met zoveel enthousiasme brengen dat de zaal van begin tot einde geboeid blijft. Maar KotéKoer deed het en kreeg dan ook een staande ovatie als beloning.
Roze, glitter en blondines
De blonde Elle Woods verwacht een huwelijksaanzoek, maar wordt in plaats daarvan gedumpt door haar gladde vriendje Warner Huntington, die rechten gaat studeren aan de prestigieuze school Harvard en haar niet volwassen genoeg vindt om zijn vriendin te blijven. Om zijn hart terug te winnen gaat Elle Woods ook naar Harvard met de nodige dosis glitters. Doorheen het verhaal ontdekt ze dat ze meer kan zijn dan een blondine in een roze jurkje met bijpassende nagellak én dat de liefde soms vreemde wendingen kan nemen…
De aanwezige hondjes stelen de show en krijgen meermaals een gezamenlijke “oooh” van het publiek
Nog voor de voorstelling begint wordt de zaal al gehuld in roze licht. Het doek gaat open en de “OH MY GOD’S” vliegen ons om de oren: de toon is gezet.. Acte 1 barst vooral van de nodige dosis glitter en schreeuwerig roze. De aanwezige hondjes stelen de show en krijgen meermaals een gezamenlijke “oooh” van het publiek. Het opzwepende enthousiasme en de catchy dansjes zorgen ervoor dat de hele zaal spontaan in de handen klapt en wordt meegezogen in de wereld van Elle Woods. Die wereld wordt neergezet in een indrukwekkend decor. Een restaurant of een rechtszaal die kan veranderen in een badkamer; niets lijkt onmogelijk en de wisselingen verlopen vlot zodat er zeker geen dode of saaie momenten zijn.
De zang zit goed en we leven mee met de personages en hun verhalen. Alleen is de verstaanbaarheid wat minder, omdat de stemmen niet boven het live orkest komen. Jammer, want de liedjes zijn stuk voor stuk goed afgewerkt. De karakters worden behoorlijk gespeeld, soms wel op het randje van overacting. Ook het spreektempo is op sommige momenten nogal vlug waardoor er hier en daar een grapje verloren gaat. Toch slagen de acteurs erin om hun personage de nodige diepgang te geven en zien we een evolutie die in acte 2 volledig wordt doorgetrokken. Na de pauze is er ook plaats voor serieuzere momenten, maar met diezelfde levendigheid die de voorstelling sterk maakt. Misschien kan het dan een punt van kritiek zijn dat dans niet altijd hoeft bij sommige liedjes, omdat de zang dan even alle ruimte verdient. Maar bij andere songs maakt de choreo het echt af. De gevangenis-scéne is enorm indrukwekkend en de spontane ‘River Dance’ wordt zeer goed onthaald. De articulatie en het spreektempo blijven helaas ook hier een werkpunt, want dit maakt het soms moeilijk om de rechtszaken te volgen. Toch wordt er terecht hard geapplaudisseerd bij het zuurstokroze einde en krijgt de cast een staande ovatie bij het slotapplaus.
Wie zoekt naar een ontspannende voorstelling met een happy end is Legally Blonde ideaal, ook als u niet van chihuahua’s houdt
Voor wie denkt dat deze voorstelling niet aan hem/haar besteed is omdat je niet zo voor roze, glitter en blondines bent, think again, want KotéKoer heeft nogmaals bewezen dat het amateurproducties kan maken met een professioneel allure. Vanaf de eerste minuten zie je een heerlijk catchy voorstelling die ‘over the top’ gaat waar het moet, maar ook sereen en aangrijpend kan zijn. Van een groepje oppervlakkige blondines tot de harde advocaten wereld, het wordt overtuigend en met de nodige humor neergezet. Wie zoekt naar een ontspannende voorstelling met een happy end: Legally Blonde is ideaal, ook als u niet van chihuahua’s houdt.
Legally Blonde is vanavond (19u) nog te zien in de Stadsschouwburg in Brugge. Meer informatie over KotéKoer vind je op www.kote-koer.be.
Door Vere Verheecke
Foto’s: Patrick Defort