Kleinkunsteiland: de klassiekers

Dit theaterseizoen touren Lucas Van den Eynde, Clara Cleymans en Tine Embrechts door Vlaanderen met hun Kleinkunsteiland: de klassiekers! De productie beloofde een gevarieerde avond met een special guest en klassiekers die iedereen kon meezingen, maar onze reporter bleef toch wat op zijn honger zitten.

Gemiste klassiekers

Dat Van den Eynde, Cleymans en Embrechts hun strepen al verdienden in het theater en op televisie staat buiten kijf. Lucas presteerde de laatste jaren zeer sterk in musicalrollen als Priester Daens in Daens, Tevye in Anatevka en vorig jaar als Bob Van Rozen in De Rozenoorlog.

Het is de vierde keer dat Van den Eynde een Kleinkunsteiland op het podium brengt. En hoewel er nooit echt een valse noot te bespeuren valt, wordt het repertoire van de voorstelling nogal snel saai. Met een ondertitel als de klassiekers! verwacht men zich aan echte meezingnummers van grote kleinkunstenaars. Helaas moeten we bij 60% van het repertoire toch even nadenken waar we dat liedje ook alweer van zouden kennen.

Wie de zaal wél doet ontploffen is special guest Jan De Wilde

Van den Eynde prikkelt het publiek door het hele eerste deel mysterieus te doen over de klassieker die komt optreden als special guest. We moeten echter wachten tot het tweede deel voor die zijn opwachting maakt. In de eerste acte probeert het drietal het publiek mee te nemen op hun kleinkunsteiland met nummers als: ‘De Verzoening’ van Frank Boeyen, ‘De Minutenwals’ van Jasperina de Jong, ‘Van God Los’ van Monza en ‘De Kat en Ik’ van Jan De Wilde. Daar worden zowel wij als het publiek niet echt wild van en het komt niet helemaal van de grond. Van den Eynde doet op het einde van het eerste deel wel een poging om wat meer schwung in het repertoire te steken door ‘Stanneke’ (Ockers) van Hugo Matthysen te brengen, maar dat komt dan weer niet helemaal over en aan de pauze blijven we toch wat verweesd achter. Hopend op een tweede deel dat ons van onze stoel zal blazen.

In het tweede deel komt het programma met nummers als ‘Ploegsteert’, ‘Houden van’ en ‘Ik heb mijn hart gesloten’ nog steeds niet op gewenste temperatuur. Wie de zaal wél doet ontploffen is special guest Jan De Wilde, die met ‘De eerste sneeuw’, ‘De fanfare van honger en dorst’ en ‘Een vrolijk lentelied’ (daar is de lente) wel de klassiekers brengt waar iedereen al een hele avond op zit te wachten. Het publiek applaudisseert uitbundig op de snipverkouden De Wilde en even lijkt de show eindelijk op gang. Wanneer Van den Eynde dan vervolgt met een weliswaar mooie interpretatie van ‘Zondagmiddag Liliane’, van ons aller Louis Neefs, voelen we dat we met De Wilde het hoogtepunt van de avond hebben gehad. Het mooie maar (wederom) weinig gekende slotnummer ‘Avond’ van Boudewijn De Groot brengt de zaal ook niet meer in vervoering.

Er staat een geoliede machine op het podium met een foutloze liveband en drie getalenteerde artiesten die een avond met mooie kleinkunst brengen

Het geheel mist wat tempo en variatie in nummerkeuze. Er is heel hard ingezet op de keuzes van het trio en niet op de keuze van het publiek. Geen enkel probleem dat er prachtige, ongekende nummers in de playlist staan, maar door een meerderheid van die nummers blijven wij wat op onze honger zitten. Al staat er wel een geoliede machine op het podium met een foutloze liveband en drie getalenteerde artiesten die een avond met mooie kleinkunst brengen.

Gezien in CC Lokeren op 11 oktober 2017. Kleinkunsteiland: de klassiekers is nog tot en met 21 december te zien in verschillende Culturele Centra in Vlaanderen. Meer informatie vind je op www.garifuna.be.

Door Lien van Doorslaer

Foto’s: Patrick Defort