Katie Hartland en Lewis Griffiths

Op 26 juli vond in het Kursaal Oostende de première plaats van Dirty Dancing – The Classic Story On Stage. Hiermee werd ook meteen het startschot gegeven van de nieuwe 2016-Tour, met een herwerkte show en een volledig nieuwe cast. Na afloop van de première sprak Musical Vibes met Johnny en Baby, oftewel Lewis Griffiths en Katie Hartland. 

De lift is echt precisiewerk

Hoe is de première verlopen?

Lewis: Voor mij persoonlijk ging het goed. Het is uiteraard live-theater en er kan altijd iets gebeuren. Dat was vandaag ook het geval. Ik ben geblesseerd geraakt onder het oog, waardoor de voorstelling even stilgelegd moest worden. Maar verder ging het fantastisch.

Katie: Ja, de energie in de zaal was echt geweldig. Het publiek heeft er mee voor gezorgd dat we de show tot een goed einde konden brengen. We hebben ons echt geamuseerd!

Vooral de laatste scène uit Dirty Dancing, met de lift als kers op de taart, is heel bekend. En die verliep vlekkeloos vanavond.

Lewis: Ja, super! Ik moet toegeven dat de lift niet altijd zo perfect is als we zouden willen, maar dat het op de première zo geweldig goed ging, terwijl de druk toch hoog was, betekent echt veel voor ons. We hebben heel veel tijd en energie gestoken in het repeteren van de lift. Als je ‘Dirty Dancing’ zegt, denk je meteen aan de lift. Die is zo iconisch. En hij staat dan ook nog eens op de affiche. Nu, ik denk niet dat we het hadden kunnen doen zonder de steun van onze collega’s.

Katie: Die zijn inderdaad geweldig.

Lewis: Het verhaal gaat over Baby en Johnny, maar het is absoluut geen solo-show. We moeten echt fantastische mensen rondom ons hebben. Ik denk dat zelfs zoiets als de lift, die we met uiteindelijk toch met z’n tweeën moeten doen, niet zou lukken zonder hun steun en energie.

Als je Dirty Dancing zegt, denk je meteen aan de lift. Die is zo iconisch

Wat is er zo moeilijk aan de lift?

Katie: Je zou verbaasd zijn hoe lastig die is. Het vraagt enorm veel balans en samenspel. Als er iemand net wat te laat of te vroeg is of iets net niet goed genoeg doet, lukt hij niet. Het is echt precisiewerk.

Lewis: Ik heb echt veel respect voor Katie. Iedereen denkt altijd dat het de man is die het meeste werk doet. Hij is tenslotte diegene die de vrouw lift. Maar dat is echt niet waar. Het is Katie die zich in de juiste houding moet werken en die ook moet aanhouden. Dat is echt niet evident. Hoedje af!

Katie: Ook hoedje af voor jou hoor!

Kunnen jullie iets vertellen over het karakter jullie personage?

Katie: Wat haar kennis van de wereld betreft, is Baby heel volwassen. Op vlak van sociale vaardigheden kan ze echter nog heel veel leren. Dirty Dancing staat voor haar dan ook voor de overgang van een schuchter meisje naar een vrouw die dingen ontdekt die ze nooit eerder heeft gedaan of durfde te doen. Het gaat over Baby die the time of her life heeft.

Lewis: Hoe kom je er toch op (lacht). Johnny ziet dan weer veel van zichzelf in Baby. Hij wordt door haar geïnspireerd. Hij is een straatjongen en ziet er nogal stoer en hard uit. Dat komt vooral omdat hij zich kan optrekken aan zijn carrière als danser. Als hij danst, voelt hij zich sterk en heeft hij de controle over wat hij doet. Naast de dansvloer is hij dan weer vrij onzeker. Met Baby neemt hij dus een groot risico, maar uiteindelijk loopt het goed af voor de twee. Baby en Johnny zijn echt als Yin en Yang. Ze vullen elkaar aan.

Katie: Ze leren allebei inderdaad erg veel van elkaar.

Lewis: En daar gaat het verhaal van Dirty Dancing over.

We zijn vooral gecast als acteurs en niet als dansers

Herkennen jullie iets van jezelf in jullie personage?

Lewis: Ik denk niet dat men ons anders gekozen zou hebben.

Katie: Ja, daar ben ik ook van overtuigd.

Lewis: Ik zie wel iets van Baby in jou, Katie. Jij bent ook echt volwassen voor jouw leeftijd.

Katie: Is dat zo (lacht)?

Lewis: Oké, nee helemaal niet. Je bent echt nog een kind (lacht). Ik ben nu niet meteen een straatjongen, maar ik ben ook goed in doen waar ik zin in heb. Hopelijk kon je die goesting vandaag ook zien op het podium.

Katie, jij moet in de voorstelling doen alsof je niet kan dansen. Is dat moeilijk?

Katie: Ik moet toegeven dat ik eigenlijk niet echt een danseres ben. Ik heb wel altijd gedanst, dus ik ben geen leek, maar ik heb niet echt een specifieke opleiding gehad zoals de rest van de cast. De studies die ik heb gevolgd, focusten zich vooral op het acteren. Op een bepaalde manier heeft mij dat wel geholpen voor deze rol. De moeilijkere passen waren echt wel een uitdaging voor mij.

Lewis: Dat zeg jij. Ik vraag me soms af wie wie aan het leiden is. Je danst op zo’n natuurlijke manier dat het een cadeau is om met jou te dansen. Als ik even niet meer weet wat ik moet doen, kijk ik naar Katie.

Katie: Ik heb wel altijd gedanst hoor, maar ik kan gewoon niet wat de andere dansers doen.

Lewis: Zeker wel! Nu, Katie en ik zijn vooral gecast als acteurs en niet als dansers. Ik denk dat dat wel te begrijpen valt voor de rol van Baby omdat zij eigenlijk een niet-danser is, maar Johnny daarentegen is een dansinstructeur. Ik heb in het verleden wel danstraining gehad, maar ook ik zou mezelf geen danser noemen.

Katie: Niet zo bescheiden zijn.

Lewis: Dat ben ik niet. Echt niet. Oké, misschien een beetje dan (lacht).

Het is een gloednieuwe show met nieuwe choreografieën en een hele nieuwe setting

Waarom moet iedereen naar Dirty Dancing komen kijken?

Lewis: Euhm, Katie, kan jij die vraag beantwoorden?

Katie: (lacht) Ja hoor. Waarom zou je niet komen kijken? Het is een leuk avondje uit. Het is een gloednieuwe show met nieuwe choreografieën en een hele nieuwe setting. Er zijn dus wel wat dingen veranderd tegenover vorige versies. Kom gewoon kijken en have the time of your life.

Lewis: De nieuwe show laat het publiek meer binnen in vergelijking met eerdere producties, vind ik. Het zal een groot succes worden als ik de reacties nu hoor. Ik kan dus niet wachten om nog meer voorstellingen te spelen.

Dirty Dancing is nog tot en met 7 augustus te zien in het Kursaal Oostende. Voor meer info en tickets kan je terecht op www.dirtydancingbelgie.be.

Door Tatiana van den Branden

Foto’s: Wendy de Noier