James Cooke
6 januari betekende voor de 40-45 familie het einde van de eerste run en het begin van een korte vakantie. Voor James Cooke was het ook het moment om zijn versie van Louis Segers te tonen aan de verzamelde pers tijdens zijn première. Musical Vibes sprak met hem na deze spannende voorstelling.
Een echt warm nest
Hoe ging het voor jou?
Goed, ik voelde me echt wel goed. Vanmorgen stond ik nog op met de bibber, maar je komt hier dan toe in een heel warm nest waar de andere acteurs je echt omarmen en meesleuren op de scène. Ik ben heel dankbaar voor dat warme nest en de steun die ik krijg van iedereen.
Je springt op een denderende trein, dan heb je sowieso veel hulp nodig?
Die hulp is er inderdaad gigantisch aanwezig bij iedereen hier. Zij voelen ook allemaal samen met mij die verantwoordelijkheid om hier iets fantastisch van te maken, dus dat is wel dik in orde.
Is er iemand waar je het meeste hulp aan hebt gehad? Zonder wie het niet was gelukt?
Het broer-verhaal moet natuurlijk verteld worden dus Jelle Cleymans is zeker degene waar ik het meest ben gaan aankloppen om me even te helpen. Jonas ook, hij heeft me ook heel hard mee geholpen. Maar echt iedereen was belangrijk! Ook de regisseur van dienst, Frank Van Laecke, heeft me de nodige tips & tricks gegeven, de andere acteurs ook. Ik moest maar even vragen en ik kreeg hulp van iedereen die ik nodig had. Het is een heel dankbare musical om in te spelen, maar ook een dankbaar huis om voor te spelen.
Het is een heel dankbare musical om in te spelen, maar ook een dankbaar huis om voor te spelen
Ga je lang op deze trein bijven zitten?
Ik hoop het! Ik had twee keer gespeeld, want ik heb al een paar doorlopen gehad en na die tweede keer ben ik al gaan zeggen “Ik speel maar tot eind maart, maar als jullie me nog es nodig hebben, bel maar hé” omdat ik het een fantastisch avontuur vind. Dus we zullen zien hoeveel keer het er nog gaan worden!
40-45 speelt momenteel nog tot december 2019 in Puurs. Informatie & tickets vind je op www.40-45.live.
Door Patrick Defort
Foto’s: Wendy de Noier