Into The Woods
Het zijn heftige dagen in de kunstwereld, en vooral in ons geliefd theaterland. Het publiek gaat her en der, na de voorstellingen, het podium op om hun solidariteit kracht bij te zetten. Een duidelijk signaal, die de appreciatie voor- en de noodzaak aan podiumkunsten moet bevestigen. Indrukwekkend, maar misschien toch maar enkel doen als het theaterhuis dat in alle veiligheid kan organiseren zodat er geen brokken vallen. Wat de politiek er ook over mag denken, kunst is een onbetwistbare schakel die mensen verbindt, die mensen een bron van inspiratie biedt en laat ontsnappen uit een soms zware realiteit van de dag. Die mensen laat nadenken over hun positie in deze maatschappij, en bovendien maatschappelijk en economisch een flinke bijdrage levert. Onze regering of niet, deze maatregel is er eentje die schiet in elk kunstminnend hart, en zonder meer socio-economisch onverantwoord is.
Sterke en originele Into The Woods
In de liefhebberij is het hoe dan ook steeds proberen om het water onder de lippen te blijven houden. Het vraagt een flink pak creativiteit om een goed evenwicht te vinden tussen kwaliteit en het kostenplaatje. Wie aandacht geeft aan de juiste prioriteiten en verstandig met het krappe budget weet om te gaan kan echter nog verbazend uit de hoek komen. Dat mogen we zien in Lier, waar Wysiwyg Theaterproducties verrast met een heerlijke Into The Woods. Een apart soepje van sprookjes in één absurd verhaal, maar eentje met een heel actuele boodschap.
Deze cast van Wysiwyg staat op vocaal vlak als een huis.
Een bakker en zijn vrouw wensen een kind, maar het lukt hen niet zwanger te worden. Hun buurvrouw, de Heks, vertelt dat een vloek over hun huis hiervan de oorzaak is. Zij beweert die vloek te kunnen verbreken indien ze vier voorwerpen voor haar kunnen verzamelen. Een melkwitte koe, vlasblond haar, een rode cape en een glazen schoen. De bakker trekt gezwind het bos in op zoek naar de voorwerpen die hun droom kunnen vervullen. Hij wil niet dat zijn vrouw mee gaat omwille van de gevaren in het bos. Een vereiste van haar man die ze nadien aan haar laars blijkt te lappen. Een eindje verderop wordt Jaak door zijn moeder op pad gestuurd om op de markt hun witte koe te gaan verkopen. Hij is erg gehecht aan de koe en wou dat hij voldoende rijkdom bezat om de koe te kunnen houden. Met een magische bonenstaak wil hij die rijkdom vergaren, maar dat heeft gevolgen. Raponsel met het ellenlange vlasblonde haar, wacht opgesloten in de toren op de verlossing door een mooie prins. Haar prachtige gezangen moeten hem naar de toren lokken. Elders in het bos is Roodkapje toe aan een leven als vrouw. De boze wolf lijkt diegene te zijn die haar spoedig met de volwassen wereld in aanraking zal laten komen. En Assepoester wil net als haar stiefzusters naar het bal, in een stralende jurk en schoenen helder als glas, waar de prins zijn prinses zal kiezen. Tijdens hun zoektocht en de ontmoeting met deze figuren, realiseren de bakker en zijn vrouw dat het nastreven van hun eigen droom zowaar gevolgen heeft voor de anderen. In hoeverre is het vervullen van de eigen wens belangrijker dan de verantwoordelijkheid voor het welzijn van anderen.
Of James Lapine en Stephen Sondheim deze Into The Woods geschreven hebben met de opvoering van Wysiwyg in het achterhoofd lijkt heel onwaarschijnlijk, zelfs onbestaande, maar of ze het niet zouden weten te appreciëren lijkt al even onwaarschijnlijk. Het is de tweede keer al dat hun product in een regie van Lieven De Brauwer op een Vlaamse scène wordt gezet, en de vorige keer was dat met succes. Waarom dat nu anders zou kunnen zijn? Misschien omdat we duidelijk met een low-budget gezelschap te maken hebben. Zodra het doek open gaat wordt dat gegeven alvast bevestigd met een blik op het decor. Mooie setting, maar het karton in sommige stukken roept om hulp en wil eigenlijk hout zijn of iets dat er even stevig uitziet. Wat meer zin voor detail en afwerking zou ook al welkom zijn. De cast moet zich voorzien in zijn eigen kostuums. Als dat geen gepassioneerde liefhebberij is. Als blijkt dat die kostuums een mooi en passend geheel vormen, getuigt dat nog meer van een groep mensen die hart en ziel in hun project gooien. Niet tegenstaande vooraf gewag wordt gemaakt van een mindere klankkwaliteit, valt die wel erg goed mee. De techniek van dit charmant theater kan er best mee door en voldoet zelfs mits het in goede handen is. En dat blijkt hier wel het geval te zijn. Lichtplan en lichtkwaliteit zijn meer dan correct in elkaar gezet en uitgevoerd. Het orkest weet vrijwel onmiddellijk te overtuigen, ook al is het samengesteld uit beroeps en liefhebbers. De orkestleider weet van aanpakken. Een pak prioriteiten zijn al gesteld, wat met de cast?
De verteller gooit zijn goede stem en zijn spraakvaardigheid in de strijd en zet daarmee de toon van de voorstelling. Ook al is de moeilijkheidsgraad van het stuk bijzonder hoog, deze cast van Wysiwyg staat op vocaal vlak als een huis. Mooie stemkleuren en sterke stembeheersing maken van deze aartsmoeilijke productie een heel leuke ervaring. Sterke solo’s en geweldig klinkende koorzang. In het spel zien we af en toe een zwak momentje, kan er ook regiegewijs ingeslopen zijn, maar globaal gezien een wel heel knappe prestatie van de acteurs. Ze weten gebruik te maken van een goede mimiek, hebben individueel een sterke uitstraling en verstaan bijzonder goed het spel van geven en krijgen. Ze zijn ook op geen enkel moment te betrappen op het uit hun rol vallen. Op tekst en timing is er hier zonder twijfel keihard gewerkt, want tempo en tekstkennis overtuigen, verstaanbaarheid is op enkele plekjes nog een werkpuntje.
Geniale en hilarische vondsten, zowel visueel als tekstueel, maken het verhaal des te meer absurd
De humor is geweldig. Geniale en hilarische vondsten, zowel visueel als tekstueel, maken het verhaal des te meer absurd. Grote choreografieën moet je op de kleine scène niet verwachten, maar toch voldoende creativiteit om er wat leuke beelden bij te dansen. Lieven De Brauwer heeft geen kopij gemaakt van zijn vorige versie, maar terug een sterke en originele Into The Woods. Kortom, een heel genietbare voorstelling die we alleen maar kunnen aanraden.
Into The Woods is nog tot en met 23 november te zien in CC Vredeberg te Lier. Meer informatie & tickets vind je op www.wysiwygvzw.be.
Door Jean Paul De Corte
Foto’s: Alex Wyckmans/Wyca’s Photography