Into the Woods
De première van Into the Woods door PIT producties. Eindelijk nog eens een Sondheim op de planken mét een 15-koppig orkest. En dat weet Nederland duidelijk wel te waarderen. Wat een drukte in de smalle gangetjes van het Oude Luxor. En door de hoge temperaturen in de foyer van het theater krijg je in ieder geval een warm welkom.
Sprookjesachtig avontuur dwars door het bos
De duidelijk kenmerkende klanken van Stephen Sondheim galmen door de zaal, prachtig gespeeld door het 15-koppig orkest onder leiding van Jeroen Sleyfer. Sondheim, je moet er wel van houden. Het is muziek waarbij je op moet letten. Muziek die vrij druk klinkt, die je moet waarderen en niet valt onder de hedendaagse ‘pop’ musical. Nou ja, tegenwoordig dan weer wel. De taboe rond Sondheim wordt langzaam maar zeker verbroken. Met dit orkest aan het roer moet dat zeker lukken. Wát geweldig. Wat een geluid en wat een prachtige muziek.
Het 15-koppig orkest onder leiding van Jeroen Sleyfer; Wát geweldig. Wat een geluid en wat een prachtige muziek
Het decor valt ook op. Zeer eenvoudig en niet te veel poespas. Er bungelen een aantal rijen van touw, die de bomen in het bos moeten voorstellen. Zeer creatief en door de spelers soms op een erg grappige manier in gebruik genomen. Met enkel nog een koe en het orkest zie je voor de rest niets opvallends aan het decor. Al zaten er een paar stukken van het zijl losjes op de grond. Gelukkig is hier niemand over gevallen. Tijdens bepaalde scènes met de reuzin word je als zaal één met het decor. We worden letterlijk wakker geschud door de reuzin, bij elke stap die ze ook maar zet. Leuk effect.
En dan de geweldige cast; Brigitte Heitzer speelt een voortreffelijke Assepoester met bloedmooie en loepzuivere noten. Paul Groot is de verleidelijke Wolf en ietwat ijdele prins, waar je als publiek je bedenkingen bij hebt. Elise Schaap verdient echt een pluim op haar rode kapje. Wat speelt ze haar rol goed. Elke keer lukt het haar om het publiek aan het lachen te krijgen met haar ‘gabber’dansje tussen de scènes door. Tevens met haar vlijmscherpe opmerkingen richting de andere karakters. Wart Kamps (de bakker) heeft de zaal, net als Elise, op zijn hand. Zijn bekende stem – weliswaar niet de beste zanger – geweldige bewegingen en invulling van de rol nemen je compleet mee. Guido Spek uit zich weer perfect als een jochie en lijkt helemaal thuis te zijn in zijn rol. Een die ons doet denken aan zijn vorige rol in Hartsvrienden. Esther Maas, als de heks, heeft de schelle stem die je zou verwachten bij een heks, maar wel met een zuivere klank. We hadden haar bijna niet herkend, tot ze zich weer profileerde als jonge, slanke vrouw! Maar dit zijn niet de enige helden, de rest van de cast doet er zeker niet voor onder.
Elise Schaap verdient echt een pluim op haar rode kapje. Wat speelt ze haar rol goed
Into the Woods is een sterke musical die het verhaal beter vertelt dan de film. Met veel meer humor daarin aanwezig en een goeie vertaling met gewaagde teksten. Dit alles live kunnen zien én horen door een geweldig orkest is al reden genoeg om naar de voorstelling te komen. Maar je moet zeker van de muziek houden. Niet iedereen doet dat. Maar ook als je nog niet bekend bent met Sondheim, is deze show– juist om er kennis mee te maken – zeker een aanrader. Sprookjesachtig mooi.
Into the Woods is nog tot en met 13 mei te zien in verschillende Nederlandse theaters. Voor meer informatie en tickets surf je naar intothewoods.nu.
Door: Dianne Roskam en Annemarijn Clement
Foto’s: Annemarijn Clement