In The Heights

Sinds 2013 is Gents musicalgezelschap Karthago geen onbekende meer in het amateurcircuit. Dit seizoen gingen ze de uitdaging aan om Broadwayklepper In The Heights voor het eerst in België te brengen. Aan enthousiasme alleszins geen gebrek in GC de Kluize in Oosterzele.

Overtuigende energie en enthousiasme

In The Heights brengt ons naar Washington, waar Usnavi de la Vega, samen met neef Sonny, een klein winkeltje uitbaat en de droom oppert om naar de Dominicaanse Republiek te verhuizen, waar zijn ouders initieel vandaan kwamen. We maken kennis met de mensen uit de buurt: het gezin Rosario, dat het moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen met hun taxibedrijf en daarbovenop ook nog eens probeert de universitaire studies van hun dochter te betalen. Vanessa uit het kapsalon, een jonge vrouw die wanhopig op zoek is naar een appartement om van haar dronken moeder af te geraken en Benny, de jongen die al jaren in het taxibedrijf van de Rosario’s werkt en stiekem een oogje heeft op hun dochter Nina. Vele mensen, vele dromen.

Op het podium staan 16 gemotiveerde acteurs die, al dan niet voor het eerst, het beste van zichzelf geven

Karthago doet alleszins zijn best om het er mooi te laten uitzien. Er is veel werk gestoken in het decor, dat er zeer goed uitziet, maar misschien door de ‘onhandigheid’ en grootte van de stellingen niet altijd even makkelijk te besturen is tijdens de scenewissels. De liveband speelt goed, maar overruled de meeste solisten waardoor de verstaanbaarheid tijdens elk nummer wordt herleid tot het minimum. Ook de plaatsing van de band op het podium is wat vreemd. De dirigent is steeds zichtbaar en stoort soms zelfs tijdens het stuk, wat best jammer is.

Aan het enthousiasme van de cast zal het niet liggen. Op het podium staan 16 gemotiveerde acteurs die, al dan niet voor het eerst, het beste van zichzelf geven. Bo De Laere zet een mooie Nina neer die je soms helemaal kan meenemen in een lied, als één van de sterkere zangeressen in de cast, maar je even snel weer kwijt kan zijn. Daan Keisse moet wel de strafste acteur van het pak zijn. Hij speelt, zonder gêne, de hele zaal plat. Fons Medaer heeft met Sonny een heel dankbare rol en wordt de lieveling van de zaal, die mening lachsalvo kan opwekken. Speciale vermelding ook voor Stijn Proesmans, het ensemble lid staat met zoveel overtuigende energie en enthousiasme op het podium dat hij er met kop en schouders boven uitsteekt.

Karthago verdient een prijs voor moed, als eerste musicalgezelschap een Latinmusical naar Vlaanderen brengen is niet simpel

Sommige regiekeuzes zijn wat jammer, zo wordt de rol van de grootmoeder vertolkt door 26 jarige Jorina Rahoens. De niet overtuigende make-over maakt dat het personage niet geloofwaardig genoeg is. Ook de liedteksten zijn niet altijd even sterk. De Vlaamse vertaling van Arne Schögler is soms zo moeilijk dat de teksten zeer vaak niet verstaanbaar zijn, zowel bij de rapsongs als bij de ballades.

Karthago verdient wel een prijs voor moed. Want als eerste musicalgezelschap een Latinmusical naar Vlaanderen brengen, en dan nog in het amateurcircuit, is niet simpel. Er zitten mooie dingen in het stuk, maar soms wint de overdaad het van het verhaal, waardoor het grote geheel wat verloren ging. Meer informatie over Karthago vind je op www.karthago.be. 

Door Lien Van Doorslaer

Foto: Karthago