Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht
Op de verjaardag van Sinterklaas ging Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht in première. Het is een frisse voorstelling met weinig dode momenten. Na de voorstelling heb je zin om nog eens in het leven van Christopher te duiken door het boek te lezen.
Het plaatje klopt in al zijn facetten
Het stuk is gebaseerd op het gelijknamige boek van Mark Haddon. Je wordt meegenomen in de wereld van Christopher Boone, een 15-jarige jongen die anders is dan anderen. Hij houdt van structuur en overzichtelijkheid, wiskunde en feiten. Wanneer hij de hond van de buurvrouw dood aantreft, begint hij aan een speurtocht die alles verandert.
Het decor oogt heel eenvoudig en intrigerend tegelijkertijd
Wanneer je de zaal binnen komt, word je op een nogal dramatische manier verwelkomd door de hond en een riek. Het decor oogt heel eenvoudig en intrigerend tegelijkertijd. Eén grote cirkel met daarrond een tweede, gevormd door krukjes en open kasten. Door middel van de krukjes en LED-schermen word je snel van de ene scène naar de andere geloodst. Alles is gebaseerd op de priemgetallen, een natuurlijk getal, groter dan 1, dat slechts twee natuurlijke getallen als deler heeft, namelijk 1 en zichzelf. Zowel de decorwissels als de kostuumwissels verlopen heel vlot en speels.
Technisch gezien is er nog een beetje werk. Micro’s die niet aan stonden, licht dat niet op tijd switcht en muziek die blijft spelen wanneer de acteurs al aan het woord zijn. Dat is uiteraard niet bevordelijk voor de concentratie van het publiek en de acteurs, maar deze blijven zonder problemen verder spelen. Dit is gelukkig iets dat snel opgelost kan worden. De drukke momenten tijdens de soundscapes, die gevormd worden door muziek en flarden tekst, komen heel chaotisch over, maar deze zorgen er net voor dat je als publiek je goed kan verplaatsen in het hoofdpersonage.
Iedereen blijft heel de voorstelling goed in karakter
De casting van de acteurs is heel goed gedaan. Iedereen, van het hoofdpersonage tot de kleinste ondersteunende rol, blijft heel de voorstelling goed in karakter. Dit stuk valt of staat met de kwaliteit van de acteurs en in dit geval zeker het personage van Christopher. Zelfs wanneer mensen buiten de grote middencirkel, de wereld van Christopher, gaan zitten, blijven ze betrokken in het stuk en blijven ze acteren. Het plaatje klopt gewoon in al zijn facetten. In de pauze ben je benieuwd naar hoe het verhaal zich verder gaat ontwikkelen en dat is precies wat je als regisseur en acteur wil verwezenlijken.
Wie zin heeft in een verhaal over doorzettingsvermogen en buiten je eigen comfortzone treden, heeft nog een paar kansen om te gaan kijken naar deze voorstelling. De Speling speelt dit stuk tot en met 21 december in de Zwarte Zaal van het Fakkeltheater in Antwerpen.
Tickets zijn te verkrijgen via www.de-speling.be.
Door Leen Van Helsland
Foto’s: Patrick Defort