Het Geheim van Te Veel Torens
Na De Ridders van de Ronde Keukentafel brengt Deep Bridge hun tweede voorstelling gebaseerd op een boek van Mark Tijsmans, die tevens instaat voor het script en de regie. Deze maal is het de beurt aan Het Geheim van Te Veel Torens. In deze familievoorstelling van The Musical Academy ligt de focus op jong talent aangevuld met 3 professionele spelers. De kale Hal 2 van de Waagnatie wordt voor deze gelegenheid omgetoverd tot een sfeervolle theaterzaal waarin je kan genieten van catchy songs, energieke choreografieën en een enthousiaste jeugdige cast.
Jong geweld boordevol talent
De mysterieuze oude butler Fidelius leidt het verhaal in. We maken kennis met Willem en Nelle Ter Toren die in het weeshuis ontdekken van adel te zijn en op een avontuurlijke zoektocht trekken naar een oude familieschat. Deze dient gevonden te worden alvorens de 13de toren valt, willen zij voorkomen dat hun familie wordt vervloekt.
De knotsgekke tweeling Catastrophe en Silence Trop de Tour zorgen voor de net-niet-net-wel-erover-comedy
In de zaal staan goudkleurige stoeltjes opgesteld aan ronde tafels, de hoofdtelefoons liggen klaar en we krijgen een zicht op het decor met centraal een toren. De live band zit gecamoufleerd achter een doek van dunne zwarte slierten waar ze het nodige contact met het speelvlak hebben zonder de aandacht van het podium af te leiden maar nog net zichtbaar genoeg voor de liefhebber die graag eens een blik werpt op het reilen en zeilen in ‘de orkestbak’.
Steve de Schepper vertolkt zijn rol van Fidelius met bravoure en trekt het jonge talent mee naast zijn ervaren zijde. Rosa Kolacny en Steve Maes schitteren in hun rol als de tweeling Ter Toren. Ze staan quasi non stop op de scene en blijven goed in het spel. Ook hun zangkunsten bekoren de luisteraar. Hun tegenspelers, Wout en Flore van Burgzele, vertolkt door Kasper Vervoort en Elise Driessen hebben een minder prominente rol, doch het vermelden waard dat we ook van deze twee jonge talenten nog meer willen zien en horen in de toekomst. Het is een moeilijke opgave om ‘hét komische duo’ aan te duiden in deze voorstelling, want hier zijn op zijn minst twee zulke duo’s die deze titel verdienen. De knotsgekke tweeling Catastrophe en Silence Trop de Tour zorgen voor de net-niet-net-wel-erover-comedy met Aaron De Veene en in dit geval Inge Teeuwen die als volwaardige understudy voor Idalie Samad de rol van Silence vertolkt. Daarnaast zijn het Bjarne Verschueren en Gregory Laenen als Rik Rikkert en Rikkert Rik Trop de Tour die in de eerste acte de volledige aandacht naar zich toe trekken als bewegende schilderijen met een hilarisch non-verbaal acteren. Pas in de tweede acte rijzen zij letterlijk uit het graf in hun respectievelijke rollen. Jammer dat Rik Rikkerts zwaard in twee breekt tijdens een vechtpartijtje, het weerhoudt hen echter niet om het publiek te blijven entertainen met hun broederlijk gekibbel.
Eervolle vermelding gaat naar componist Ad van Dijk die de ene oorwurm achter de andere heeft geschreven
De keuze voor het vele blauwe licht maakt het podium relatief donker en verhindert de kijker om de mimiek optimaal te kunnen aanschouwen. Hier en daar valt er ook een schaduw op de sprekende rol wat de aandacht doet verschuiven naar de passieve rollen die op dat moment wel onder de volle spot staan. Op het gebied van klank kan er nog wel wat worden bijgeschaafd. Vaak worden micro’s te laat aangezet, in het bijzonder bij de inzetten van het ensemble. En het te snel muten van de micro nog voor de artificiële galm ten einde is, breekt de illusie van een natuurlijke akoestiek. De balans tussen het orkest en de acteurs is voornamelijk in de underscores niet naar wens, alsook tussen de lead en backing vocals is het niet overal in de juiste verhouding waardoor de verstaanbaarheid aan kwaliteit moet inboeten. Dit is een spijtige zaak, zeker voor een verhaal dat an sich al niet eenvoudig te volgen is. Het boek gelezen hebben kan een meerwaarde betekenen.
De eervolle vermelding gaat in deze voorstelling naar componist Ad van Dijk die de ene oorwurm achter de andere heeft geschreven. De catchy tunes bieden een draagvlak voor choreografieën die deze jongeren vol energie uitvoeren. Doch heeft de pittigheid van het beweeglijke een nadelig kantje; met name de ademhaling die merkbaar invloed heeft op het zang-technische gedeelte. Al laat deze gemotiveerde en zichtbaar amuserende bende kinderen en jongeren zich daardoor niet uit hun lood slaan. Ze blijven alles geven wat ze in hun mars hebben tot aan het slotakkoord. Een deugd om zulk enthousiasme te aanschouwen.
Een goede mix van humor, avontuur en liedjes die op weg naar huis nog in je hoofd blijven ronddwalen
Deze familiemusical verzekert een avondje plezier om naar te kijken en te luisteren. Al voelt het wat aan dat je het boek moet gelezen hebben om echt mee te zijn in het verhaal, het plot is een aangename verrassing voor zij die het verhaal nog niet zouden kennen. Het jonge geweld boordevol talent aangevuld met 3 straffe professionals en een ijzersterke live band zorgen voor een goede mix van humor, avontuur en liedjes die op weg naar huis nog in je hoofd blijven ronddwalen.
Het Geheim van Te Veel Torens speelt nog tot en met 15 september in de Waagnatie te Antwerpen. Meer informatie en tickets vind je op www.deepbridge.be.
Door Pieter Nieva
Foto’s: Wendy de Noier