Geheugendief

Prachtige, simpele pianoklanken en een intieme zaal. Geheugendief speelt haar derde voorstelling vol passie en kracht. De musical vertelt het verhaal van pianiste en moeder Antonia Scholten. Antonia wordt op 47-jarige leeftijd met de ziekte van Alzheimer gediagnosticeerd. Een diagnose die haar leven en dat van haar dochters Bodine en Carice volledig op z’n kop zet. Een diagnose die de zussen lijnrecht tegenover elkaar zet. Wat is het beste voor Antonia en wat is het beste voor hen?

Als ik de dingen niet meer weet.. Geheugendief

Zodra Antonia Scholten (gespeeld door Lia Schipper) haar entree maakt door middel van een buiging, snap je dat deze vrouw en haar personage de overtuigende kracht bezitten je mee te nemen en een ingrijpend verhaal binnen te laten komen. De toon is gezet. De muziek, gecomponeerd door Jacob de Groot, blijft de leidraad door het hele stuk heen. Alleen moet worden opgemerkt dat de lange speeltijd van ‘pianoziek’ iets te lang duurt, alvorens het spel begint. Een net iets te lange introductie, naar het ongemakkelijk voelende deel toe. Gelukkig is dat zo vergeven en vergeten. De liedjes worden mooi vertolkt, al was af en toe te merken dat de zenuwen hoog lagen. Met name de krachtige stemmen van Bodine (Sabine Linschoten), Carice (Merit Veldhuizen) en zuster Ruth (Merel van Reenen) blazen je weg. Van klein naar groot en ongelooflijk sterk acteerwerk blijven de bezoekers hopelijk nog lang bij. Zuster Ruth is in dit aangrijpende verhaal, waarbij wij toch echt wel een traantje moesten wegpinken, de komische act. Zij maakt het allemaal wat draaglijker met haar vreetbuien en lekkere ‘asociale’ gedrag.

Goed te zien is hoe de vreselijke ziekte van Alzheimer zich een weg weet te banen door het leven van niet alleen de patiënt, maar ook haar naasten

Goed te zien is hoe de vreselijke ziekte van Alzheimer zich een weg weet te banen door het leven van niet alleen de patiënt, maar ook haar naasten. De gevolgen zijn groot. Van frustraties, ruzies, angsten en onbegrip naar af en toe toch een beetje humor en eindeloos veel liefde. Een heftig verhaal, maar wel heel duidelijk neergezet met een ijzersterke cast. Lia schipper is zang technisch misschien niet de beste, maar magisch is haar acteerwerk. Tevens meneer Polak (Andre Pieters), die ook bij haar in het verzorgingstehuis zit, krijgt een pluim voor deze moeilijke rol. De constante overtuiging dat de aftakeling steeds meer vordert en dat het lichamelijk en geestelijk allemaal verandert wordt knap vastgehouden. De zoon van meneer Polak, Moos (Kai Brasdorp), lijkt in het begin een echte player. Misschien dat die kant niet helemaal bij de rol past, al pakt Kai het wel enorm sterk op. Ook zijn zang is door de lage en makkelijke tonen sterk.

Een heftig verhaal, maar wel heel duidelijk neergezet met een ijzersterke cast

De cast past bij elkaar qua stemmen en heeft ook zeker de vertrouwdheid en match met elkaar. De zusjes staan duidelijk lijnrecht tegenover elkaar en passen precies in dat plaatje. Antonia is een echte moeder die zo je eigen moeder kan zijn, maar opeens heel kwetsbaar is. De lieve, tastbare en oude meneer Polak lijkt eerst verder heen te zijn, maar daarna begeleid hij de steeds sneller aftakelende oud-pianiste op een liefdevolle manier. Een romance tussen Bodine en Moos die jonge liefde uitstraalt en de angst en begrijpelijke afstand van de zakelijke Carice. Een uitstekende casting dus, net als de kleding en het simpele, maar effectieve decor, waar door middel van foto’s en herinneringen leuk mee gespeeld wordt.

Al met al zeer de moeite waard om naar deze prachtige en aangrijpende voorstelling te komen kijken, welke nog twee keer zal spelen op 13 mei 2017 in Theater Zimihc Zuilen te Utrecht en op 3 juni 2017 in Theater Pantalone te IJsselstein. Koop je kaartjes via vollezaalproducties.nl en voor Theater Pantalone surf je naar de website www.theaterpantalone.nl .

Door Annemarijn Clement

Foto’s: Annemarijn Clement