Geen Paniek

Elk jaar brengt het DeLaMar Theater een zomerkomedie. Dit jaar is dat Geen Paniek, een ‘parodie op een klucht’. 

Chaos en clichés

Geen Paniek gaat over een theatergroep die het stuk Niets aan speelt. De voorstelling begint met de generale repetitie hiervan. Hoofdrolspeelster Kitty van Veen heeft de grootste moeite om te onthouden de sardines mee te nemen, en dit wordt haar door de regisseur niet ten dank afgenomen. Sowieso wordt duidelijk dat er nog behoorlijk wat te doen is voor de groep zover is. En dan blijkt ook nog dat Kitty met Victor, de mannelijke hoofdrol gaat, en dat regisseur Olivier met zowel regieassistente Merel, als met actrice Bibi gaat.

Het stuk zit prachtig in elkaar en men kan niet anders dan onwijs veel respect hebben voor de acteurs, die twee rollen tegelijk vervullen

In acte twee zij we een maand later en zien we de backstage. Kitty en Victor zijn uit elkaar, Olivier is ervandoor (maar gaat nog wel met Bibi en niet met Merel) en het drama is nu echt losgebarsten. Kitty wil het toneel niet meer op samen met Victor en is vermoedelijk aan het daten met Frederik, een van de andere acteurs. Victor wil Kitty terug. Sandra probeert wanhopig de rust te bewaren, en ondertussen moeten ze allemaal de alcohol verstoppen voor Joris. Maar The show must go on, dus terwijl op de achtergrond Niets aan gespeeld wordt, is het backstage een chaos en doet techniekman Ton er alles aan om de voorstelling draaiende te houden. Tot slot zien we dan toch nog echt Niets aan, maar uiteraard loopt alles in het honderd. Scènes worden drie keer opnieuw begonnen, mensen bloeden, decorstukken vliegen over het toneel, ménsen vliegen over het toneel.

Het stuk zit prachtig in elkaar en men kan niet anders dan onwijs veel respect hebben voor de acteurs, die twee rollen tegelijk vervullen en dat allemaal nog goed doen ook. Vooral Justus van Dillen als techniekman Tom is prettig en rustgevend om naar te kijken tussen de drukte van de anderen. Verder is de voorstelling vooral erg flauw. Het ene cliché na het andere wordt gemaakt, de ene flauwe grap na de andere komt langs.

Het stuk is soms een tikje saai is en onwijs flauw. Als dit soort humor echter je ding is, heb je een hysterisch avondje uit

Acte 1 is veel van hetzelfde, eigenlijk vooral wachten tot het echt begint. Gelukkig gebeurt dit in acte 2, waar de chaos enorm is en men toch wel behoorlijk kan lachen. Helaas stopt dit ook meteen weer als Niets aan op het einde van acte 2 wordt opgevoerd en zijn de clichés weer terug. De acteurs spelen het stuk meesterlijk, men kan bedenken hoeveel tijd en moeite ze in de repetities hebben gestoken. Niks dan lof, ze hebben iets weergaloos gedaan. Ondanks dat het stuk soms een tikje saai is en onwijs flauw, is het een leuk avondje uit. Zeker als dit soort humor je ding is, heb je een heerlijke avond en is de kans dat je de helft van de voorstelling hysterisch op je stoel zit zeer aannemelijk.

Geen Paniek is nog tot en met 23 juli exclusief te zien in het het DeLaMar Theater in Amsterdam. Meer informatie en tickets vind je op delamar.nl. 

Door Yuki Hochgemuth 

Foto’s: Leo van Velzen