Frank Van Laecke

The ‘wizard’ Frank Van Laecke doet het weer. Het was na de spektakelmusical 14-18 al duidelijk dat er wel eens een opvolger kon komen, maar tussen dromen en concrete verwezenlijkingen ligt nog een heel eind. In Gert Verhulst vond hij een partner die even graag voorstellingen creëert. Shows die het publiek niet gewoon is. Het technische concept van hun 40-45 is veelbelovend, de ideeën in het hoofd van Frank minstens even veel.

Nuanceren, niet polariseren

40-45 maakt eigenlijk deel uit van een stille droom die jij al langer had? 

Absoluut. Toen we Daens deden in 2008 ging ik naar Gert en zei hem dat het eigenlijk fantastisch zou zijn om een drieluik te maken rond enkele highlights van onze vaderlandse geschiedenis. De periode van Daens is zeer boeiend, dan de eerste wereldoorlog en als logisch vervolg wereldoorlog II. En kijk, we zijn nu zoveel jaren verder en dit wordt geconcretiseerd op een onwaarschijnlijk fantastische manier. Namelijk een schouwburg die speciaal gebouwd wordt om deze voorstellingen te maken. Ik denk dat dat absoluut een unicum is in Vlaanderen. 

Het is eerder uitzonderlijk, maar in Nederland hebben we zo Soldaat Van Oranje. Doen zij jou een beetje dromen? 

Eigenlijk heeft het succes van Soldaat er heel weinig mee te maken. De droom zat er al eerder. Ik denk dat we uit 14-18 ook voldoende geleerd hebben. We hebben onze ogen goed open gedaan, we hebben geëxperimenteerd in hoever je kan gaan met het aanwenden van visueel geweld en scenisch spektakel en er dan toch nog voor kan zorgen dat de acteur en zijn emotie overeind kan blijven. Ik denk dat we daar in 14-18 toch een balans in gevonden hebben, want de emotie bleef overeind. Al de knowhow die we toen hebben opgedaan kunnen we nu gebruiken en misschien eindelijk verzilveren in een waanzin die nog honderd keer groter is. 

Al de knowhow die we bij 14-18 hebben opgedaan kunnen we nu verzilveren in een waanzin die nog honderd keer groter is

Had je in 2008 ook al een vage droom over de techniciteit en het spektakelgehalte waar je naartoe wou? 

Wat dat betreft, hoe een voorstelling er uitziet, dat ontstaat meestal uit een gezonde brainstorm met Gert. Ik vertel zo een beetje waarover het verhaal zou kunnen gaan en ook daar geeft hij zijn input over. Dan hebben we alle twee een idee op welke manier we het zouden willen vertellen. Bij 14-18 was het zo dat ik het wou vertellen met twee rijdende tribunes die tegenover elkaar stonden en hij met een. Uiteindelijk kon ik me in dat concept nog het beste vinden. We praten daar dus allemaal over en de manier waarop het concept er straks zal uitzien is eigenlijk het resultaat ook van zijn inbreng. Dan gaan we daarmee stoeien alsof we twee kinderen in een speeltuin zijn.  

Je trekt op vlak van verhaal van het grote leger in 14-18 naar een familie in Antwerpen.  

Ja, dat is logisch natuurlijk. Met 14-18 hebben we gefocust op het front, want dat was een frontoorlog. Nu zitten we in een ander gegeven. Nu vechten we eigenlijk drie oorlogen uit. De eerste is de oorlog as such, 40-45, de tweede Wereldoorlog. De tweede oorlog die uitgevochten wordt , is een verdoken oorlog, die tussen de bezetter en het verzet. De derde oorlog wordt eigenlijk in de huiskamers uitgevochten, in het gezin, in de families. Zij geraken soms verscheurd door de ideologische keuzes die genomen worden. Keuzes waar we de dag van vandaag nog altijd de littekens van zien. Je moet geen onderwerpen ontwijken, ze zijn ondertussen bespreekbaar. Niet dat wij de ideologie van Hitler op een of andere manier gaan nuanceren. Die is verwerpelijk en die blijft dat. Maar we gaan een aantal andere zaken die ondertussen al bespreekbaar zijn zeker niet ontwijken.  

Je moet geen onderwerpen ontwijken. Niet dat wij de ideologie van Hitler op een of andere manier gaan nuanceren. Die is verwerpelijk en die blijft dat.

Denk je na over reactie die zouden kunnen komen? 

Nee, ik schrijf en creëer vanuit mijn buik. Ik probeer mijn eigen smaak te volgen. Want ik heb natuurlijk een idee, maar ik ga niet opdringen hoe de mensen zich moeten voelen bij het buitengaan. Ik weet alleen dat we een voorstelling gaan maken die er niet op uit is om te choqueren, maar om te nuanceren in plaats van te polariseren. Zoals het eigenlijk zou moeten zijn.  

Over de cast kan nog niet veel gezegd worden? 

Wanneer ik schrijf, zijn er altijd stemmetjes die praten in mijn hoofd. Soms staan die stemmetjes als acteurs later op de scène, soms ook niet. Dat moeten we afwachten. 

Heb je een idee van de omvang van de cast? 

Je kan het qua cast vergelijken met de omvang van 14-18.  

Ik probeer mijn eigen smaak te volgen, maar ik ga niet opdringen hoe de mensen zich moeten voelen bij het buitengaan

Acht rijdende segmenten van 200 man, lekker steil, dus met een goede zichtbaarheid? 

Ja, ik heb het al uitgeprobeerd. Ik heb al op zo’n segment gezeten. Ik ben niet de meest avontuurlijke mens, maar dat gaat perfect. De zichtlijnen zijn zeer goed voor iedereen. Dat is daarbij een van de redenen dat we zo’n hoge schouwburg nodig hebben, om iedereen toch een perfecte voorstelling kan volgen.

40-45 speelt vanaf 7 oktober 2018 te Beveren. Meer informatie en tickets vind je op www.40-45.live.

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort