Franck Vincent

Wie is toch die Max, de butler van Norma Desmond? In haar ‘mansion’ op Sunset Boulevard regelt hij alles. Hij houdt Joe Gilis in het oog en voedt het waanidee van Norma dat ze nog gekend is in de buitenwereld. Een zeer speciale rol, die een zeer speciaal acteur vraagt, niet in het minst omwille van de lage zangstem. Musical Vibes sprak met Franck Vincent, de Franse acteur die in Brussel gestalte geeft aan Max von Mayerling.

Een prachtige sfeer!

Wat voor een personage is Max voor jou?

Ik heb natuurlijk naar de film gekeken. Daarna moest ik, om Max te begrijpen, Norma proberen te verstaan. En om Norma te begrijpen heb ik de biografie van Gloria Swanson gelezen. Want ik ontdekte toch heel veel parallellen tussen haar en Norma Desmond en bij uitbreiding ook tussen Erich von Stroheim en Max von Mayerling. Zoals Max zegt dat hij haar in haar eerste films heeft doen spelen, zo heeft von Stroheim Gloria Swanson in films laten spelen. Ze zijn dan wel nooit een koppel geweest, ze hebben nooit een andere relatie gehad dan een professionele. Later hebben ze wat ruzie gehad en is Gloria Swanson naar Cecil B. DeMille gegaan om te acteren. Dat antagonisme tussen de twee regisseurs is ook reëel. Dat was om haar te kunnen begrijpen want Max wordt voor de laatste twintig jaar alleen maar doorheen Norma gedefinieerd. Mijn grootste werk was dus niet om hem te begrijpen, maar om haar te proberen te doorgronden. Doorheen haar kan je dan zien hoe Max zijn leven heeft opgebouwd.

Door de regie hier, is Max bijna de hele tijd aanwezig.

Ja, dat is het idee van Simon Paco en Jack Cooper (de regisseurs) geweest. Van in het begin hebben ze me gezegd dat ze ongeveer altijd Max aanwezig wilden hebben wanneer Norma er is. Hij moet echt alomtegenwoordig zijn bij haar, eigenlijk haar schaduw. Effectief ben ik heel veel aanwezig. Ik heb de Broadway en Londonse versie niet gezien, maar blijkbaar is Max veel minder aanwezig in die voorstellingen. Ik klaag zeker niet dat ik zoveel op ben, maar het is dus puur het idee van onze regisseurs geweest.

Mijn grootste werk was niet om hem te begrijpen, maar om háár te proberen te doorgronden

Het werkt inderdaad goed, zoals in de film zelf, waar Max ook altijd aanwezig is.

In de film is hij inderdaad steeds daar. Ik was niet verrast dat ze me zoveel op de scène wilden, ik was verrast toen me verteld werd dat het op Broadway niet zo was. Want in de film is hij echt altijd aanwezig. Vanaf je Norma ziet, zie je Max. We hebben daar ook veel op gewerkt, zodat je nooit weet langs waar hij gaat komen. Hij moet een beetje onrust opwekken. Bij Salomé bijvoorbeeld, heb ik een ingewikkeld parcours te doen. Opkomen langs links, afgaan langs rechts, ineens boven verschijnen,… Je weet nooit van waar hij gaat komen en dat dient om Joe een beetje onder druk te zetten. Joe weet nooit goed wat hij van Max moet denken.

Je bent veel aanwezig, maar hebt niet zoveel tekst. Is dat moeilijker om spelen?

De uitdaging was voor mij net om op die aanwezigheid te werken. Ik wist dat ik weinig tekst had en ik wou het charisma van die man daarom uitwerken door zijn aanwezigheid. Hij moet er zoveel mogelijk staan, maar hij moet eigenlijk constant een contact hebben met Norma en Joe hebben. Echt een verbinding met hen hebben, zonder ooit de focus naar zich te trekken. De présence was niet het moeilijkste, maar het juist doseren van die focus. Die moet op Norma en Joe blijven en Max moet er zoveel mogelijk bij zijn, zonder over te nemen. Door bijvoorbeeld zo weinig mogelijk te bewegen, ik ben heel immobiel in deze show. Ook door te werken op het uitzicht van de man. Ik heb zo bijvoorbeeld heel weinig momenten dat je me 3/4 zal zien. Ik sta bijna altijd volledig frontaal of in profiel. Dat was mijn idee. Ik weet niet waarom ik dat zo heb gevonden, het is de bedoeling om hem een beetje dreigend te maken in zijn manier van zijn, van bewegen. Het is een klein detail en die zijn er niet om op te vallen maar als ze er niet zijn, dan zie je dat!

Ik wist dat ik weinig tekst had en ik wou het charisma van die man daarom uitwerken door zijn aanwezigheid

Enkele maanden geleden begonnen jullie te repeteren, hoe verliep dat voor jou?

Ik kende niemand, behalve Gaétan. Anne Mie kende ik van bij de audities vorig jaar. Daar hebben we samen een workshop gedaan. Maar vanaf de eerste dagen hier verliep het super goed. Jack en Simon hadden voor we begonnen al enorm veel gewerkt, ze hadden alles zeer goed voorbereid. Ze wisten zeer goed waar ze naartoe wilden. Maar tegelijkertijd stonden ze zeer open voor voorstellen van onze kant uit. Gaétan, Anne Mie, Oonagh en ikzelf hebben veel input mogen geven, zaken waar zij niet noodzakelijk aan gedacht hebben. We hebben de voorstelling dus echt samen kunnen opbouwen. Het was een waar plezier om eraan te werken. Nu, met het Festival, heerst er een prachtige sfeer! De locatie, al die hele lieve vrijwilligers die hier meehelpen, ik ben echt heel blij dat ik hier kan spelen. Ongelooflijk hoe hard ze hier werken en dat puur vrijwillig en altijd met de lach!

Op het einde sta je letterlijk te wenen, keer op keer. Wat gebeurt er daar met jou?

Ik weet het niet! Max realiseert zich dat hij gefaald heeft. Daarbij moet hij ook afscheid nemen van Norma. Vanaf ik “Actie” zeg, denk ik eigenlijk ‘Vaarwel’. In mijn hoofd heb ik het woord veranderd, want dat is het moment waarop hij afscheid neemt. Hij zal haar niet meer terugzien, ze is compleet weg op dat moment. Het is dan ook vreselijk dat ze tegen DeMille praat en Max is helemaal verdwenen uit haar leefwereld. Alleen al daaraan denken is voor mij genoeg om heel ontroerd te geraken. Reken daarbij het schuldgevoel van haar niet te hebben kunnen beschermen en zelfs eigenlijk van haar meegesleurd te hebben in die waanzin. Hij onderhoudt tenslotte een fantasme sinds twintig jaar. Hij zegt het trouwens tegen Joe: “Ik heb altijd geweten dat ze nooit meer zou spelen, maar ze zal het nooit opgeven en ik zal dat ook nooit toelaten”. ’t Is sowieso ook een probleem bij acteurs. Ik ken er verschillende die geen werk hebben, ik weet niet waarom, maar het is toch al enkele jaren dat ze aan de kant staan. Ik ken er daarentegen geen enkele die de handdoek heeft geworpen! Ze blijven maar aanklampen en ik begrijp dat maar al te goed, ik zou het ook niet kunnen. Al die gevoelens vermengen zich tijdens die eindscène en dat maakt heel veel emoties bij me los. Het vaarwel, de schuld, het falen, de liefde… Eigenlijk is het echt wel een vreselijk moment voor Max! (lacht).

Nu, met het Festival, heerst er een prachtige sfeer! De locatie, al die hele lieve vrijwilligers die hier meehelpen

Welke plannen heb jij nog na Sunset?

Wel, half september ga ik terug naar Parijs en begin ik te repeteren om Monsieur Ibrahim te spelen in Meneer Ibrahim en de bloemen van de koran. Dat wordt een nieuwe adaptatie met ook enkele liedjes. Daarmee gaan we in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland toeren gedurende anderhalve maand. We spelen daar in het Frans. Daarna hernemen we Les Parapluies de Cherbourg, waar Gaétan ook in meespeelt. We spelen dat enkele keren in Frankrijk. Dan zijn we rond Kerstmis en daarna heb ik nog niets voorzien. In mei hebben we nog enkele data voor Les Parapluies de Cherbourg.

Sunset Boulevard is nog tot en met 3 september te zien in het Kasteel Karreveld te Molenbeek. Meer info & tickets op www.bruxellons.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort