Floris Devooght en Jolijn Antonissen

Na het succes van La Mélodie du Bonheur vorig jaar, pakt het Festival Bruxellons deze zomer uit met een andere klepper van formaat: Evita. En dit allemaal op een prachtige openluchtlocatie in Brussel, namelijk het kasteel Karreveld. Een tweetal weken na de première polsten we bij twee Vlaamse castleden, Floris Devooght en Jolijn Antonissen, hoe het voelt om mee te werken aan deze bijzondere productie.

Evita is een muzikale tandenbijter

Hoe is het om deel uit te maken van het ensemble van Evita?

Jolijn: Dankbaar, want we mogen erg veel doen. We hebben als ensemble eigenlijk echt een belangrijke rol. We staan bijna altijd op het podium.

Floris: Het leuke aan dit ensemble is dat het een triple threat is. Alles is doorgezongen, er wordt veel in gedanst en je moet ook constant dooracteren. Er bestaan musicals genoeg waarbij het ensemble enkel danst en de hoofdrollen de rest voor hun rekening nemen. Hier moet het ensemble alles kunnen en dat maakt het zo fijn.

Jolijn: Je staat ofwel op het podium, ofwel ben je je aan het omkleden. Je bent altijd bezig en dat maakt zo’n voorstelling een hele trip: je vertrekt en stopt niet meer. Het is als een trein en je moet gewoon verder. Dat vind ik leuker dan veel in de backstage te moeten wachten.

Het is inderdaad een intens stuk om te spelen, met heel veel nummers en choreografieën. Hoe lang heeft het geduurd vooraleer alles op punt stond?

Floris: De teksten zaten er bij mij in vier weken in. Dat is wel langer dan ik er normaal over doe, maar dat valt nog best mee.

Jolijn: Met de teksten had ik niet zoveel problemen, het dansen heeft langer geduurd.

Floris: Ja bij mij ook, omdat er tijdens de repetities nog vrij veel veranderd is. We zijn constant blijven werken om alles perfect te krijgen.

Jolijn: De Franstalige collega’s zijn er ook iets later bij gekomen en dan moest alles opnieuw aangeleerd worden en zo bleef alles steeds evolueren. Ik heb gisteren zelfs nog een draai moeten veranderen.

Floris: De taal was voor mij in ieder geval geen obstakel. Stel dat ik het in het Nederlands had moeten doen, dat zou niet zoveel verschil uitgemaakt hebben.

Jolijn: Nee helemaal niet.

Floris: Je moet mij geen Grieks laten zingen, maar Engels, Frans en Duits kan ik er wel bijnemen.

Jolijn: Zelfs Grieks moet lukken, je schrijft dat gewoon fonetisch op (lacht).

Floris: We hebben hier zo iemand die dat gedaan heeft. Een Brit die in Duitsland woont heeft de teksten fonetisch opgeschreven. Hij heeft er uiteraard ook de Engelstalige versie bijgenomen, zodat hij zeker begrijpt wat hij aan het zingen is.

Het ensemble was blijkbaar moeilijker te vinden. Dit omdat je moet kunnen acteren, zingen én dansen

Hoe zijn jullie eigenlijk bij deze productie terechtgekomen?

Jolijn: Ik zat eerst bij Cabaret, daardoor ben ik bij La Mélodie du Bonheur terechtgekomen en nu doe ik dus opnieuw mee.

Floris: Steven Colombeen (die de rol van Che speelt) wist dat mijn Frans niet slecht is en zei dat er audities voor Evita waren. Ik was te laat voor de eerste auditieronde, maar toen ze plots nog een tweede ronde aankondigden, heb ik mij meteen ingeschreven. De rollen hadden ze toen al verdeeld, maar het ensemble was blijkbaar moeilijker te vinden. Dit omdat je moet kunnen acteren, zingen én dansen.

Jolijn: Er is ook geen musicalopleiding in Wallonië. Je hebt hier heel goeie zangers en dansers, maar de combinatie is zeldzaam, omdat daar minder op getraind wordt. Op een bepaald moment hebben ze ons dan gevraagd om de auditie door te sturen in Vlaanderen.

Evita zelf is een heel omstreden figuur. Sommigen houden van haar en anderen kunnen haar bloed drinken. Wat is jullie relatie met de figuur Evita?

Jolijn: Ik denk dat wij heel gemakkelijk de beide houdingen kunnen aannemen, omdat we ze sowieso allebei moeten spelen. Daardoor slaat dat ook wel een beetje over op mij. Soms denk ik: “Amai dat is wel echt een straffe madam die er vol voor gegaan is”. En dan heb ik wel bewondering voor haar en soms denk ik: “Ze heeft het niet op de juiste manier gedaan”. Het helpt dus wel om in deze show te staan, omdat die alle kanten belicht. Hierdoor krijg je geen eenzijdig verhaal.

Floris: Ik vind Evita heel berekend, maar goed van hart. Ze heeft wel de juiste bedoelingen, maar af en toe speelt er dan toch wel wat eigenbelang.

Tijdens de repetities was het eventjes de Apocalyps, ongelofelijk. Het water kwam van overal

Jullie spelen de musical dus in het Frans, in openlucht en met een live-orkest. Allemaal factoren die het niet evident maken. Wat is het moeilijkste aan de voorstelling?

Floris: Het gladde podium als het geregend heeft misschien (lacht)? Het is mijn tweede openluchtspektakel en het geluid is soms wel een uitdaging. In een gewone theaterzaal is er vaak een vaste technieker die perfect weet hoe hij zijn zaal moet bedienen. In openlucht is het steeds wat moeilijker om alles perfect te krijgen.

Hebben jullie eigenlijk al geluk gehad met het weer?

Jolijn: Ja megaveel geluk. We hebben wel veel regen tijdens de repetities gehad. We zijn toen vaak naar binnen moeten vluchten.

Floris: De vijver van het kasteel was zelfs helemaal overstroomd. Je kon toen gewoon niet meer naar binnen.

Jolijn: Het was hier toen eventjes de Apocalyps, ongelofelijk. Het water kwam van overal.

Floris: Maar sinds we spelen, hebben we nog geen druppel gezien. In de try-outweek heeft het wel veel geregend, maar het stopte telkens om 19.00u. Alles kon dan nog mooi opdrogen voor de voorstelling van start ging.

Wat doen jullie als het zou beginnen te regenen tijdens de voorstelling?

Jolijn: Dat hangt ervan af. Als het maar een klein buitje is, leggen ze de voorstelling gewoon eventjes stil en dan kan het publiek binnen of onder de tenten gaan schuilen. Als er veel regen voorspeld wordt, wordt de show gecanceld en verplaatst naar een latere datum.

Evita heeft wel de juiste bedoelingen, maar af en toe speelt er dan toch wel wat eigenbelang

Na La Mélodie dus Bonheur krijgen we opnieuw een op elk vlak goed uitgewerkte musical te zien. Hoe ziet de toekomst er volgens jullie uit voor de Franstalige musical in België?

Jolijn: Ik denk dat er zeker toekomst is, maar het zal nog wel wat tijd nodig hebben.

Floris: Het zal inderdaad nog even duren vooraleer er dezelfde cultuur heerst als in Vlaanderen, maar er is steeds meer interesse. Naar deze musical komt er bijvoorbeeld veel volk kijken en iedereen is heel enthousiast. Ik denk dat het mooie is dat men in Brussel en Wallonië echt nog kan starten met het creëren van een cultuur. Vlaanderen daarentegen, is al lang bezig. Het team van Evita beseft dat het nog veel kan leren en wil ook echt nog verder groeien. Ze luisteren ook naar de musicalacteurs met ervaring. Er zijn er die in Vlaanderen gewerkt hebben, in Nederland, Engeland, Duitsland en Amerika. We brengen allemaal onze ervaring mee en er wordt echt geluisterd naar de tips die we geven. Ik vind het ook straf dat ze het aandurven om een hoofcast te selecteren die in het Franstalige deel van België niet zo bekend is. Ze kiezen echt voor kwaliteit en dat vind ik geweldig. En ook al kent men Deborah De Ridder hier misschien niet, de mensen vinden goed hun weg naar het kasteel. Ik heb het gevoel dat men in Wallonië en Brussel musical echt als een kunstvorm bekijkt en niet als een simpel toneelstuk met muziek in.

Jolijn: Er is inderdaad al heel veel respect voor musical. Een goede opleiding zou veel doen, maar er is zeker en vast een toekomst.

Ondertussen wordt er regelmatig beroep gedaan op Vlamingen. Hoe is de sfeer achter de schermen?

Jolijn: Er is meer dan alleen het verschil in taal of waar we wonen. De cast is een verzameling van dansers, klassieke zangers en mensen die een dramaopleiding hebben gevolgd. Ook op vlak van achtergrond komen er dus heel veel dingen samen, maar als het dan lukt, vind ik dat een enorme verrijking.

Floris: Ik had, tot nu, enkel samengewerkt met musicalacteurs. Nu zijn er zangers, dansers en acteurs. Voor veel collega’s is het zelfs hun eerste musical. Velen zijn al even afgestudeerd en hebben al heel wat toneelvoorstellingen gedaan, maar nog nooit iets zoals dit. Het is fantastisch om met zoveel verschillende mensen samen te werken. De sfeer achter de schermen is erg goed.

Backstage gaat het er wel redelijk hectisch aan toe, omdat de locatie er natuurlijk niet op voorzien is

Hoe verloopt zo’n voorstelling achter de schermen?

Jolijn: Het is wel redelijk hectisch. Dat komt omdat de locatie er natuurlijk niet op voorzien is. Er zijn heel veel snelle kledingwissels en die gebeuren allemaal in een kleine ruimte, waar er voor iedereen een stoel is voorzien. Helemaal anders dus dan een theaterruimte, waar je links en rechts van het podium meestal vrij veel plaats hebt.

Floris: Ik ben iemand die tijdens een voorstelling weinig praat. Ik volg mijn parcours en weet wanneer ik mij ergens moet klaarzetten en mij moet omkleden. Hierin verschil ik van veel van mijn collega’s hier, die achter de schermen graag een woordje wisselen. Grappig om te zien dat iedereen zo’n voorstelling anders beleeft.

Er wordt ook aan het Vlaamse publiek gedacht. Enkele voorstellingen worden namelijk voorzien van een Nederlandse boventiteling. Was daar veel vraag naar?

Floris: Er is veel belangstelling voor, wat uiteraard geweldig is.

Jolijn: Vorig jaar waren er ook al zulke voorstellingen, maar daar werd toen minder reclame rond gemaakt. Nu zitten er natuurlijk ook meer Vlamingen in de cast.

Los van de taal of de locatie is Evita vooral een stuk dat opgestart werd vanuit een grote onbevangenheid

Waarom moeten ook die Vlaamse fans naar Evita komen kijken?

Floris: Het gaat om een bijzonder personage en een bijzonder verhaal.

Jolijn: En de muziek is ongelofelijk intelligent geschreven. Muzikaal is het zeker en vast een tandenbijtertje.

Floris: Zeker. Het is op gebied van zang echt de moeilijkste musical waarin ik al heb meegedaan. Verder is het natuurlijk ook speciaal en uniek dat er in openlucht gespeeld wordt.

Jolijn: Los van de taal of de locatie vind ik Evita vooral een stuk dat opgestart werd vanuit een grote onbevangenheid die ik heel mooi vind. Er zit heel veel menselijkheid in. Dat komt grotendeels doordat het creatieve team zo dicht bij ons staat. Ze staan hier mee aan de toog en helpen met poetsen wanneer het geregend heeft. En ik vind dat je dat ook ziet op de scène. Zeker in een stuk als dit dat net over die menselijkheid gaat.

Evita speelt nog tot en met 27 augustus in het kasteel Karreveld in Sint-Jans-Molenbeek. Enkele voorstellingen worden ondertiteld in het Nederlands (op 21 (avond), 22, 25 en 26 augustus). Meer info & tickets op www.bruxellons.be.

Door Tatiana van den Branden

Foto’s: Wendy de Noier