F!ERce
Theater M te Mechelen probeert een maatschappelijke meerwaarde te brengen met de stukken die er op de planken te zien zijn. Ze aarzelen dan ook niet om eigen producties op poten te zetten om die meerwaarde te vinden. Een stuk maken rond het ontstaan van de Gay Pride, een evenement dat (bijna) wereldwijde weerklank vindt, is alvast een meerwaardezoeker. In première gaan op de vooravond van ‘coming out’-dag is ook een mooie boodschap. Het stuk blijft echter steken bij goede bedoelingen.
Stonewalled
F!ERce brengt ons naar Greenwich Village, de bruisende New-Yorkse wijk van de tegencultuur. David, een ogenschijnlijk succesvolle beursmakelaar woont er in een modern appartement. Wanneer Jonathan, een minderbegoede zwarte jongeman, in paniek komt aankloppen omdat hij door zijn ouders is buiten gesmeten, wordt duidelijk dat beide heren elkaar leerden kennen in een homobar. David biedt Jonathan onderdak en wanneer de extraverte travestiet Freddy “Fiora” LaRitz binnenkomt, neemt zij Jonathan op sleeptouw naar de Stonewall, de ‘place to be’ voor homoseksuelen voor een avondje uit. De spanning met de politiediensten die de bar om de haverklap invallen loopt die dagen echter hoog op..
Van de drie acteurs, kan enkel Pieter Van Keymeulen echt overtuigen
Het idee achter het scenario van F!ERce is goed. Breng de gebeurtenissen van die woelige periode in 1969 over via enkele betrokken personen. De grote gebeurtenissen vonden toen echter plaats op straat, of in de Stonewall zelf. Door de scène nu grotendeels naar een appartement te verplaatsen, blijft er nog heel weinig plaats over voor andere locaties en moeten die gesimuleerd worden op een klein hoekje van het podium. De keuze om een protagonist die liever in de kast blijft te gebruiken voor deze belangrijke datum van het ontstaan van de Gay Pride, is vreemd. Hem dan nog halvelings met de vinger wijzen als iemand die de verkeerde keuze maakte is helemaal ver verwijderd van de boodschap waar de Pride voor staat. Door dit alles verwatert de boodschap van dit stuk enorm!
Het decor oogt typisch sixties. Strak, rechte lijnen en wit, er ontbreken alleen enkele design- en kleuraccenten. Alhoewel deze laatsten er misschien toch nog inzitten (voor die verrassing moet je zelf gaan kijken). Het lichtplan is degelijk, relatief eenvoudig, maar zorgt ervoor dat enkele scènes buiten het appartement goed beklemtoond worden. Van de drie acteurs, kan enkel Pieter Van Keymeulen echt overtuigen. Sterk als zelfzekere beursmakelaar, iets minder wanneer hij David moet laten omschakelen. Yves De Lathauwer ziet er goed uit als Fiora, maar heeft de juiste nuancering nog niet gevonden waardoor het allemaal over geacteerd is. Johan Kalifa Bals is goed als jonge, ietwat naïeve Jonathan, maar overtuigt niet in de emotionele scènes. Dit laatste is een constante doorheen de voorstelling en is mede veroorzaakt door het ontbreken aan een compliciteit tussen de drie acteurs. Je ziet dat ze meer naast elkaar spelen dan met elkaar.
De boodschap is er eentje die moet gebracht worden, want ze wordt al te vaak vergeten
F!ERce heeft tot bedoeling de Gay Pride te kaderen. Waar komt ze vandaan en waarom is ze nog steeds nodig vandaag? Die boodschap is er eentje die moet gebracht worden, want ze wordt al te vaak vergeten. Dat is op zich een meerwaarde van deze voorstelling. Een krachtiger stuk zou het echter nog mooier maken.
F!ERce speelt nog tot en met 3 november te Mechelen en Antwerpen. Meer info & tickets op www.theaterm.be.
Door Patrick Defort
Foto: Wendy de Noier