Evita

Met 8 voorstellingen reeds uitverkocht, start De Speling met haar productie Evita. Deze voorstelling, in een regie van Sam Michielsen en Wouter De Clerck, is een moedige maar misschien verkeerde keuze.

Te hoog gegrepen

Eva Duarte is misschien de bekendste Argentijnse vrouw uit de 20ste eeuw. Ze groeit op in een arm dorpje met de ambitie om verandering te realiseren. Ze jaagt haar dromen achterna in Buenos Aires, waar ze actrice wordt. Daar trekt ze de aandacht van Juan Péron, een opkomende politicus. Eva of Evita trouwt met Péron, die later president wordt. Zo is Evita first lady en probeert ze verandering te brengen voor het volk. Ze zet een stichting op poten die de armen helpt, waardoor ze een publiekslieveling wordt bij het plebs. Natuurlijk kijken de rijken met afgrijzen toe, nu Evita zelfs een belangrijker figuur begint te worden dan de president. Maar aan alle mooie liedjes komt een eind, en al snel krijgt Evita te kampen met gezondheidsproblemen, waardoor het levenswerk van Evita abrupt ten einde komt.

Pluimen voor kostuums en haar. Iedereen ziet er op zijn of haar mooist uit

De muziek van de musical Evita is van de hand van Andrew Lloyd Webber, en daar zit het grootste probleem. De muziek is zodanig complex dat er al snel scheurtjes beginnen te komen in de productie. De moeilijke ritmes, toonwisselingen en uitdagende zanglijnen zorgen ervoor dat het uiteindelijke niveau van een goede musical niet wordt bereikt. Opmerkelijk is anderzijds wel dat er geen professionals staan op het podium. De voorstelling blijft staande, dankzij het harde werk van de acteurs. Waar het in de eerste akte dus vooral een strijd is tussen de zangers en Webber, herpakken ze zich in een tweede deel om toch nog een mooie Evita neer te zetten.

Het decor bestaat uit verschillende zuilen, die bij het begin van de voorstelling verbrokkeld zijn. Wanneer we het verhaal van Evita te horen krijgen, worden die zuilen één voor één heropgebouwd, om zo weer in elkaar te storten bij haar dood: een mooie symbolische betekenis dus. Het is anderzijds jammer dat de zwarte zaal van het Fakkeltheater net iets te klein is voor deze voorstelling. Het lichtgebruik wordt zo nu en dan raar gebruikt: van vreemde keuzes van lichtkleur, tot een te fel licht op de dirigent. Uiteindelijk doet het wel wat het moet doen: de acteurs zijn belicht waar nodig. Ook jammer dat de micro’s vaak iets te laat worden aangezet, zodat het begin van een tekst verloren gaat.

Elke persoon heeft een moment om te schitteren en samen zetten ze een sterke prestatie neer

Er vallen een aantal pluimen uit te delen. Allereerst voor kostuums en haar. Iedereen ziet er op zijn of haar mooist uit in deze voorstelling. Daarnaast speelt een live orkest de muziek van de musical. Dit is een sterkte meerwaarde! Alleen jammer dat er geen viool bijzit, aangezien die toch enkele solo’s speelt en nu wordt vervangen door een keyboard. Een laatste pluim valt uit de delen aan de cast. Er zitten uitstekers bij waar zelfs de vraag opkomt of ze niet professioneel verder kunnen. Samen brengen ze het verhaal mooi over en is er vooral plezier te zien op de planken. Elke persoon heeft een moment om te schitteren en samen zetten ze een sterke prestatie neer.

Deze musical is net iets te hoog gegrepen voor De Speling. Er zijn te veel momenten van onzekerheid, de keuze voor een andere voorstelling had ervoor kunnen zorgen dat de cast kon stralen op het podium.

Evita speelt nog tot en met 17 maart in de Zwarte zaal van het Fakkeltheater in Antwerpen. Info en tickets vindt u op www.de-speling.be.

Door Amber Degeest

Foto’s: Patrick Defort