Elisabeth
Het is pas de zesde musical die Festival Bruxellons! op poten zet. Na La Mélodie du Bonheur, Evita, Sunset Boulevard, My Fair Lady en Blood Brothers, passeert een eerste Weens huzarenstuk op het Karreveld. De kasteelhoeve mag niemand minder dan Keizerin Elisabeth verwelkomen. Ze voelt zich er duidelijk thuis! Musical Vibes was gelukkig bij de laatste try-out, de première is te elfder ure uitgesteld omwille van het C-beest.
Weense kwaliteit op Brusselse bodem
Het verhaal van Sissi moeten we jullie waarschijnlijk niet meer leren kennen. De films? Check, dubbelcheck. Maar daar waar de filmscenaristen het tragische leven van deze Oostenrijkse Keizerin hebben begraven in wollige suikerspin, stript de musical nagenoeg alle geluk uit haar levensoverzicht. Historisch accurater wellicht en als je maar een tweetal uren hebt om emotie los te weken, zeker de juiste keuze. De Dood was omnipresent in Sissi’s leven, wat de keuze om hem als personage op scène te zetten, logisch maakt.
Bruxellons cast op de kwaliteit van de acteurs en zoekt de juiste persoon op de juiste plek; Een verademing
De Prins der Duisternis heeft zich ook gemoeid met de repetities van Elisabeth wat ertoe geleid heeft dat het team rond regisseurs Jack Cooper en Simon Paco heel veel stress heeft gehad om, zoals we bij Bruxellons gewend zijn, de voorstelling afgewerkt te krijgen tot in alle details. En dat is zeer goed gelukt! Deze try-out is een sterke voorstelling, met strakke choreo’s, een regie die alle na- (en ook de voordelen) van een openlucht scène weet te omarmen en aan te pakken, een orkest (onder leiding van Laure Campion) dat de perfectie benadert en een ijzersterke cast. En waar deze voorstelling al af is, zijn er nog organische groeimogelijkheden die doen vermoeden dat dit een niet te missen parel gaat zijn deze zomer.
Zesde musical en zesde verschillende hoofdcast. Bruxellons cast op de kwaliteit van de acteurs en zoekt de juiste persoon op de juiste plek. Een verademing. Het helpt als je signatuur kwaliteitsmusicals is, want zo komt Marie-Pierre De Brienne (Sissi) bijvoorbeeld uit Québec gevlogen om hier mee te spelen. Ze zet op een overtuigende manier Elisabeth neer; jong veulen in het begin, oude verbitterde vrouw op het einde. De spanningsboog is eindeloos en moeilijk, wat ons betreft mag ze nog een beetje meer ‘down en dirty’ worden na haar overwinning op Sophie. Anne Mie Gils heeft voor deze Sophie de perfecte mix van keizerlijke arrogantie en striktheid gevonden. De dood wordt meesterlijk vertolkt door Nicolas Kaplyn. Verleidelijk, charmeur, hij kan vele tot zich lokken. Alleen is zijn relatie met Sissi ingewikkeld en dat wordt heel sterk neergezet. Moordenaar Luigi Lucheni wordt extravagant vertolkt door Antonio Macipe. Als verteller van het verhaal, brengt hij een extra dimensie mee die nagenoeg de enige komische noten met zich meebrengt. Die zijn telkens meer dan welkom. Arnaud Masclet zet een waardige Frans-Jozef neer, veroudert zichtbaar scène na scène, maar blijft geloofwaardig.
Over de vocale prestaties kunnen we kort zijn: wauw
Naast deze prachtige hoofdcast, is er een even geweldig ensemble, waarvan het grootste deel uit Vlaanderen komt. Een deel zijn stagiairs uit het Brussels Conservatorium, maar je kan ze er niet uithalen. Het niveau ligt gewoon vlekkeloos hoog van de hele cast. Enkele opvallende namen: Ilse La Monaca, Steven Colombeen, Janis Van Dorsselaer, Floris Devooght, Inge Teeuwen en Niels Batens. De grootste aangename verrassing is Lander Van Nuffelen. Hij zet een waanzinnig sterke prins Rodolf neer, zowel qua spel, présence en vocaal. Over die vocale prestaties kunnen we kort zijn: wauw. Dit geldt voor de hele cast en het ensemble. Dit zijn geen evidente zanglijnen maar hier is hoorbaar heel hard gewerkt met vocal coach Fabrice Pillet. Ook het Frans vormt geen hinderpaal, de uitspraak is goed over heel de lijn en er is heel hard gewerkt aan de muzikaliteit van de tekst op de muziek.
Het decor is strak en eenvoudig, maar ademt tegelijk klasse uit. De oneindige hoeveelheid kostuums zijn knap en de moeite van de ongetwijfeld veel te talrijke wissels waard. Nog een shout out naar de doodsengelen. Ze hebben van de regisseurs een grote aanwezigheid op scène gekregen en dat werkt heel goed. Ze versterken de aanwezigheid van de dood keer op keer en dit dankzij de strakke manier van bewegen en de knappe choreo’s van Kylian Campbell. Ze zijn ook slimme helpende handen bij de decorwissels en doen ook dat met verve.
Een prachtig voorbeeld hoe Weense kwaliteit in Brussel een extraatje kan krijgen
Elisabeth is een meesterwerk. Van de Weense school, dat is zeker, maar het team van Bruxellons geeft er toch een extra verzachtende touch aan. Een prachtig voorbeeld hoe Weense kwaliteit in Brussel een extraatje kan krijgen. Deze voorstelling moet je gewoon gezien hebben, het gaat een mijlpaal in de geschiedenis van Elisabeth worden!
Elisabeth speelt nog tot en met 25 augustus het Kasteel van Karreveld te Molenbeek. Meer informatie & tickets vind je op www.bruxellons.be.
Door Patrick Defort
Foto’s: Gael Maleux Photography