Duivelsengel

Alsof de duivel zelf zich ermee moeide, waren er verschillende hordes voor BSO Producties zijn versie van Duivelsengel aan het publiek kon tonen. Technische problemen, drukbezette agenda’s en een kleine week van de première nog een actrice moeten vervangen wegens ziekte. Een verre van ideale voorbereiding dus. Gelukkig dat er ook engelen ronddwalen want de ploeg van regisseur/acteur Hans Claes heeft toch nog een mooie voorstelling weten in elkaar te steken.

Solide basis

Twee jaar geleden werd de familie Broex getroffen door het noodlot. Dochter Caroline werd aangereden en door de fysieke en psychische schok zit ze sindsdien in een rolstoel. Ze kan zich op geen manier meer verstaanbaar maken en vader Tonny vraagt zich (terecht?) af of ze nog meer is dan een bloemkool. Moeder Eva is er rotsvast van overtuigd dat Caroline nog ergens zit en blijft zich vasthouden aan de initiële diagnose dat de mogelijkheid van volledig herstel bestaat. Ze zorgt al twee jaar voltijds voor haar dochter zonder het huis nog uit te komen. De kloof tussen Tonny en Eva is heel diep geworden. Wanneer op een dag een zekere Maarten het gezin binnenvalt en claimt een goede vriend van Caroline geweest te zijn, verandert de dynamiek volledig. Maar wie is die Maarten en welke bedoelingen heeft hij? Wat gebeurde er die dag dat Caroline aangereden werd?

BSO waagt zich met deze Duivelsengel voor het eerst aan dit genre. Het stuk oogstte wereldwijd succes en het is geen gemakkelijke opgave om dit stuk op een integere manier op de planken te brengen. Maar het is deze groep van acteurs gelukt! Het beste bewijs is de oorverdovende stilte aan de pauze. Geen applaus, enkel een publiek dat zwaar onder de indruk is van de eerste akte. Ook het slotapplaus kwam met vertraging. Wanneer je dit teweeg kan brengen bij je publiek, heb je een boodschap kunnen overbrengen.

Het is geen gemakkelijke opgave om dit stuk op een integere manier op de planken te brengen. Maar het is deze groep van acteurs gelukt

Het mag gerust gezegd dat het viertal op de scène goed presteert. De ene is in sommige scènes al sterker dan de andere, maar de algemene kwaliteit blijft op een mooi niveau. Het decor brengt je dadelijk in de woonkamer van de familie, een plek waar de tijd al twee jaar stilstaat en de stoel met dochter Caroline een prominente plaats inneemt. Het lichtplan is goed doordacht en werkt goed om de sfeer te versterken. Er wordt met projecties gewerkt die flashbacks weergeven, maar spijtig genoeg zijn ze niet heel duidelijk door de beperkte grootte en de oneffen projectie-achtergrond.

Duivelsengel is een stuk dat stof tot nadenken brengt. Het moet zelfreflectie en figuurlijke kletsen aan het publiek uitdelen

Als werkpunt is er het samenspel. Sommige scènes zitten reeds zeer goed, maar er zijn er andere waar de timing en de interactie nog niet helemaal uitgediept zijn. Die scènes vallen ook grotendeels samen met een ‘sterieler’ spel waar de inleving van de personages nog niet helemaal snor zit. Het is tegelijk ook wel duidelijk dat deze groep het groeipotentieel heeft om die uitdieping te vervolledigen. De last-minute vervanging heeft zonder twijfel een vertraging in dit proces gegenereerd, maar tegelijk wel een pluim voor deze vervanging, op zo’n korte termijn iemand nieuw inwerken is altijd een prestatie!

Duivelsengel is een stuk dat stof tot nadenken brengt. Het moet zelfreflectie en figuurlijke kletsen aan het publiek uitdelen. Deze groep van creatives en acteurs slaagt erin om dit te doen en dat getuigt van de kwaliteit die hier aan het werk is. Wie de voorstelling gemist heeft zal moeten hopen op een vervolg in dit nieuwe genre bij BSO vermits de speelperiode reeds voorbij is. Dit begin vormt een solide basis en wij hopen alvast mee op een vervolg!

Meer info over de voorstellingen van BSO Producties vind je op www.bso-producties.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort