Dieter Verhaegen

Dieter Verhaegen speelde reeds mee in talloze musicals. Romeo & Julia, Jesus Christ Superstar, Sneeuwwitje en Beauty and the Beast. In Songs for the Fallen speelt hij de echte liefde van Marie Duplessis. Wat vindt hij van deze nieuwe productie van proMITHEus? Musical Vibes vroeg het.

Zo duidelijk mogelijk spelen

Dieter, wat voor een show is Songs for the Fallen? 

Het is een heel vreemde voorstelling. Het is wat serieus en er zit ook heel veel humor in. Maar de humor is eigenlijk heel subjectief. Gaat het publiek het onmiddellijk in meegaan of niet? Dat vind ik momenteel heel moeilijk. We hadden laatst een doorloop en nadien naar de opname daarvan gekeken. Toen vond ik het wel kloppen. Als je aan het spelen bent heb je soms een vreemd gevoel bij een voorstelling. Maar ik ben hier wel heel positief over. Het is echt wel een leuke show, maar het is iets wat ik nog niet gedaan heb. Dat is wat een beetje raar aanvoelt. Het is ook een rol waar ik heel erg naar moet zoeken.  

Vertel eens wat meer over jouw rol? 

Wel, ik speel Alexander Dumas Junior. Hij is eigenlijk de verteller doorheen het hele stuk. Ik moet dus van die vreselijke weetjes vertellen. Dat krijg ik echt niet in mijn hoofd, dat is voor mij het moeilijke daaraan. Hij is ook de enige die echt van Marie gehouden heeft. De meest oprechte jongen die ze tegenkomt. Voor de rest speel ik nog Chorev, dat is nogal een oud, vies doktertje. Hij komt haar altijd oplappen. En dan ook nog wat minnaars. Dat is het. Maar voornamelijk dus Dumas. Ik vind die rol echt moeilijk. Rudi heeft met zijn rollen bijna allemaal dialogen, ik heb daar dan meer monoloogjes tussen. Zo van die interacties waarop ik ineens moet reageren. Heel moeilijk, want je moet er constant met je volle aandacht bij zijn.  

Het is eigenlijk een vreemde voorstelling, de humor is heel subjectief

Het is ook niet altijd duidelijk of wat je speelt nog bij de voorstelling hoort. 

Dat maakt het ook ingewikkelder. We spelen een rol en we zijn ook onszelf. Soms vallen we een beetje uit de voorstelling, maar dat moet regelmatig ook als je personage gebeuren. Ik denk dat het niet altijd even gemakkelijk gaat zijn. Het zal aan ons zijn om het zo duidelijk mogelijk te spelen.  

Jullie blijven constant op scène? 

Ja, we gaan niet af. Voor Rudi en mij valt dat nog wel mee, want we hebben genoeg momenten dat we aan de zijkant zitten en kunnen kijken. Maar Mira die begint en gaat door tot op het bittere einde.  

Wat vind je van jullie stagiaire Saïn? 

Ik kende haar totaal niet. Die laatste generatie van het conservatorium ken ik niet meer. Ze is heel leuk, heel gretig. Ze heeft heel veel energie en een mooie stem. Dat gaat echt een leuke collega worden. Ik hoop van harte dat ik haar de komende jaren nog ga tegenkomen. Ze heeft een enorme drive. Ze moet misschien nog een beetje van het schoolse af geraken, maar die drive zit enorm goed. Zeker zondagavond komen kijken wanneer ze Marie zal spelen!

Wat heb je als toekomstplannen? 

Ik heb een huis gekocht! Dus verbouwingen maken mijn nabije toekomst uit. Ik regisseer Follies in Dilbeek. Dat gaat in de derde week van maart in première. In Lier ga ik Ja zuster, nee Zuster doen in oktober. Voor de rest lesgeven, dat doe ik terug veel. Voor de rest, wat is er nog van toekomst hé (lacht). Ik bekijk wel wat er komt. 

Rudi en ik hebben genoeg momenten dat we aan de zijkant zitten en kunnen kijken. Maar Mira die begint en gaat door tot op het bittere einde

Trek nog maar een paar Vibes-vraagjes: 

Als je iedereen zou kunnen ontmoeten, levend of overleden, wie zou je dan kiezen? 

Dat vind ik een moeilijke. ’t Is nu al moeilijk om mensen te zien (lacht). Eigenlijk zou ik dat dan dicht bij mijn familie zoeken. Ik zou eigenlijk willen weten wat mijn grootouders nu van mij denken. Die hebben me alleen als kind gekend. Nu ben ik er 39, zouden ze vinden dat ik beantwoord aan wat zij voor mijn leven zagen? Ik hoef op zich niemand bekend te ontmoeten. Familie vind ik eigenlijk wel belangrijk. Meer en meer ook. Je beseft bij het ouder worden en naargelang dat er mensen rond je verdwijnen, wat de waarde van je familie is.  

Als je het komende jaar maar aan één project zou mogen werken, welk zou dat zijn? 

Zeg, wat een moeilijke vragen! Misschien aan mijn huis dan? Of nee, ik zou heel graag eens zelf iets willen schrijven. ik heb dat al een paar keer geprobeerd, ook in samenwerking met andere mensen, maar dat is nooit voorbij een bepaald stadium geraakt. Puur door tijdsgebrek. Ik zou dan eerder voor een kinder- of jongerenvoorstelling gaan. Niet iets met te veel moraal, maar echt wel iets voor jongeren. Iets waar ik echt de tijd voor zou hebben. Door de lessen die ik geef, ben ik heel veel met jongeren bezig. Als die dan allemaal veel goesting hebben om te werken en echt energie geven, is dat een van de mooiste dingen om te doen.

Door de lessen die ik geef, ben ik heel veel met jongeren bezig. Het is zo mooi als kinderen nog jong mogen zijn. Tegenwoordig is er zo’n grote druk op hen

Of anders iets met koken! Oh ja, ik kook kei graag, maar heb daar zo weinig tijd voor. Er is ooit een geweldig programma geweest op de Nederlandse TV. Dat was een kok die bij jongeren langskwam en ze bakten samen een taart voor iemand. Dat kon dan voor gelijk wie zijn. Maar het ging eigenlijk om de gesprekken die er ontstonden tijdens dat taartenbakken. Dat was echt mooi. Het is zo mooi als kinderen nog jong mogen zijn. Tegenwoordig is er zo’n grote druk op hen. De prikkels komen van overal. Gewoon de kans om je eigen leeftijd te mogen hebben. Die kans krijgen ze tegenwoordig te weinig vind ik. Ze durven of ze mogen dat precies niet meer. Sneeuwballen gooien? GAS-boete… Jongeren die in een park spelen worden als verdacht bekeken. Het zijn niet meteen hangjongeren hé. Maar ik mocht maar één project doen zeker? (lacht).

Songs for the Fallen is vanaf 10 maart 2017 te zien in het Fakkeltheater in Antwerpen en daarna op verschillende locaties in Vlaanderen. Tickets & meer informatie via www.promitheus.be.

Door Parick Defort

Foto’s: Klaas Vanderperren