De 3 Biggetjes
Na zo’n slordige 20 jaar en drie K3 versies verder, hebben Marthe, Hanne en Julia de eer en het genoegen om in de huid van De 3 Biggetjes te mogen kruipen. Deze herneming zit goed in elkaar en loopt als een sneltrein. Knorren van plezier, dat kunnen alle (kinder)musical liefhebbers!
Een sneltrein die eindigt op een feestje
Iedereen kent het verhaal van de drie biggetjes natuurlijk. De Grote Boze Wolf verliest het pleit en moet een roemloze aftocht aangaan. Achttien jaar later zijn de drie zonen van wolf Baltimoor (Peter Thyssen) eindelijk meerderjarig en vertelt hij zijn smadelijke nederlaag. Sinds die zwarte episode in zijn leven, is geen enkel dier in het bos nog bang van hem. Hij wil dat zijn zonen hem gaan wreken en vraagt Willy (Michiel De Meyer) Waldo (Gio Kemper) en Wuppert (Louis Thyssen) om de drie dochters van Big Ganda te vangen en klaar te maken als feestmaal. Zij gaan meteen aan de slag…
De K3-tjes zijn leuke biggetjes. De rol past hen en ook vocaal en qua dans zit alles snor
Regisseur Tijl Dauwe herschreef het script om de voorstelling korter te maken. Met ongeveer 80 minuten, is het nog net iets te lang voor de allerkleinsten, maar vanaf 5-6 jaar is dit al prima te doen. Zeker omdat er geen dode momenten te bespeuren zijn. Het gebruik van een dubbelzijdig decor zorgt mee voor de dynamiek van het stuk, al is het spijtig dat het decor draaien vrij omslachtig lijkt. De choreo’s van Martin Michel zijn scherp uitgevoerd, nooit onnodig aangepast en dragen bij tot de dynamiek die in deze voorstelling steekt. De kwaliteit van het geluid in het Capitole is niet om over naar huis te schrijven: stemmen die moeilijk verstaanbaar zijn en een orkest op tape, waardoor alles afgevlakt klinkt. Dat is spijtig, want geluid is bij musical een zeer belangrijke factor, ook wanneer er veel kinderoortjes zijn.
De K3-tjes zijn leuke biggetjes. De rol past hen en ook vocaal en qua dans zit alles snor. Van begin tot einde van de show geloof je hun biggetje-alter ego. Jammer dat hun aandeel relatief beperkt blijft. De drie jonge wolven zijn meer op het podium. Ook hier is er geen zwak moment aanwezig, iedere wolf kan zijn eigenheid mooi naar voor brengen. Peter Thyssen is een prima Baltimoor, zowel vocaal als in spel. Nurlaila is foutloos als Ganda, maar de rol zelf mist een grotere présence. Walter Baele maakt van Louis de Vos een karikatuur die helemaal uit de toon valt. Er is geen streepje venijn of geniepigheid te merken en dat heeft die rol nodig. Marie Verhulst speelt Pluisje mooi en met een goeie mimiek. Het omvangrijke ensemble is zeer sterk, brengt de choreo’s zeer strak en vult zowel het podium als de soundtrack prima op.
Het herwerken van ‘De Wolvenhorde’ is teleurstellend. Een heel krachtige scène is herleid tot een vrij banaal incident met een motorbende, waardoor het wauw-effect volledig verdwenen is. Kinderen mogen echt wel even slikken als de horde aankomt. De overwinning door de jonge wolven, nu ook heel leuk geholpen door de varkens, is er des te groter op. De herschreven eindscène zorgt dan weer voor een prachtige finale met mooie kostuums van de zes protagonisten en een feestje op het podium en in de zaal, het is een mooie afsluiter van het verhaal.
Deze herneming zit goed in elkaar en loopt als een sneltrein
De 3 Biggetjes toont aan hoe een sterke musical Studio 100 meer dan 20 jaar geleden maakte. De muziek, het verhaal, alles blijft enorm werken en zit duidelijk al in het collectief geheugen. De aanpassingen die voor deze versie gemaakt zijn, zorgen ervoor dat het hele stuk blijft doordenderen en hebben als verdienste verschillende sociale feiten mooi mee op het podium te zetten. Hier en daar wordt er echter wat krampachtig in doorgedreven. Afbreuk aan het geheel doen die momenten echter evenmin, zodat De 3 Biggetjes een feestje voor jong en oud is!
De 3 Biggetjes is nog tot en met 16 juni 2024 te zien in Vlaanderen en Nederland. Meer informatie & tickets vind je op www.studio100.com.
Door Patrick Defort
Foto’s: Wendy de Noier