Daens

Een eigen creatie, die je bovendien als “serieuze” musical producent op de kaart heeft gezet in een nieuw jasje steken, dat is een risico. Wie de originele creatie heeft gezien gaat altijd daarmee vergelijken. Met ongeveer 220.000 verkochte tickets heeft de creatie van Daens in 2008 een onvergetelijke impact gehad. Maar Studio 100 heeft in Puurs een theater met virtueel oneindige technische mogelijkheden, dus een remake was bijna de logica zelve. Met hetzelfde artistieke team als twaalf jaar terug stond er ook een team aan het roer dat zonder schroom, maar met respect voor het verhaal de show herschreef voor het pop-up theater. Met succes!

De wedergeboorte van Daens

De kern van het verhaal is ongewijzigd. Priester Adolf Daens gaat (tegen de zin van zijn religieuze superieuren) terug naar zijn geboortestad Aalst. Het sociale onrecht dat hij daar vindt, gaat regelrecht tegen zijn christelijke overtuiging in en hij vormt een front met de socialisten. Ze vinden elkaar volledig in het gevecht tegen de onmenselijke behandeling van de gewone mens. Door zijn positie als priester, begint hij een gevecht tegen de fabrieksbazen, de politiek en zijn eigen instituut, de katholieke Kerk.

Peter Van De Velde brengt een top-Daens

Frank Van Laecke herschreef het hele scenario en heeft de klemtoon van Daens’ gevechten nu op het (intern) gevecht met de Kerk gelegd. Een zeer logische keuze vermits fabrieksbaas Borremans en premier Woeste grotendeels Daens bevechten via kardinaal Stillemans. Het resultaat is een zeer snel vooruitgaand verhaal waar je weinig momenten tot pauzeren hebt. Een geluk, want twee uur op de tribunes van het pop-up theater stilzitten, blijft niet het meest comfortabele om theater te kijken. Deze Daens doet je dit echter op meer dan een manier vergeten!

Ten eerste is er de cast. Peter Van De Velde brengt een top-Daens. Op geen enkel ogenblik klopt zijn versie van de priester niet en door zijn inherent sterke présence, doet zijn Adolf Daens soms denken aan Jan Decleirs versie in de film! Wanneer het moet, verschrompelt Peters sterkte naar een onzekere en onderdanige dienaar van de Kerk of van God. Peter Thyssen heeft met pastoor Ponnet de geknipte rol voor zijn komische capaciteiten. Geweldig hoe hij Ponnet elke seconde op scène juist blijft neerzetten. Jelle Cleymans en Free Souffriau zetten Jan en Nette neer alsof ze nog maar verliefde tieners zijn. Jo De Meyere bevestigt hier dat hij op zijn 81^ste nog steeds prachtige personages kan neerzetten. Jan Schepens als Pieter Daens, Manou Kesting als Schmitt en Fabrice Pillet als Woeste zijn stuk voor stuk rasartiesten en brengen hun personages met panache en verve. Met een tikkeltje spijt in het hart merken we dat Fabrices solo ‘Face à Face’ gesneuveld is in het herschrijven van het script. Verhaaltechnisch terecht, maar muzikaal toch spijtig.

Prachtige klanken en fragmenten en nummers die blijven hangen tot dagen later

Ten tweede is er het ballet van torens en tribunes. Tijl Dauwe heeft als choreograaf een kunstwerk gemaakt. Intieme scènes worden versterkt en grote scènes worden reusachtig. Nog nooit moet Free zich zo eenzaam gevoeld hebben als wanneer iedereen, ook de acht grote tribunes haar alleen achterlaten. Ma-gi-straal! Dit alles wordt helemaal afgewerkt door het prachtige lichtplan en de impressionistische beelden op de led-walls.

Ten derde is er het enorme team ensemble en figuranten. Het ensemble is belangrijk, zoals Jozefien Grossen eerder in een interview zei: zij zijn de ruggengraat. Ze zorgen voor de koren en voor de basisplekken waar alle figuranten zich rond kunnen plaatsen. Deze show zou kaal zijn zonder al deze mensen. De paarden en honden vormen een leuke extra en maken die scènes helemaal af en geven een realistische touch & feel aan het geheel. Ten vierde is er de muziek. Een Dirk Brossé klinkt toch vol en compleet. Prachtige klanken en fragmenten en nummers die blijven hangen tot dagen later. Vlekkeloos ingespeeld door het Symfonieorkest Vlaanderen. Het blijft jammer dat ze dit nooit live mogen doen, maar helaas een economische realiteit.

Een mooie, nieuwe versie, met heel sterke nieuwe elementen en respect voor het originele

Ten laatste is er het geluid. Het systeem met koptelefoons geeft nog steeds een prachtig resultaat. De extra mogelijkheden met geluidseffecten zijn weergaloos en de treingeluiden, het galmen in de kerk is allemaal een pluspunt. Met de vreselijk realistische en niet fysisch aanwezige stemmen in het parlement, lijkt er een stapje te ver gegaan. Ze zijn vreselijk afleidend omdat ze net naast je lijken te zitten en er is niemand. Net als het inschuiven van ensemble opnames op enkele momenten waar ze duidelijk niet aan het zingen zijn. Musical en theater gaat nog steeds over live performance, met de figuranten en het ensemble kunnen deze zaken zeker ook live opgelost worden.

Daens is wedergeboren. Een mooie, nieuwe versie, met heel sterke nieuwe elementen en respect voor het originele. Dit zijn remakes die mogen en moeten gebracht worden, het resultaat is krachtig en prachtig!

Daens speelt momenteel tot februari 2021. Meer informatie en tickets vind je op www.daens.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Wendy de Noier