Cinderella
Producent Music Hall noemt het zelf de opvolger van Peter Pan: The Never Ending Story. Een jaar na de musical Scrooge brengt het productiehuis, onder leiding van regisseur Christophe Ameye, nu de familiemusical Cinderella. Een niet-alledaagse voorstelling waar dans centraal staat. Music Hall probeert daardoor iets anders. Anders betekent echter niet altijd beter.
Weinig concreet
Cinderella is het bekende verhaal van Assepoester in een ander jasje. Deze versie gaat over Ella die haar moeder verliest als ze net geboren is. Haar vader hertrouwd met een zelfingenomen dame met twee dochters. Die maken van in het begin het leven van Ella zuur. Als ook Ella’s vader sterft, maakt het drietal van Ella de huismeid en is ze gedoemd om de rest van haar leven gekoeioneerd te worden. Tot de prins van het land een vrouw zoekt en alle meisjes uitnodigt op het bal.
De kostuums en pruiken zijn prachtig en ontzettend gedetailleerd
Music Hall probeert met deze productie de nieuwe lichting acteurs eens op de voorgrond te zetten. In combinatie met enkele Nederlandse acteurs bevat de cast zeer verrassende namen. Pieter Casteleyn toont zich als prins aan het grote publiek en daar kan niemand rouwig om zijn. Nederlandse Roos Van der Waerden speelt de lieftallige Ella en haar ouders worden vertolkt door Sofie De Schryver en Roel Felius. Die laatste kunnen we kennen uit 2003, toen hij als 14-jarige snaak de pannen van het dak zong voor Nederland op de allereerste editie van het Junior Songfestival in Denemarken. Stéphania Casneuf, Susan Tonnard en Isabelle Heremans spelen respectievelijk stiefzussen Drizella, Anastasia en de stiefmoeder. Ze doen dat met zo’n overtuiging dat het een plezier is hen bezig te zien op het podium. Toppers voor de kinderen zijn dan weer Sacha Setubun en Ernest Sarino Mandap. Hun rollen als rechterhand van de prins en Cinderella zorgen voor een luchtigheid en het streepje slapstick humor dat deze voorstelling wat adem geeft.
Het probleem van deze voorstelling zijn dus niet zozeer de acteurs op de bühne, maar eerder de keuzes van het creatieve team. De kostuums en pruiken zijn prachtig en ontzettend gedetailleerd, waardoor de kostuumafdeling alleen maar daarom een staande ovatie verdient. De regiekeuzes, waaronder de globale overacting van de acteurs, storen meer. Ook krijg je als kijker weinig rustmomenten. De ene dans is nog niet gedaan of de volgende dient zich al aan. Ook de plotselinge implementatie van popnummers als ‘I Gotta Feeling’ van The Black Eyed Peas en ‘Everything I Do’ van Bryan Adams in een Nederlandse vertaling – terwijl een groot deel van de andere nummers varianten zijn van songs uit de vroegere productie Assepoester, het tamelijk ware verhaal – zijn eerder bevreemdend dan origineel.
Music Hall probeert met deze productie de nieuwe lichting acteurs eens op de voorgrond te zetten
Music Hall probeert met Cinderella een breed publiek aan te spreken, maar maakt daarbij de fout een voorstelling te maken die van alles wat is, maar iets weinig concreet. Bij het verlaten van de zaal was uw recensent er niet uit een musical, een dansvoorstelling of een opera gezien te hebben.
Cinderella is nog tot en met 5 januari te zien in Stadsschouwburg Antwerpen en Capitole Gent. Tickets & meer informatie vind je op www.musichall.be.
Door Lien Van Doorslaer
Foto’s: Wendy de Noier