Blood Brothers

Na een jaar uitstel is het Festival Bruxellons deze zomer terug kunnen opstarten. Naast een hele resem veelbelovende theaterproducties, zijn er enkele musical gerelateerde voorstellingen. Naast de reeds traditionele Musicals Sous Les Etoiles, zien we ook Anne Mie Gils en Pol Vanfleteren en les 4 Au Quai in de programmatie staan. De blikvanger is natuurlijk Blood Brothers. Deze hitmusical van Willy Russell wordt in volle Bruxellons-traditie zo getrouw mogelijk op het podium gezet en zit boordevol talent!

Kwaliteit ten overvloed

Blood Brothers vertelt het verhaal van de Johnstone tweeling. De jongens, Mickey en Eddie, worden geboren bij een alleenstaande moeder van zeven. Ze kan het financieel niet bolwerken en gaat in op het aanbod van haar kinderloze werkgeefster, Mrs. Lyons, om een van de twee baby’s aan haar te geven. Dit mag echter nooit geweten worden, want volgens een legende zullen beide kinderen sterven op de dag dat een van hen de waarheid hoort. Waar de beslissing van Mrs. Johnstone toe leidt, daarvoor moet je gaan kijken.

Zowel Mickey (Damien Locqueneux) als Eddie (Jeremy Petit) zitten simpelweg volledig juist

Wanneer je op de tribune plaatsneemt, zit je al meteen in een grauwe en groezelige industriestad zoals er in de jaren ’60 veel te vinden waren. Het dak en de muren van het kasteel van Karreveld worden slim gebruikt om de gaten in het decor aan te vullen. Belichting is door de lang aanwezige zon, pas echt zichtbaar in de tweede acte en toont dan duidelijk zijn meerwaarde. Met kleuren en accenten krijgen de nodige scènes een grotere intimiteit dan in het daglicht. Het geluid is, op enkele technische foutjes, vlekkeloos. De kostuums brengen ook een duidelijke meerwaarde mee, net als het live orkest o.l.v. Laure Campion, dat weer voor een knappe live score zorgt!

Op de cast valt niets af te dingen. Léovanie Raud zet op een weergaloze manier Mrs. Johnstone neer en zowel Mickey (Damien Locqueneux) als Eddie (Jeremy Petit) zitten simpelweg volledig juist. De casting van Linda is met Lucie De Grom een minder evidente keuze, maar ze rendeert mooi. Een heel energieke en frisse Linda is het resultaat. Ook bij de ondersteunende rollen en het ensemble is kwaliteit de rode draad! De verteller, gespeeld door Didier Colfs, stelt wat teleur. Niet zozeer qua spel en vocaal kan er nog naast de enkele uitschuivertjes gekeken worden, maar deze rol vraagt voor meer alomtegenwoordigheid en mysterie. Hier waren nog enkele extraatjes voor mogelijk. Het werk dat er hier gebeurd is met de zes stagiairs van het Brussels Conservatorium is zeer sterk. Ze staan op het podium mee te draaien (en zingen backstage mee) op een even hoog niveau als de anderen.

Deze versie van Blood Brothers is een productie van hoog niveau

Deze (Franstalige, maar Nederlands boventitelde) versie van Blood Brothers is een productie van hoog niveau. De eerste acte komt minder hard binnen dan je zou verwachten, mede door het grote speelvlak, het daglicht en het veelvuldig aan- en afdragen van decors. Het hoge spelniveau en de tweede acte maken echter dat er op elk moment genoten kan worden van deze mooie musical en brengen je in de juiste stemming om te ‘genieten’ van het immer beklijvende slotnummer.

Blood Brothers speelt nog tot en met 3 september in het Karreveld te Molenbeek. Tickets en info op www.bruxellons.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Gregory Navarra