Bare
Om Bare in betere omstandigheden te brengen dan in het kleine, vertrouwde Reynaerttheater, zocht Mithe een grotere locatie. In De Kring in Kessel-Lo werd een zaal gevonden die nauw aansluit aan het gegeven van de locatie van het verhaal: een schoolomgeving. De zaal kreeg een extra podium en alle techniek moest worden binnen gesleurd zodat de acteurs in de best mogelijke omstandigheden hun ding kunnen doen: het publiek raken.
Tranen met tuiten
Bare vertelt het verhaal van de laatste maanden van de zesdejaars op het St.-Cecilia college. Dit strikt religieus internaat wordt geleid door Priester Michael en Zuster Chantal. Zij proberen zo goed als ze kunnen de jongvolwassenen te begeleiden door een hele woelige periode in hun leven. Want op die leeftijd komen er veel nieuwe levensfeiten naar boven. Liefde, afwijzing en seksuele gewaarwording om er enkele op te noemen. Wanneer er een liefde tussen twee jongens ontluikt, kan hun groep dit aan? Kunnen zij dit aan?
Mithe heeft voor Bare een zeer sterke cast verzameld. Vocaal is alles goed in orde, nog sterker is de kwaliteit van het spel
Bij het binnenkomen waan je je dadelijk in een streng katholieke school. Overal hangen kruisbeeldjes, staan er heiligenbeelden en verlichten kaarsjes een schrijn. Wanneer Priester Michael het publiek naar de zaal brengt, maant hij iedereen aan het in alle stilte te doen. De herinneringen aan die strenge studiemeester van vroeger komt meteen terug. In het begin worden alle personages voorgesteld en krijgt het publiek een eerste inzicht in de complexe relaties tussen de jongeren. Omdat ze zo hard op zoek zijn, in de eerste plaats naar zichzelf, botsen ze vaak met elkaar. Dit is ook een van de mooiste boodschappen uit deze musical: deze periode in het leven van een mens is heel moeilijk, sta open voor hen! Van dat open staan krijg je ook drie mooie typevoorbeelden te zien.
Mithe heeft voor Bare een zeer sterke cast verzameld. Vocaal is alles goed in orde, nog sterker is de kwaliteit van het spel. Iedere acteur staat zeer stevig in zijn rol, alle ensemble leden hebben ook een personage met zijn eigenheid, wat het geheel heel waarachtig maakt. Door deze echtheid komt het vertelde verhaal binnen als een bom. Als toeschouwer leef je enorm mee met elk personage. Twijfels, onzekerheid, radeloosheid. Waar vind je hulp? Geraakt je leven op het ‘juiste’ spoor? Deze emoties razen ook door het publiek. Niet alleen op het podium vloeien er tranen, ook verschillende toeschouwers halen een zakdoek boven.
De atmosfeer die de omgeving meebrengt kan het gebrek aan technische mogelijkheden jammer genoeg niet wegsteken
De mindere puntjes van deze show hangen voornamelijk samen met de locatie. De atmosfeer die de omgeving meebrengt kan het gebrek aan technische mogelijkheden niet wegsteken. Licht en geluid zijn al prima aangepast, maar de zichtbaarheid van het speelvlak is niet overal even optimaal. Ook moet je als toeschouwer aandachtig volgen om de draad, voornamelijk in de eerste acte, niet kwijt te raken. Er zijn weinig aanknopingspunten naar de locatie in tijd en ruimte van de snel opeenvolgende scènes. Je moet als toeschouwer dus wat werken. Sommige muzikale overgangen klinken wat vreemd waardoor je niet dadelijk verwacht dat het volgend nummer start.
Met deze Bare brengt Mithe echter wel een emotionele rollercoaster. Eenmaal je mee in de leefwereld van de tieners zit, slepen ze je mee. Ze laten je pas terug los wanneer het zaallicht aangaat. Straffe prestatie van deze groep en meer dan de moeite om te zien! Bare speelt nog tot en met 28 mei in Kessel-Lo (Leuven). Meer informatie & tickets vind je op www.mithe.be.
Door Patrick Defort
Foto’s: Patrick Defort