Ann Van den Broeck

Om Evita te brengen, heb je een zeer stevige hoofdcast nodig. Che staat bijna constant op scène, Perón moet in een hele beperkte tijd zijn karakter neerzetten en Evita zelf moet even straf zijn als die dame uit Argentinië.  Dan kom je in het Vlaamse musicalwereldje al snel bij Ann Van den Broeck uit. Evita is dan ook een rol die ze al lang wou spelen. Musical Vibes sprak met haar na de première in Gent.

Echt mijn dada

De kop is er af, hoe voelt het?

Ik voel me wel opgelucht, eigenlijk. Ik vond het een hele fijne première. Gisteren hadden we onze eerste try-out en toen was ik echt enorm zenuwachtig. Maar vandaag heb ik me goed geamuseerd, ik vond het heel plezant. Altijd spannend wel, maar een gezonde spanning. We hebben dan ook een toffe ploeg met dertien mensen op de scène. We maken die voorstelling echt samen, dat is er zo tof aan. Alles is zo met elkaar verweven. Je hebt elkaar de hele tijd nodig. Je moet elkaar constant helpen, aansturen op de scène. Het is fantastisch om met zo’n ploegje een voorstelling te maken. Een geschenk uit de hemel! In dit concept is het ook nodig dat we een hecht team zijn.

Ik hoop dat de mensen nu naar buiten zijn gegaan met een gevoel van twijfel.Was het nu een slechte of één met een groot hart?

Evita was een van jouw droomrollen?

Jazeker! Eigenlijk kon ik hem ooit al spelen, maar door omstandigheden is dat toen niet doorgegaan. Dat was uiteraard met heel veel spijt in het hart, want het is een fantastische rol. Zeker nu dat je zo intens hebt gerepeteerd, denk je echt: “Komaan mannen, verkopen! De mensen moéten dit gezien hebben” (lacht.) Het is een pittige dame, een zeer interessant figuur. Want hoe kan je nu op zo’n korte tijd, zo’n mythe worden? Iedereen kent Evita, dat is ongelooflijk. Dus ze heeft op haar korte levensperiode, ze is gestorven op haar 33 jaar, heel veel bereikt. Ze is pas op haar 15e naar Buenos Aires gegaan. Hoe ze het heeft gedaan, maakt eigenlijk niet uit. Ze was op het moment dat ze stierf gewoon de machtigste vrouw ter wereld. Dat is ongelooflijk, zeker in die tijd. De vrouwen zaten nog niet echt in de politiek, ze lachten haar ook uit. Evita betekent letterlijk ‘ons Evaatje’.

Het was toch wel een bijzondere madam. Je probeert haar te begrijpen vanuit je kleine leventje hier. Je maakt minder extreme omstandigheden mee, maar ik snap wel dat sommigen haar ophemelen en anderen haar een bitch vinden. Zij had haar doel; ze wou dat klassenverschil teniet doen, want daar heeft ze echt een trauma van opgelopen, omdat ze niet naar de begrafenis van haar vader mocht. Van daaruit komt gewoon alles. Ze heeft zich echt wel doodgewerkt, bijna letterlijk, om het voor die arme bevolking iets beter te maken. Als er dan rijke mensen, of eender wie, het daar niet mee eens was, dan zal je het wel geweten hebben. Dan gebruikte ze Perón en het leger wel natuurlijk. Maar wat ze gepresteerd heeft, dat kan je gewoon niet als je geen groot hart hebt. Het is ook een hele warme vrouw. Ik hoop dat de mensen nu naar buiten zijn gegaan met een gevoel van twijfel. Was het nu een slechte of één met een groot hart? Het is heel dubbel.

Je mag mij altijd iets geven dat wat moeilijker is, dan bijt ik me daarin vast. Dat vind ik heerlijk!

Hoe hard heb je op de rol moeten kauwen?

Het is geen evidente partituur. Er is een nummer bij dat heel atonaal is, daar heb ik toch een paar dagen naar moeten kijken voor die noten juist zaten. Maar ik hou daar van. Zoiets is echt mijn dada. Alles een trapje hoger en daar dan naartoe werken. Je mag mij altijd iets geven dat wat moeilijker is, dan bijt ik me daarin vast. Dat vind ik heerlijk! Je moet bij mij niet afkomen met een meezinger. Dat is ook eens plezant, maar ik heb toch liever iets met wat meer beet aan.

Wat is voor jou de meest leuke scène?

Daar kan ik niet tussen kiezen. Er zijn zoveel verschillende kleuren. Ik heb ook geen minder leuke scène, alles is gewoon zalig om te spelen.

Evita speelt in de Stadsschouwburg van Antwerpen van 28 oktober tot en met 1 november en komt op 3 en 4 maart terug naar de Capitole te Gent. Info & tickets via www.musichall.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Wendy de Noier