Ahlima Mhamdi

De hoofdrol in Carmen is natuurlijk die van het gelijknamige personage. Je hebt toch wel wat capaciteiten nodig om deze vrouw te kunnen neerzetten. Naast het vocale werk, moet er een verleidelijke, sterke en helemaal ongebonden vrouw staan. Regisseur Frank Van Laecke vond dit allemaal in Ahlima Mhamdi. Musical Vibes sprak met haar.

Werkelijkheid haalt de fictie in

Wat dacht je toen je drie jaar geleden in deze productie terechtkwam, met een compleet nieuwe visie op Carmen?

Eigenlijk vond ik dat er iets heel stevig werd neergezet, een heel donkere visie, maar alles was verantwoord door de manier waarop het voorgesteld wordt. Het is zeker heel griezelig en hard, maar zelfs in de kindersmokkel haalt de werkelijkheid de fictie in. Als je dan iemand hebt die die harde werkelijkheid met een rauw decor en vuile handelingen samenbrengt, dan vraag je jezelf af hoe iemand mensen zo kan behandelen, vrouwen en kinderen. Maar dat is spijtig genoeg onze wereld. Ik vond het vrij verrassend en onverwacht, maar ik kon me er dadelijk bij aansluiten.

De vrouwen hebben over het algemeen verleidelijke kledij aan, doet dat iets met jullie, of is dat niet abnormaal?

Het is niet de eerste keer hoor! (lacht). Ik heb zo al verschillende keren Magdalena gespeeld in Rigoletto. Zij is openlijk een hoer en in een versie had ik nog een vrij deftig kostuum aan, in de geest van de tijd, maar ik heb ook een andere versie gespeeld, in regie van Robert Carsen, waar ik op hele hoge hielen rondliep in een heel kort rokje met, om het af te maken, een leren bustier en tatoeages. Daar deden ook meisjes van de Lido in Parijs mee om te dansen en stripteaseshows te geven. Vanaf dat er een prostitutieverhaal meespeelt, zoals ook in Carmen, zijn we wel al gewoon dat er sexy kledij bij komt kijken. Sowieso geef je jezelf helemaal bloot in onze job en dat gebeurt dan niet allen door de kleren. We staan veel meer in ons blootje met een piano dan door een minirokje aan te hebben.

Een heel donkere visie, maar alles was verantwoord door de manier waarop het voorgesteld wordt

Drie jaar na Alden Biesen word je gebeld om terug mee te doen, wat dacht je?

Ik was zeer blij! Het was een prachtig avontuur drie jaar geleden. Dat was mijn eerste Carmen toen. Ik was dus heel blij om samen te werken met Frank en Tom (Baert). Het zijn echt acteurscoaches. Ze doen je echt met je lichaam werken om emoties door te geven. Het is dus een groot cadeau. Alden Biesen was ook een zeer mooi kader. Daarbij in open lucht, dan ben ik veel gevoeliger aan alles, door de wind op je huid en de zon die je ziet ondergaan. Er heerst daar een speciale atmosfeer die een extra sensualiteit geeft. Voor mij was dat dus een onvergetelijke ervaring. Ik heb Carmen ginder twaalf keer gespeeld wat toch niet niks is. Na twee maanden elke dag samen te zijn geweest, zie je elkaar op een goeie dag niet meer. Om dan opgebeld te worden om dat avontuur eens over te doen, ja dan ben je echt heel blij! Een deel van de ploeg, waar ik echt heel veel van hou, was er al terug bij. Om hen dan terug te zien, heel leuk! Dan is er nog een beetje nostalgie om dezelfde Carmen terug te kunnen brengen, maar met drie jaar meer rijpheid, in een veel grotere zaal met een aangepast decor.

Een beetje nostalgie om dezelfde Carmen terug te kunnen brengen, maar met drie jaar meer rijpheid, in een veel grotere zaal met een aangepast decor

Wat opvalt ook is dat iedereen echt goed speelt, wat niet altijd de kracht in opera’s is. Is dat de verdienste van Frank en Tom?

Voor deze herhaling is het voornamelijk Tom die al dat werk heeft gedaan. Hij is de regieassistent en Frank is ook op andere plekken bezig. Tom bijt zich daar wel goed in vast en werkt hard op het spel. We mogen dus zeker zeggen dat hij veel verdiensten heeft op dat niveau. Het is inderdaad waar dat soms, spijtig genoeg, er regisseurs zijn die helemaal niet coachen. Dat is dan heel, heel moeilijk voor ons.

Wat is je favoriete scène in deze Carmen?

Oei, dat is niet gemakkelijk (lacht). Ik denk misschien het duo met Don José. Niet dat van het einde maar dat van de tweede akte, waar ik dans en we ruzie hebben op het einde. Dat is mijn favoriet moment denk ik. Maar dat is niet zo in de andere versies van Carmen! In een andere versie was het de Habanera. Maar hier is het echt wel dat duo met José, die dans, de hele situatie.

Carmen speelt nog op 22 en 23 september te Brugge en Gent. Meer informatie & tickets vind je op musichall.be.

Door Patrick Defort

Foto’s: Patrick Defort