A Little Night Music
Het tweede en derde jaar van de afdeling Muziektheater van de Fontys Hogeschool in Tilburg hebben voor hun eindvoorstelling wel een heel bijzondere keuze gemaakt. Alleen al de naam Sondheim laten vallen maakt indruk, en enkele mensen in deze lichting kennende maakt het des te boeiend om deze voorstelling te gaan zien. Enfin, een tripje Tilburg dringt zich op. Benieuwd naar A Little Night Music.
Muzikaal hoogstandje
Het is een warme zomernacht in Zweden rond 1900. Madame Armfeld speelt het kaartspel patience. Bij elke heer moet een dame gezocht worden van een andere kleur. Er worden paren gevormd, maar de kaarten moeten meermaals geschud voordat de juiste mensen bij elkaar worden gebracht. Uiteindelijk lacht de midzomernacht drie keer.
De studenten willen deze wereldvermaarde musical niet als traditionele operette en kostuumdrama brengen, maar ambiëren een abstract en hedendaags toneelbeeld
Op basis van de film van Ingmar Bergman, ‘Glimlach van een zomernacht’ uit 1955 schreven Steven Sondheim en Hugh Wheeler deze musical. Sondheim had oorspronkelijk wat twijfels over de samenwerking met Wheeler, omwille van diens conventionele teksten. De kans om zijn abstracte muziek te koppelen aan de simpele komedie van Wheeler was echter een te mooie kans om te laten liggen.
De tweede- en derdejaars studenten Muziektheater willen deze wereldvermaarde musical niet als traditionele operette en kostuumdrama brengen, maar ambiëren een abstract en hedendaags toneelbeeld. Van bij het openingsnummer wordt deze ambitie bevestigd en domineren de zwart-witte kostuums en decorelementen het beeld. Het strakke beeld wordt moeiteloos de hele voorstelling behouden, ook in de interventies van de tweedejaars die de kleine rollen en het ensemble voor hun rekening nemen. In combinatie met de wispelturigheid van de Sondheim-muziek wordt dit een hoogst interessant schouwspel.
Een grappige, zeer aangename voorstelling, zonder afbreuk van de toenmalige formele sfeer
Niet tegenstaande er afstand wou genomen worden van de operettetraditie komt de cast 3de-jaars studenten heel verrassend uit de hoek met sterk klassieke zangstukken waardoor het operettegehalte alsnog overweegt. Het geeft uiteindelijk een extra dimensie aan deze voorstelling. Hier en daar is de hoge sopraanstem halen iets té hoog gegrepen, maar de meerderheid van de dames is ruim overtuigend in hun stembereik. Ook de heren laten zich niet onbetuigd en laten zich van hun beste kant zien en horen. De complexiteit van de Sondheim-muziek lijkt deze lichting studenten weinig of niet te deren. Het spel is luchtig en de grappige dialogen worden met een quasi perfect gevoel voor timing gebracht. Met een sober maar uiterst functioneel decor wordt elke scène voldoende geaccentueerd en blijft het spel overheersend.
Een grappige, zeer aangename voorstelling, zonder afbreuk van de toenmalige formele sfeer. Muzikaal hoogstandje tot in de puntjes verzorgd. Het is weinigen gegeven. Deze lichting aan het werk zien is als proeven van een goede jonge wijn. Benieuwd hoe die zal rijpen.
Door Jean-Paul De Corte
Foto’s: Merel-Pics Photography