De Cochonnet
Waneer Frank Van Laecke niet met grote projecten bezig is, schrijft hij met even veel passie en plezier kleine theaterstukken. Zo ook bijvoorbeeld een “eenvoudig” stukje dat over twee mannen die elkaar enkel ontmoeten op de petanquebaan. Rond de cochonnet speelt zich een belangrijk deel van hun leven af. Ontspanning alvast, maar meer nog een vriendschap die vele vormen aanneemt. Het leven zoals het is: De Cochonnet.
Een klein pareltje
Een bankje, een petanquebaan en een boom. Een man wacht. Je zou al denken dat hij op Godot wacht, maar nee, zijn petanquepartner komt er al aan. Maar de man is er niet per se blij mee. Nee, hij zit zwaar in zijn maag met het tijdverlies. Zijn maat wil liever dadelijk beginnen spelen, maar dat lukt niet. Er moet eerst gepraat. Dat praten start een duel tussen de twee heren, een duel dat hun karakter duidelijk aflijnt, een duel dat gaat over grote en kleine gelukjes en de problemen van het leven. Empathie en vriendschap loeren altijd mee om de hoek. Maar niet té opzichtig. Die cochonnet, die blijft centraal op hun bühne: de petanquebaan.
Erik Goris en Carry Goossens zijn de geknipte personen voor dit stuk
Het sterkste aan De Cochonnet, is de gelaagdheid van het stuk. Oppervlakkig zie je de interactie tussen twee petanque spelers. Maar door hen dag na dag te volgen, komen al er extra dimensies tevoorschijn. De vriendschap, die zich ontwikkelt. De inborst van beide mannen. De manier waarop hun positie in hun relatie verandert. Het lijkt alsof Frank Van Laecke dit script schreef met zo’n balpen met vier kleuren, allemaal tegelijk waar elke kleur voor een nieuwe dimensie in het script staat.
Om al die kleine nuanceringen die de nodige diepgang geven weer te geven, heb je sterke acteurs nodig. Erik Goris en Carry Goossens zijn de geknipte personen. Met een klein gebaar, een beweging van een wenkbrauw of een klein intonatieverschil, weten ze je mee te nemen in die multidimensionale wereld van hun evoluerende vriendschap. Ze worden gesteund door een relatief eenvoudig, maar versterkend lichtplan en een lichte geluidsversterking.
Het sterkste aan De Cochonnet is de gelaagdheid van het stuk
De Cochonnet is een klein pareltje om enkele keren te gaan kijken. De diepte van het scenario garandeert je om nieuwe ontdekkingen te doen. Kan je maar een keer gaan? Dan moet je gewoon rustig genieten en alles op je af laten komen. Interessant theater verzekerd!
De Cochonnet speelt nog tot en met 10 november in de Zwarte Zaal van het Fakkeltheater te Antwerpen. Meer informatie & tickets vind je op www.fakkeltheater.be
Door Patrick Defort
Foto’s: Patrick Defort