Saturday Night Fever

‘Stayin’ Alive’, ‘More Than A Woman’, ‘Night Fever’, allemaal hits van de Bee Gees, die centraal staan in de musical Saturday Night Fever. De Graaf & Cornelissen Entertainment brengt dit seizoen een vernieuwde versie naar het theater; een nieuwe vertaling, een sober(der) decor en opmerkelijke regiekeuzes.

Disco in een abstract jasje

Saturday Night Fever vertelt het verhaal van enkele jongeren in de jaren ’70 uit een probleemwijk in Brooklyn, die elk weekend stoom af blazen van hun dagelijkse sleur in de plaatselijke discotheek Odyssey. Wanneer Tony de gesofisticeerde Stephanie ontmoet gaat hij nadenken over zijn keuzes en wil hij zijn huidige leven ontvluchten in Manhattan.

Het decor is vrij sober ten opzichte van eerdere uitvoeringen. Er wordt voornamelijk met spiegels gewerkt (mooie dubbele betekenis) die ook fungeren als led wall. In deze versie is er ook voor een meer abstracte benadering gekozen. Zo vinden alle familiegesprekken plaats in het donker met enkel de personages onder een spot. Ook al doen de acteurs speltechnisch wat van hen verwacht wordt, het werkt jammer genoeg niet. Je mist hier toch echt de ouderwetse Italiaanse keukentafel.

Buddy Vedder zet een solide Tony Manero neer; soms vervelend, maar toch charmerend

Ook is er voor DJ Monty een grotere rol toebedeeld. Dat an sich is positief, maar het lijkt niet volledig uitgewerkt of doordacht uitgevoerd. Hij beweegt zich door het stuk als een soort verteller, duikt op als een soort geweten of juist duivel? Het wordt nooit echt duidelijk. Wanneer hij soms ook nog ‘helpers’ achter zich aan heeft lopen, oogt het helemaal knullig.

De cast kwijt zich prima van hun taak. Buddy Vedder zet een solide Tony Manero neer; soms vervelend, maar toch charmerend. Tijdens de eerste acte loopt alles nog wat stroef, maar na de pauze lijkt dit overwonnen en krijgen we zeker wat betreft zang een paar hoogtepunten voorgeschoteld, met name de vertolking van ‘Jong Als Ik Was’ gezongen door Esmée Dekker (Stephanie Mangano) en ‘Reddeloos’ door Michael Muyderman (Bobby C). De strakke, hedendaagse choreografie van Chiara Re maakt het geheel af.

Deze vernieuwde Saterday Night Fever heeft de kaart van het abstracte wellicht wat overspeeld

Deze vernieuwde Saterday Night Fever heeft de kaart van het abstracte wellicht wat overspeeld. Je houdt er van of niet. Maar de muziek en vooral de ensemblescenes maken er toch een feestje van.

Saterday Night Fever is tot en met 30 maart 2025 te zien in verschillende Nederlandse theaters. Meer informatie & tickets vind je op musicalsaturdaynightfever.nl.

Door Wendy de Noier

Foto’s: Roy Beusker &  Annemieke van der Togt