14-18
Zo’n tien jaar geleden introduceerde Studio 100 als jong productiehuis van musicals voor volwassenen een heel nieuw concept: de spektakel musical. De beleving van het publiek verhogen door een goed verhaal met extra spectaculaire elementen verhogen was het idee. Brandende paarden, ontploffende bommen, zelfrijdende decorstukken en bovenal: een tribune die in functie van de nood in het verhaal het publiek dichterbij of verder weg bracht. 14-18, de spektakel musical was geboren. Ongetwijfeld een succes, met meer dan 300 000 verkochte tickets. Maar er waren ook minder geslaagde puntjes. Dit brengt ons naar vandaag, waar na een rustig rijpingsproces van het spektakel-gegeven, Studio 100 de versie 2.0 aan het grote publiek toont. Zoals voortreffelijke wijn, is deze voorstelling op tien jaar nog beter geworden!
Intens verhaal, sterke emotie
Aan de verhaallijnen is niet geraakt. Vier jeugdvrienden vertrekken samen naar de oorlog en worden daar, in plaats van de verwachte acte de présence, geconfronteerd met de waarheid van een loopgravenoorlog. Al gauw wordt duidelijk dat ze er niet ongeschonden uit zullen komen, al zeker niet met een ijzervreter als sergeant. Door veelvuldige kleinere ingrepen aan het script heeft het verhaal van de vier soldaten en hun peletonsoverste inhoudelijk en emotioneel veel meer inhoud. Alle personages raken, ontroeren en zijn uit het leven gegrepen.
Zoals voortreffelijke wijn, is deze voorstelling op tien jaar nog beter geworden
Het blijft verwonderlijk hoe tijdloos Jelle Cleymans en Jonas Van Geel blijven. Ook na tien jaar blijven hun personages Jan en Fons jonge twintigers. Ook Peter Van de Velde steekt goed weg dat hij in het echte leven al een gepensioneerde militair zou kunnen zijn, Sergeant De Decker is een staalharde beroepsmilitair zoals we van de beter oorlogsfilms kennen. Enkel bij zijn laatste song vallen zijn grijze haren op door de nabijheid van de rijdende tribunes. Deze solo is een meerwaarde voor de diepgang van De Decker, maar mocht iets korter blijven. Charlotte Timmers valt op als Celine, in elke scène zorgt ze ervoor dat je de oorlog even kan vergeten.
Nieuwe gezichten zijn Niels Destadsbader, hij brengt een Albert uit West-Vlaanderen. Het zorgt voor een logische afwisseling en geeft toch een extra komische laag. Een prima prestatie. Remi De Smet was er in 2014 al bij als kleine Albert en mag nu Kamiel spelen. Vlekkeloos zet hij het jongere broertje van Jan neer. Sandrine Van Handenhoven is goed als Anna, overtuigt tijdens het spel, maar vergeet soms emotie in haar zangstem te steken. Een pluim voor de kindercast ook, ze spelen ontwapenend zonder te vervallen in overacting.
Het verhaal is zeer sterk geworden, visueel kom je nog altijd ogen te kor
Het decor is zeer goed uitgedacht. Met enkele bewegende wagens en de grandioos ogende visuals op de LED-schermen, wordt de sfeer keer op keer goed uitgezet. De belichting geeft bijna altijd een meerwaarde en weet enkele momenten zelfs te verrassen. De kostuums zijn mooi, misschien niet voor iedereen even passend en correct, maar daar valt enkel een specialist over. Het gebruik van een mini-tankje is een originele vondst. Naast alles sterke(re) scènes, ogen er enkele visueel minder sterk, door de locatie en de tribunes die zich nu over de hele vloer kunnen bewegen. Er moesten dus keuzes gemaakt worden, moeilijke keuzes, maar het resultaat is wel dat iedereen op de best mogelijke manier de show beleeft!
Het team rond regisseur Frank Van Laecke heeft zichzelf met deze herneming van 14-18 overtroffen. Het verhaal is zeer sterk geworden, visueel kom je nog altijd ogen te kort en door de koptelefoons en de kleinere tribunes, beleef je alles veel intenser dan de eerste versie. Was je fan van de oude versie? Deze is nog sterker! Was je geen fan, of heb je 14-18 nog nooit gezien? Ga met een gerust hart genieten van wat er hier getoond wordt!
14-18 speelt momenteel tot eind september in Puurs. Meer informatie & tickets vind je op www.14-18.nu
Door Patrick Defort
Foto’s: Wendy de Noier